#بانک_پاسخ_به_شبهات 👇🏽🍃🍃👇🏽🍃🍃👇🏽 ازدواج محارم؛ حقیقت یا دروغ؟ مقاله‌ای به دست ما رسید که در آن آتئیست محترم مدعی شده بود که چیزی به اسم ازدواج محارم در ایران باستان وجود نداشته است. البته برای حرف خود هیچ دلیل و مدرکی نداشت! برآن شدیم تا برعکس گفته ایشان را در منابع تاریخی بررسی کنیم. این رسم کثیف ازدواج با محارم نه تنها در ایران باستان بلکه تا قرن‌ها بعد از اسلام نیز در میان زرتشتیان رواج داشت. ریچارد فرای در کتاب تاریخ ایران، انتشارات کمبریج جلد چهارم، بخش «از اسلام تا سلاجقه»، ترجمه حسن انوشه، صفحه ۴۷۵ می‌گوید: «از لحاظ تاریخی حیرت‌آور است که این رسم با تمام قوت در داخل جامعه مزدایی که از همه سو در احاطه‌ی اسلام بود، جریان داشت! آیا زمامداران مسلمانان از این مسأله باخبر نبودند؟ و یا ترجیح می‌دادند در مورد اعمالی که دقیقاً به حقوق شخصی رعایای آنان مربوط می‌شد تجاهل کنند؟» در کتاب سلوک الملوک، تصحیح محمد علی مقدم، صفحه ۴۴۸ نوشته شده است: «اگر بکنند آنچه را که بر تحریم آن اتفاق دارند مانند زنا و سرقت و نه شرب به خمر و نکاح محارم، اجرا کنند بر آنان حکم اسلام را.» و یا شاعر ایرانی علی بن حمزه بن علی بن ملک بن طوسی آذری در کتاب جواهر الاسرار می‌گوید: مسلمانان من آن گبرم که بتخانه بنا کرد شدم بر بام بتخانه در این خانه ندا کردم صلای کفر در دادم شما را ای مسلمانان که من آن کهنه بت‌ها دگر باره جلا دادم از آن مادر که من زاده دگر باره شدم جفتش از آنم گبر خوانند که با مادر زنا کردم اما در کتاب ونیداد ترجمه جمال هاشمی بیشتر با این مورد آشنا می‌شویم: در صفحه ۴۷۳ در ذیل عنوان «گناهانی که موجب مرگ ارزانی می‌شود» این مورد ذکر شده است: «زن‌ربایی یا دزدیدن زن؛ برهم زدن ازدواج خواهر و برادر نیز حکم زن‌ربایی را دارد.» یعنی در ایران باستان هر کس ازدواج خواهر و برادر را برهم می‌زد، موجب گناه قتل ارزانی می‌شد. در کتاب ترجمه فارسی ونیداد صفحه ۵۱۰ به نقل از کئوفانس کلاس ص ۲۶۱ آمده است: «خلوص اعتقاد مزداپرستان از طریق ایجاد رابطه جنسی با مادر و خواهر و دختر به اثبات می‌رسید.» پس معلوم می‌شود که ازدواج محارم راهی بود در جهت اثبات خلوص اعتقاد دینداران! صفحه ۹۳۶ ترجمه فارسی ونیداد: «زرتشت گفت: این چهار چیز برترین است: هرمزد خدای را نیایش کردن. به آتش هیزم و بوی خوش دادن. مرد پرهیزکار را خشنود کردن و کسی که با مادر و یا دختر و یا خواهر خود خویدوده کند و از همه مهمتر و برتر آن است که خویدوده کند.» بر این اساس معلوم می‌شود که ازدواج محارم حتی از پرستش هرمزد خدای نیز مهمتر و باارزشتر است. در صفحه ۹۴۷ ترجمه فارسی وندیداد ذکر شده است: «اگر کسی مرتکب گناه کبیره مرگ ارزانی باشد، اگر ازدواج مقدس خویدوده را انجام دهد، گناهان مرگ ارزان وی بخشیده می‌شوند و از حد شرعی و مجازات مرگ ارزان بخشیده می‌شوند.» در کتاب «ایرانیان در زمان ساسانیان» اثر آرتور کریستن سن، ترجمه رشید یاسمی چاپ ۱۳۶۸ صفحه ۳۸۸ آمده است: «یزدگرد دوم در سال هشتم سلطنت، دختر خود را به همسری گرفت.» در صفحه ۴۳۴ این کتاب می‌خوانیم: «وهرام چوبین، خواهر خود گردیگ را به زنی گرفته بود. کمبوجیه نیز دو خواهر را به زنی گرفت که یکی از آن‌ها آتوسا نام داشت. داریوش نیز خواهر خود پریساتیس را به زنی گرفت و اردشیر دوم با دو دختر خود به نام آتا و آمستریس و داریوش سوم با دختر خود استاتثرا ازدواج کرد.» در صفحه ۴۳۵ این کتاب می‌خوانیم: «عدالت خاصه پرستندگان اهورمزدا به نحوی جاری می‌شود که مرد مجاز است با خواهر و مادر و دختر خود مزاوجت کند.» ازدواج محارم در میان مسیحیان ایرانی نیز رواج داشت (ایرانیان در دوران ساسانیان، ص ۴۳۴). ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ @no_atheism (رد شبهات ملحدین)