"همه چیز" قربانی امنیتی کردن "همه چیز"✍ دکتر سید علی آذین
متخصص پزشکی اجتماعی
⭕ برای حدود یک دهه، تلاش من
و برخی از همکارانم بر آن بود که مدیریت بلایای طبیعی
و ساخته دست بشر در کشور، از شکل هیئتی
و تجربی (همان که در رودبار
و منجیل
و بم
و حادثه قطار نیشابور اجرا شد) به مدیریتی علمی
و مبتنی بر شواهد درآید.
⭕ اگرچه در بعد آموزشی
و دانشگاهی دستاوردهای قابل توجهی داشتیم، اما امنیتی دیدن "صرف" مدیریت بلایا نهایتا مانع از ادامه این حرکت علمی شد
و هرکدام از ما به سویی رفتیم. من درگیر حوزه سلامت جنسی شدم، برخی دوستان به حاشیه رفتند
و عده ای هم مهاجرت کردند. گو این که قلیلی از همکاران کماکان برای این حوزه تلاش می کنند.
⭕ این که بلایای طبیعی در سال های اخیر به چه شکل مدیریت شده، خود نیازمند ارزشیابی مستقلی است. اما آنچه باعث شد این چند خط را بنویسم، شنیدن خبر رد کردن پیشنهاد کمک از سوی ترکیه توسط مقامات کشور بود!
⭕ دانش مدیریت علمی بلایا، مرهون انباشت
و انتقال تجربه بشری (بخوانید درد
و رنج
و فقدان هزاران نفر از ابناء بشر) در کل جهان
و در طول تاریخ است.
وقوع بلایای طبیعی، فرصتی برای هر کشور است که با میزبانی تیم های امدادی از سایر کشورها، زمینه این انتقال دانش را فراهم آورد تا نیروهای داخلی در جریان تجارب، امکانات
و جدیدترین راهبردهای این گروه ها در یاری رسانی به آسیب دیدگان قرار گیرند. کشور ترکیه با تجربه زلزله های مهیب، به واسطه قرار داشتن تقریبا کل مساحت آن در کمربند جهانی زلزله، دارای تجارب، مدیریت علمی
و نیروی انسانی آموزش دیده پیشرفته ای در این حوزه است.
⭕ رد کردن پیشنهاد کمک از سوی این کشور به نظر من سه علت می تواند داشته باشد:
الف) غره بودن به توان داخلی، در شرایطی که مردم با کمترین امکانات در سرمای خوی در حال لرزیدن هستند!
ب) نداشتن فهم کافی از فرصت تعاملی با تیم های امدادی توانمند در اینگونه رویدادها!
ج) نگرانی از ملاحظات امنیتی
و واکنش های مردمی در پیش چشم امدادگران خارجی!
بالاخره شاید دلایلی وجود داشته است که ماشین های آبپاش
و ضدشورش، زودتر یا همزمان با ماشین های امدادی به محل زلزله رسیده اند!
# مدیریت_بلایا
#زلزله#امداد_و_نجات#خوی@DrAzinClinic