🟢چرا امسال بحث درباره کودتای ۲۸ مرداد گستردهتر بود؟
🖊کوروش احمدی
سوالی که بعد از هفتادمین سالگرد کودتای ۲۸ مرداد و بحثهای گسترده در این مورد مطرح میشود این است که چرا امسال بحثها در مورد این تحول تاریخی تا این حد گسترده بود؟ (البته اخیرا در سالگرد مشروطه هم همینطور بود اما در سطحی محدودتر) پاسخ مقدماتی من از این قرار است:
امسال و تحت تاثیر قضایای اعتراضات سال پیش، منازعات سیاسی در داخل جامعه نیز تشدید شده و طیفهای سیاسی مختلفی که برای آینده ایران فکرها و نقشههایی دارند به مصاف هم رفته و سعی در تبلیغ ایدهها و راه حلهای خود در سطح عموم دارند. بخشی از این رویارویی معطوف به تبلیغ قرائتی است که هر یک از این طیفها از تحولات مهم تاریخ معاصر دارند. این طیفهای مختلف در پی آن هستند که قرائتهای خود را که رابطه ارگانیکی با برنامههای آنها دارد، در سطح جامعه مطرح و افکار عمومی را حول و حوش آن بسیج کنند.
در نتیجه ما با یک رویارویی حاد برای جلب و کنترل افکار عمومی با نگاه به آینده مواجه هستیم. صرفنظر از کسانی در ایران که همیشه ملاحظات و برداشتهای خود را از تاریخ معاصر داشتهاند و نظراتشان محترم است، راست افراطی ایرانی در داخل و خارج در ادامه تلاش برای تثبیت خود و جذب افکار عمومی لازم دیده که در تاریخ معاصر نیز به دنبال نقاط قوت خود بگردد و نقاط ضعف گذشته خود را مالهکشی و ماستمالی کند.
تاکتیک آن ها هم در این مسیر تکرار و تکرار و باز هم تکرار، قطع نظر از درستی و نادرستی مطالب مکرر است با این تصور که به ضرب تکرار، هر چیزی را میتوان جا انداخت و در این رابطه، اندک بودن اطلاعات تاریخی اکثر مردم ما، بویژه جوانان، تحت تاثیر سیاستهای ۷۰ ساله به کمک آنها آمده است.
به موازات آن، کسانی نیز که برای ایران حکومت قانون و دمکراسی میخواهند متوجه ضرورت وام گرفتن از تاریخ معاصر برای پیشبرد نظرات خود و مقابله با قرائت راست افراطی و اقتدارگرا از تحولات تاریخ معاصر شدهاند. البته کسانی نیز بی توجه و شاید بیاعتنا به این جهات کار خود را میکنند. به این دلیل بود که تقابل بین این دو گرایش این بار در ارتباط با ۲۸ مرداد به مراتب حادتر و جدیتر از گذشته شد.
۲۸ مرداد را شاید بتوان مهمترین تحول در تاریخ معاصر ایران دانست؛ حداقل از این نظر که ما قبل از این تاریخ نوعی نظام و سنت پارلمانی داشتیم، آزادی مطبوعات و آزادی احزاب سیاسی داشتیم، انتخابات در شهرهای بزرگ تا حدی آزاد برگزار میشد و دستگاه قضایی تا حدودی مستقل بود. بعد از ۲۸ مرداد ما به تدریج همه اینها را از دست دادیم و همین وضع منجر به فروپاشی ۵۷ شد و سنت ناشی از آن در بعد از انقلاب هم گرتهبرداری شده و ادامه یافت.
اکنون مسئله این است که ما ایرانیان در کدام سمت این شکاف تاریخی در ایران که نقطه عطف آن ۲۸ مرداد است، ایستادهایم؟ اصل مطلب این است. حال اینکه حزب توده چقدر مهم و خطرناک بود یا نبود، آیا آیت الله کاشانی و بقایی پول گرفتند یا نگرفتند، رفراندم مصدق درست بود یا غلط، شاه حق عزل و نصب داشت یا نداشت، مصدق لجبازی کرد یا نکرد، کودتا بود یا نبود و صدها مورد دیگر از این قبیل به قول فرنگی تنها امور تکنیکال است که اگر چه در جای خود مهم است اما در حکم تکتک درختها در قیاس با جنگل است.
ما اول باید تکلیف خود را با جنگل روشن کنیم بعد به تک تک درختها بپردازیم. مصدق هم به عنوان یک شخص، به قولی، استخوانش پوسیده است. مهم این است که ما آیا میخواهیم سنت حکومت قانون در این کشور را تقویت کنیم یا اهمیت نمیدهیم و میگذاریم راست افراطی هر کاری که خواست بکند؟
به هر حال، تازه در ابتدای این نزاع در حوزه افکار عمومی هستیم. ضمنا در این رابطه نکته مهم این است که جمهوری اسلامی موضوعیت خود را در این جنگ رسانهای از دست داده و مداخلهای در آن ندارد و نمیتواند داشته باشد.
#دکتر_مصدق #کودتای۲۸مرداد #کوروش_احمدی🌐nedayeazadi.net🌍ندای آزادی در شبکه های اجتماعی:
🌐🌐🌐🌐🌐 nedayeazadinet
🆔@nedayeazadinet | ندای آزادی