شاه فرتوت ابریقستان

‍ مراسم فرانس فوتبال، برای #مسی هفتمین توپ طلا را داشت و برای #لواندوفسکی کلی حسرت و برای #رونالدو، شاید خشم؛ ولی برای ما همین یک قاب عکس زیر را داشته باشد کافی است: قاب خانواده.
یک ماه پیش، در این مملکت قانونی تصویب کردند برای "حمایت از خانواده و تعالی جمعیت".
حاکمیت نگران از کودک‌هایی است که هرگز زاده نمی‌شوند و به همین خاطر قاعده و قانونی گذاشت تا مثلا از خانواده‌ای که پول ندارد تا بچه‌دار شود حمایت کرده باشد و البته که جلوی سقط را بگیرد.
هر دو کار، فارغ از اینکه اعتقاد اقتصادی یا مذهبی‌تان درباره آن‌ها چه می‌گوید، هیچ کارآمد نیست.
هیچ زوج جوانی در ایران به امید نسیه دولت، بچه‌دار نمی‌شود. فرزند و نیازهای آن یک چیز کاملا نقدی است. باید پول داشته باشی تا بچه‌دار شوی نه اینکه به امید پول داشتن، بچه‌دار شوی!
این قانون، احتمالا اگر منجر به بچه‌دار شدن هم شود، تعداد فرزندانی را زیاد خواهد کرد که در فقر بزرگ می‌شوند.
با سقط هم نمی‌شود این طوری مقابله کرد. هر کاری که غیرقانونی شود، از #سکس گرفته تا #سقط، تا وقتی نیاز به آن وجود داشته باشد به زیرزمین خواهد رفت و خب در زیرزمین تنها چیزی که نیست، #بهداشت است. حاصل آن طرح پس ازدیاد جمعیت نیست. گسترش فقر است و کاهش بهداشت باروری.
برای افزایش جمعیت باید به #لیونل_مسی نگاه کنید. به مراسم توپ طلا.
با این ریخت و قیافه نه، ولی با همان پوشش اسلامی، کدام مسئول ایرانی که حالا برای رحِم زن ایرانی هم تصمیم می‌گیرد، تا به حال دست همسر خود را گرفته و جلوی دوربین آمده؟ کدام مقام مسئولی هست که تا حالا سه بچه که نه، یکی از بچه‌های خودش را آورده و ردیف اول مراسم تودیع و معارفه خود نشانده است؟ کسی که فریاد حمایت از #خانواده سر می‌دهد، اصلا خانواده خودش کجاست؟
بچه داشتن رفاه می‌خواهد. بدون رفاه، بچه می‌شود نماینده‌ای که برای اجلاس بین‌المجالس می‌رود اسپانیا و در حاشیه کار می‌رود ورزشگاه رئال مادرید و آن قدر چشم و دلش سیر نیست که وسط بدبختی مردم، تماشای بازی در #سانتیاگو_برنابئو را به رخ ما نکشد. بدون رفاه، ما نماینده‌هایی خواهیم داشت که از کامپیوتر و اینترنت فقط #پورن را می‌شناسند و دوست دارند همه را محدود کنند به دنیای کوچک خودشان. بدون #رفاه، نماینده‌ها فکر می‌کنند به تعداد بچه نه تربیت او و کیفیت زندگی‌اش.
بدون رفاه، بچه داشتن چیز خطرناکی است. ما هم لیونل مسی را دیدیم و هم شما را و حق بدهید که مسی را انتخاب کنیم که هفت توپ طلا دارد نه شما که در هفت آسمانتان، یک ستاره روشن هم نیست.

✍ #مصطفی_آرانی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan

فدراسیون فوتبال تعریف جدیدی از #خانواده ارایه کرد:

زمان‌آبادی مشاور فرهنگی فدراسیون: در راستای اقدامات فرهنگی برای سالم‌سازی فضای استادیوم‌های فوتبال به زودی فضای برای خانواده‌ها در نظر گرفته می‌شود تا پدران به همراه پسرانشان در یک فضای امن و سالم به تماشای مسابقات بپردازند!

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

یادش به خیر #خانواده_دکتر_ارنست
#محمد_فاضلی
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan

