مدافعان حضرت زینب سلام الله علیها🖤🖤🖤

✨بنـــــامـ خدایی ڪہ اهلبیٺش را افرید
رمان #من_غلامـ_ادب_عبـاســـمـ
قسمت #هفتادودو

عباس را روی دست بلند کرده اند..
و به سختی از لابلای جمعیت او را به اتاقی بردند..
پاهایش سست شد..
خودش را به راهرو ورودی خواهران رساند.. نشست به نقطه ای زل زد..

کم کم مراسم تمام بود..
مسجد خلوت تر شد.. وارد حیاط مسجد شد.. پدرش را دید.. اما عده زیادی از برادران دورش حلقه زده بودند..
نمیدانست چه کند..
برود یا نرود.. مردد گوشه حیاط ایستاده بود..نگاهی به راهرو و اتاق کرد..بیشتر از ٢٠ نفر از رفقایش و اهالی محله در راهرو و داخل اتاق بودند.. از پنجره دید.. اورژانس آمده..همه اطرافش بودند.. اما عباس را نمیدید..
زهراخانم،ساراخانم، سرورخانم، عاطفه و سمیه..به فاطمه نزدیک میشدند.. همه نگران بودند.. گوشه مسجد ایستادند.. تا کمی اطرافش خلوت شود.. ابراهیم و ایمان هم به جمع آنها ملحق شدند..
کمتر کسی بود عباس را نشناسد..همه نگران و دلواپس اطرافش بودند..
بیرون از مسجد..
دیگر کسی نبود.. همه رفتند.. سرورخانم دلواپس عروسش نرجس بود..

سرورخانم_ ابراهیم مادر منو برسون بیمارستان.. نگران نرجس هستم.!

هرچه ایمان و ابراهیم میگفتند که خطر رفع شده.. بهوش آمده و به بخش منتقلش کردند.. حریف دل نگرانی سرور خانم نمیشدند.. آخر سر سرورخانم با سمیه و ابراهیم به سمت بیمارستان رفتند..
عاطفه خواست به سمت اتاق رود.. فاطمه دستش را گرفت..
_کجا میری دختر.!

_فاطمه ولم کن.. داداش عباسم اونجاست.. نگرانشم..

_میدونم عزیزم.. ولی نمیشه بری.. بذار خلوت تر بشه باهم میریم

هنوز راهرو و داخل اتاق خلوت نشده بود.. فاطمه و عاطفه.. به سمت اتاق رفتند.. آرش و نیما ورودی راهرو ایستاده بودند و باهم حرف میزدند.. چند نفری هنوز در اتاق بودند..
باهم وارد اتاق شدند..
عباس کف زمین خوابانده بودند.. کنارش نشستند.. عباس نیمه هوشیار نگاهی به آن دو کرد.. در همان حال اخم کرد.. فاطمه آرام صدایش کرد..
_عبــــاس!!

عباس با اخم نگاهشان کرد..

_واس چی اومدین اینجا.!؟!

عاطفه _نگرانتیم بخدا..!

مردهای اتاق همه بیرون رفتند.. اما اخم عباس رفع نشد..
_بین این همه نامحرمممم...!؟!؟ پاشید برید
بیرون..

عاطفه چشمی گفت و بلند شد..
بیرون رفت.. نگران بود اما چاره ای نداشت.. اتاق را برای زوج عاشق خلوت کرد..فاطمه بی توجه به اخمش.. با گریه گفت..
_قلبت عباااس...!

_به درک..!به جهنممممم!!! گفتم برووو

_ولی... عباااس.. قلبت..! تروخدا.. بذار کنارت باشم!!الان که کسی نیس.!

عباس چشم غره ای به فاطمه رفت..غرید.. باغضب و آرام گفت
_از بین این همه نامحرم رد شدییییی..! که بیای اینجاااا...؟!؟! گفتمت بروو.!

فاطمه به خودش آمد.. اشک پهنای صورتش را گرفت
_چشم.. چشم..

عباس دستش را تکیه گاه بدنش کرد.. سوزش سوزن سرم بیشتر شد.. نفسش بد بالا می آمد.. به زور حرف زد.. لطیف تر گفت

_من به قربون چشمت.. فقط برو.. برو فاطمه..!

فاطمه رویش را محکمتر گرفت..
بلند شد.. و سریع از اتاق بیرون رفت.. عباس تا اخرین لحظه.. فقط به دلبرش نگاه میکرد.. تا سر حد مرگ دلبرش را دوست میداشت.. اما نمیتوانست هضم کند.. که همه به او نگاه کنند.. تا از میان نامحرمان رد شود.. گرچه فاطمه خودش بیشتر رعایت میکرد.. و کسی خیره به او نگاهی نمی‌کرد.. اما بهرحال عباس بود و غیرتش.. طاقت نداشت ببیند و حتی تصورش کند..


چند روزی گذشت..
امتحانات فاطمه تمام شد.. نرجس هم حال روحی و جسمی بهتری داشت..خانم دکتر امروز صبح.. نرجس را دیده بود.. داروهای مناسب را برایش تجویز کرد.. و برگه ترخیصش را امضا نمود..
امین ماشین را جلو در آورد..
مادرنرجس در ماشین بود و علی در آغوشش باز بی‌تابی میکرد.. به محض نشستن نرجس در ماشین.. مادرش، علی را به آغوش نرجس سپرد.. هر دو گریه ذوق داشتند..لحظه ای نوزادش علی را.. از خودش جدا نکرد..

تقویم زمستان..
کم کم به نیمه بهمن ماه نزدیک میشد..



ادامه دارد...

#ڪپـے_فقط_باذکرنام_نویسـندہ

اثــرے از؛بانو خادم کوی یار