بلوطبانان پا به ركاب

تجدید میثاق بلوطبانان پا به رکاب با شهدای جنگلبان و نکته ای قابل درنگ!

https://t.me/oaktree_loverbikers/1026


سوم شهریورماه هرسال، مصادف است با شهید شدن شریف باجور[نماد راستین شهدای جنگلبان و نوعی عُمَر خاور حلبچه و وه ستا قادر مولانپور سردشت-موضوع فیلم درخت گردو-]، امید کونه پوشی، محمد پژوهی و رحمت حکیمی نیا در مریوان که حین عملیات اطفاء جنگل های مریوان، جان شریف در طبق اخلاص نهادند و آسمانی شدند!

جمعی از فعالان محیط زیست سردشت که آن موقع در قالب انجمن بالویزانی ژینگه، کارگروه محیط زیستی شبکه فعالان مدنی سردشت فعالیت داشتند و امروز جمع بلوطبانان پا به رکاب را با رنگین کمان گروه ها، تشکیل داده اند، ضمن حضور در مجلس ترحیم، در محل کار شریف باجور مرحوم، همراه مدیران وقت انجمن چیا حضور یافتند و آن میدان و آن دکه را به عنوان مدرسه مهربانی، معرفی کردند تا شاید تلنگری شود این جان باختن ها به پای ژینایی وطن، و درس آموز عام و خاص گردد.

گرچه خوشبختانه، آن رفتن ها، اثر خود برجای گذاشته، اما وا اسفا که در ساختار اداری، بروکراسی و مدیریتی منابع طبیعی کشور، همچنان در بر پاشنه همان آشیل می چرخد و تا به امروز نیز شریف های نوعی همچنان به پای ژینایی وطن جان باخته اند و می بازند و باید با جان بخشی شان، امید محفوظ بدارند و جان نیمه رمق مختار جنگل پاس دارند..

قرار شد عملیات پایش از آسمان و اطفاء از هوا و تکنولوژی روز، جای گروه گروه جانفشانان سبزاندیش عملیات رصد و پاسداشت و اطفاء حریق را برعهده گیرند ولی هنوز بعد از مدت ها، همان اراده و همان رویه و شوهای نابخشودنی بروکراسی زنگ زده را شاهدیم!

نماینده و تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب، دقیقن یکماه قبل تر (سوم مردادماه)از سالگرد شهدای مریوان(سوم شهریور) و مصادف با حریق های سریالی و دامنه دار سردشت، بانه و مریوان به نشان اعتراض به نابودی جنگل ها(قاچاق چوب، تخریب سازه گرا و حریق های سریالی و آفت های متعدد)، مسیر سردشت تا تهران را پیمود و با حضور در سازمان جنگل ها و دیدار با رییس و معاونان جنگل و مشارکت ها و نیز مدیران کل حفاظت و مشارکت و برخی همکاران شان، آخرین اولتیماتوم را به نسبت اتمام جنگل محضر متولیان ابلاغ و درخواست تجدیدنظر در سیاست ها و نیز روال ها و تسریع در اقدام فورس ماژور با هماهنگی و جذب حمایت دیگر نهادها و تشکل ها و و نمایندگان مردم را طرح نمود.

همزمان نیز با حضور در یادمان شهدای جنگل سازمان جنگل ها، با شهدای جنگلبان تجدید میثاق کردند و از بذل جان شان تکریم نمودند اما در حقیقت بر هزینه ای که کُنشگران دیروز و امروز، علی رغم رشد سریع تکنولوژی به پای حفاظت از ژینایی وطن تحمل می کنند، اشک ریختند!

نکته قابل درنگ اینست که تکرار مکررات جرقه زنی و تیغ اندازی بر جان طبیعت و عملیات جان نثاری دوستداران و عاشقان طبیعت تا به کی باید تداوم داشته باشد و سرانجام این قصه تلخ، کی و چگونه ختم به خیر خواهد شد؟!

نظر شما خوبان همراه نیز می تواند رهگشای مسیری باشد که قرار است خردمندانه تر از قبل، پیموده شود.

پس دریغ نکنید و ذیل همین پست در تلگرام و یا در صفحه اینستاگرام بلوطبانان پا به رکاب، کامنت زنید بلکه، راهکار بهتری از قربانی جان برای ژینایی وطن، یافتیم و عاشقان طبیعت، چنین گروهی و دسته جمعی، فدای ژینایی وطن نشوند و دیواره های یادمان را بیش از این با تمثال جان باختگان، گریان و لرزان نبینیم؟

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_بزرگ
#فجایعی_بزرگتر
#نابودی_جنگل
#جانفشانی_عاشقان_طبیعت
#نکته_قابل_درنگ

@oaktree_loverbikers