https://t.center/nevisandbdonya
سال ها پیش همه چیز می دانستم،امروز هیچ چیز نمی دانم!
کتاب خواندن یک کشف پیش رونده ی مهیج است تا مدام به نادانی ات پی ببری.
#دورانت
🗯️کپی با ذکر منبع🙏
#نویسندگان_برتر_دنیا
@ketabdostmفایل@Publication20 تبلیغات👈
سالهای سال کاپوچینوی گوددی تنها چیزی بود که خوشحالم میکرد. هر روز عصر، سبب میشد برای دقایقی رنجهای اگزیستانسیال و حتی غیر اگزیستانسیالم را از یاد برده و فقط لذت ببرم. لذت خالصی که ظاهرا هنوز به گوش حضرات نرسیده و فرصت نکرده بودند ممنوعاش کنند و دربارهاش فتوا بدهند. اما خیلی زود تیر ترکششان، مغز این لذت را هم نشانه گرفت. گوددی به حدی گران شد که دیگر اولویت خرید نبود. چند ماهی سماجت کردم و خریدم، بعد یک روز چشم باز کردم و دیدم مدتهاست دیگر دلم اصلا گوددی نمیخواهد. مار استرس توانسته بود لذت نوشیدنش را آرام آرام ببلعد.
فکر کردم دیگر چه چیزهایی بوده که در این مدت تیر خلاص خوردهاند. چه لذتهایی بیفتوا بر ما حرام شدهاند. لذتهایی مثل خرید، سفر و مهمانی؛ حالا همهشان بیشتر استرس و حالِ بد هستند تا لذت. قیمتها را میبینی سرت گیج میرود، سفر یک فعالیت لاکچری به حساب میآید که اگر هم کسی بتواند برود ناچار است پنهانش کند، گویی مرتکب جنایت شده است.
اما یک لذت مهمتر هم بود که دیگر نیست. لذت گفتن و نوشتن از روزمرگیها، لذتِ به اشتراک گذاشتن تصویر لحظههایی که در آنها به قدر لبخندی توانسته بودیم به زندگی "آری" بگوئیم. لذت شوخی کردن با رنجها، لذت تماشای یک فیلم یا خواندن یک رمان غیر سیاسی و غیر اجتماعی، لذت دمی آسودگی، لذت زندگی چونان یک #کودک و چک نکردن قیمت دلار و نگران نبودن درباره آینده. لذت امیدوار بودن و #برنامهریزی بلند مدت برای رشد و پیشرفت. همهی این لذتها از ما دزدیده شده است. بیحکم، بیفتوا.