#ایران_باستان ⭕️ احکام تحقیرآمیز دیانت زرتشتی در دوران ساسانی در برخورد با زنانی که فرزند مرده به دنیا می‌آوردند یا در عادت ماهیانه به سر می‌بردند. 🔺 اگر زنی بچه مرده به‌دنیا می‌آورد، گناه بزرگی مرتکب شده بود و او ناپاک گشته بود و باید خود و محیط اطرافش تطهیر می‌شد و اولین خوراکش، ادرار گاو آمیخته با خاکستر بود. آن‌ها (زرتشتیان) بر این باور بودند که چنین زنی چون دیو در رحمش وارد شده است، باید مخلوطی از ادرار گاو و خاکستر در رحمش در چند نوبت و به اندازه‌ی معینی ریخته شود. 🔺 در دین زرتشتی چون آب از عناصر طبیعی و مقدس به شمار می رفت، زن آلوده و ناپاک حق نداشت تا پایان مراسم طولانی آب بنوشد و از تماس با مردم و همچنین آب و آبادانی محروم می‌گردید و در جایی محقر و با محدودیتی بسیار در خوراک و پوشاک به سر می‌برد. این محدودیت‌ها حدود دوازده شبانه‌روز طول می‌کشید. آنگاه چندین مغ که هرکدام وظیفه و کاری به عهده داشتند، پس از غسل‌دادن زن با ادرار گاو، به او اجازه می‌دادند که به زندگی عادی برگردد. 🔺 در دین زرتشتی دوره ساسانی، زنانی که در ایام عادت ماهیانه بودند، باید در اتاقی تنها محبوس می‌شدند و حتی نگاهشان به آتش نیافتد و هیچ کسی را لمس نکنند و خوراکشان، دو قطعه نان خشک و مقداری شربت جو بود که با ظرفی فلزی به آن‌ها داده می‌شد. 📎 با هم بخشی از وندیداد اوستا را در این باره می‌خوانیم: ⚠️ برای نوشیدن «زنی که کودک مرده زاید... باید سه یا شش یا نه جام گُمیز آمیخته با خاکستر بیاشامد تا گور درون زهدان وی شسته شود.» 👈 تنها تصور کنید حال زنانی را که در آن شرایط آشفته‌ی روحی و روانی قرار گرفته بودند و به جای آنکه مورد مدارا و مراقبت قرار گیرند، باید چه احکام دشواری را نیز تحمل می‌کردند. 🔺 بررسی احکام سنگین آیین زرتشتی به خصوص در دوره ساسانی، بیش‌ازپیش، ما را با گوشه‌هایی از سختی‌ها و ظلم‌هایی که در آن دوره به زنان این سرزمین روا داشته می‌شد، آگاه می‌کند. ⚠️ بدون شک، نقش چنین احکام سنگین و وحشتناکی در آیین زرتشتی ساسانی در مقایسه با احکام ساده اسلامی را در گرویدن بسیاری از مردم به اسلام نمی‌توان نادیده گرفت. 📚 منابع: [۱] «دین زرتشت و نقش آن در جامعه ساسانیان»، فرشته عبداللهی، نشر با همکاری انتشارات ققنوس، چاپ اول، ۱۳۶۹‌شمسی، ص۱۸۱و۱۸۲؛ «اوستا»، جلیل دوستخواه، جلد دوم، «نسک وندیداد، فرگرد ۵، بند ۵۰و۵۱، ص ۷۱۴و۷۱۵». [۲] بنگرید به: «اوستا»، جلیل دوستخواه، جلد دوم، «نسک وندیداد، فرگرد ۱۶، بند ۱تا۱۸، ص ۸۳۵تا۸۳۹». 📲برگرفته از: کانال تلگرامی «ناگفته‌های ایران باستان» bit.ly/3hev2ju ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ @no_atheism | رد شبهات ملحدین