✅ انیمیشن پنجاه قسمتی «خانواده دکتر ارنست» ساخته استودیو «نیپون انیمیشن» ژاپن در سال 1981 میلادی (1360 شمسی) است که برای کودکان و نوجوانان دهه 1360 ایران کاملاً آشناست. ساخته‌ای برگرفته از رمان «خانواده سوئیسی رابینسون» که شرح داستان پزشکی سوئیسی است که با خانواده‌‌اش شهر بِرن سوئیس را به مقصد استرالیا ترک می‌کند. کشتی حامل ایشان در میانه راه غرق می‌شود و دکتر ارنست و اعضای خانواده (همسر دکتر ارنست، فلون دختر ده ساله، جک سه چهار ساله، و فرانس جوان) در نهایت با قایق خود را به جزیره‌ای متروکه می‌رسانند و به مدت یک سال در این جزیره چه سختی‌ها که نمی‌کشند. خانواده‌ای که در انزوای از جهان بیرون و در آرزوی گریز از فضای زیبا ولی ناخوشایند و خشن جزیره متروکه، روی درخت خانه می‌سازند، کشاورزی را از نو گسترش می‌دهند، تیروکمان درست می‌کنند، شکار می‌آموزند و با دو بز موجود در جزیره کارشان راه می‌افتد؛ اما یک چیز دست از سرشان برنمی‌دارد: گریز از جزیره متروکه و قدم گذاشتن به دنیایی که آرزوی آن‌را دارند.
✅ دکتر ارنست هر تدبیری به خرج می‌دهد و آنا همه گونه همراهی می‌کند تا خانواده ناامید نشود و رخدادهای ناخوشایند جمع را از پا درنیاورند. فلونه دختربچه شیطانی است که شگفتی‌های جزیره برایش جالب است، و جک گویی هنوز ناآگاه‌تر و بی‌دفاع‌تر از آن است که بداند در کجا زندگی می‌کند؛ اما فرانس پس از مدتی امیدواری به گذر کشتی‌ها از نزدیک جزیره متروکه، کم کم می‌برد. او برای زندگی در جزیره متروکه‌ای که هیچ کشتی‌ای از نزدیکی آن عبور نمی‌کند، پا به راه سفر نگذاشته است.
✅ این روزها زندگی‌های بسیاری از خانواده‌های ما شبیه زندگی «خانواده دکتر ارنست» شده است. پدرهای بسیاری تصور می‌کنند می‌توانسته‌اند در دنیایی دیگر (استرالیای دکتر ارنست) کار و زندگی بهتری داشته باشند، اما فعلاً همه حواس‌شان به تدبیر کردن زندگی خانواده در میان سختی‌های یک جزیره متروکه است و نیم‌نگاهی به ساختن قایقی که روزی روزگاری برای رفتن از این جزیره به‌کار بیاید، و در عین حال نگران روحیه خانواده هستند.
✅ مادران بسیاری هم‌چون همسر ارنست، نگران بچه‌هایی که معلوم نیست آینده‌شان چه می‌شود در میان جامعه‌ای که شغل و کار در آن کمیاب و خطراتش (از کودک‌آزاری تا اعتیاد) بسیار است. کوچک‌ترها هنوز نمی‌دانند کجا هستند و سرشان به بازی گرم است، و فلونه‌ها شیطنت‌های خاص خودشان را دارند. عین چند دختر نوجوانی که گاهی کنار پارک نزدیک خانه ما در مسیر رفتن به سمت چند مغازه بخش تجاری شهرک، شیطنت‌آمیز روسری‌های‌شان را برمی‌دارند، گوشی‌های موبایل‌شان را به هم نشان می‌دهند و بعد می‌زنند زیرخنده، گاهی هم سیگار می‌کشند.
✅ حال جوانان از همه بدتر است، عین احوالات فرانس خانواده دکتر ارنست است. درس‌خوانده‌ای که برایش در جزیره‌ای که نهایت صناعت و خلاقیت، ساختن تیروکمان و شکار یا کشاورزی بدوی است، کاری پیدا نمی‌شود. ازدواج هم ممکن نیست، و از آن رؤیاها که در سر پرورانده است، خبری نیست. زندگی در ساحل پایان می‌یابد، با نگاهی خیره به جایی که نمی‌دانیم کجاست.
✅ جزیره متروکه خیلی زیباست، گل‌ها، آبشارها، درختان گرمسیری، و حتی خانه‌ای که بر بالای درختی تنومند بنا شده است. این همه زیبایی در برابر حس نگرانی از آینده، جز بازیچه کنجکاوی‌های فلونه شدن ارزشی ندارد. حس متروکه‌بودن، و دست نیافتن به آینده‌ای که برای آن پای در راه سفر گذاشته‌اند، خانواده دکتر ارنست را می‌آزارد و آرام و قرار ندارند.
✅ گزارش روندهای جهانی مهاجرت نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران با داشتن یک میلیون و هشتصد هزار نفر میلیون نفر جمعیت که برای مهاجرت برنامه‌ریزی می‌کنند در رده هفتم کشورهای مبدأ مهاجرت قرار دارد؛ و چهارصد هزار نفر از اتباع ایران علاوه بر داشتن برنامه مهاجرت، در حال آماده‌سازی شرایط مهاجرت نیز هستند. این‌ها کسانی هستند که همه زیبایی‌های ایران هیچ به چشم‌شان نمی‌آید یا زیستن در زیبایی بدون امید را خوش ندارند. این‌ها پدران و مادرانی هستند که با چنگ و دندان خانواده را در میانه سختی‌ها چسبیده‌اند، اما نیم‌نگاهی هم به قایقی برای زدن به اقیانوس دارند، بی‌آنکه بدانند عاقبت چه خواهد شد.
✅ هر کاری که سبب شود مردم ما زیبایی‌های کشور خود را نبینند، بیشتر در آن تنهایی احساس کنند، و آینده ناامیدکننده‌تر به نظر آید، ما را بیشتر به «خانواده دکتر ارنست» شبیه می‌کند. هر کدام بیشتر به دنبال قایقی خواهیم بود که ناگاه با آن به اقیانوس بزنیم، شاید بی‌سرانجام. حس زیستن در جزیره‌ای متروکه و بی‌تناسب با دنیا، و ناامیدی از آینده بر هر زیبایی غلبه خواهد کرد.

با تشکر از سرور گرامی جناب آقای مهندس سلیمی

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan