⭕️ «جان پدر کجاستی»؛ عاقبت دموکراسی آمریکایی برای ملتها
◀️ در روزهایی که رسانهها را
اخبار انتخابات آمریکا تسخیر کرده است،
#صادق_امامی با متن آکنده از احساسش،
عرق شرم بر پیشانی ما مینشاند؛ شرمی به خاطر فراموشی- یا
شاید حتی ندیدن و غفلت از- درد و رنج برادران و خواهران افغانمان؛ برادران و خواهرانی که
به خاطر یک مشت مرز، گویی با ما بیگانه شدهاند:
🔸 در مدرسه، معلم زبان و ادبیات فارسی به ما آموخته، به جمله ای که به علامت سوال(؟) ختم می شود، "جمله سوالی" می گویند. معلمان ما این دستور زبان را از اساتیدشان و اساتید هم از اساتید شان آموخته بودند و ما هم محکوم به آموختن.
🔹 انفجار تروریستی دانشگاه کابل، نشان داد دستور زبان فارسی چگونه می تواند جملات پرمعنی را در کشاکش فعل و فاعل و ماضی و مضارع، ذبح کند و از جملات، تک واژه های ب
ی روح و خشن بسازد. گویی واژه ها برای آنان قطعات کوچک فولادی یک دستگاه زمخت و مستحکم هستند. آنان جملات را در مسلخ دستگاه دستور زبان،
ارباً اربا میکنند و جانش را در میان مضاف و مضاف الیه می گیرند.
🔸 گاهی مثالها بهتر منظور را منتقل میکنند. مثلا مگر غیر از این است که دستور زبان فارسی "جان پدر کجاستی؟" را یک جمله سوالی فرض میکند؟ اما "جان پدر کجاستی؟" تنها یک جمله سوالی نیست.
جان پدر کجاستی و 142 تماس بی پاسخش، اوج درماندگی و استیصال یک پدر در قالب 3 کلمه است.
🔹 جان پدر کجاستی،
التماس یک پدر از صدها متر آنسوتر به فرزندش است؛ یک قاب کوچک
"امید به حیات معشوق" است؛ غزلی است که به جای 7 بیت، در مصرعی، عشق را به آتش کشیده؛ مرثیه ای پر از
شیون و فغان و رویایی است که نمی خواهد به پایان برسد و یا شاید به پایان رسیده و نمی خواهد آن را باور کند. جان پدر کجاستی،
یک دوبیتی حزن آلود 3 کلمه ای است.
🔺 جان پدر کجاستی،
پایان تکراری زندگی بسیاری از مردم افغانستان است. جان پدر کجاستی
هزاران بار در خون خود غلتیده تا نشان دهد، سرنوشت دموکراسی آمریکایی را برای ملت ها.
🔺 @emami.sadegh
🎬 @Mostazafin_TV