مدافعان حضرت زینب سلام الله علیها🖤🖤🖤

#زندگینامه_حضرت_زینب (س) 2⃣

🔸عبادت:
🔸او در پارسایی و عبادت همانند پدر و مادرش بود. تهجّد و شب‌زنده‌داری او در همه عمرش ترک نشد. امام‌ حسین(ع) در وداع آخر به او گفت: “یا اُختاهُ لا تَنسینی فِی الصَّلاة اللَّیل” خواهرم مرا در نماز شب فراموش مکن.
🔸شب یازدهم، شب فوق‌العاده عجیبی برای زینب(س) و داغدیدگان مظلوم است. شهادت همه محارم و نزدیکان، سوخته شدن مأوی و مسکن، خیمه و خرگاه، مورد تعدی و آزار شقی‌ترین افراد، محاصره دشمن، اجساد شهیدان‌ بر خاک‌ افتاده‌ و پراکنده‌ بودند.
🔸اینها گوشه‌ای از شرایط آن شب عجیب است و این زینب است که باید از بازماندگان مراقبت نماید.
🔸 اما او در مقابل آن‌همه مصائب کمر خم نکرد و یکه و تنها “کَالجَبَل لا تُحَرَکُها العَواصِفُ ” ایستادگی کرد.
🔸این‌همه مصیبت موجب نشد که زینب(س) را از سرپرستی زنان داغدیده و کودکان یتیم بازدارد. از همه مهم‌تر لحظه‌ای از یاد خدا غافل نبود.
🔸 امام سجاد(ع) می‌فرماید: “ آن شب عمه‌ام را دیدم که نماز شب را نشسته خواند.” دعایی از او نیز به یادگار مانده که نشان می‌دهد دل دریایی او چه امواج مصیبتی را تحمل کرده است.
🔸او با خدای خود چنین نجوا می‌کند: “یا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَهُ وَ یا سَنَدَ مَن لا سَنَدَ لَهُ یا مَن سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیلِ وَ بَیاضُ النَّهارِ وَ شُعاعُ الشَّمسِ وَ خَفیفُ الشَّجَرِ وَ دَوی الماءِ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ”
🔸 ای پناه‌گاه آن‌که جز تو پناهی ندارد. ای تکیه‌گاه آنکه جز تو پشتوانه‌ای نمی‌شناسد. ای خدایی که سیاهی شب و سپیدی روز و روشنایی خورشید و صدای آرام درخت و آب بر تو سجده می‌کنند. ای خداوند! ای خداوند! ای خداوند!
🔸 این کلمات تصویری از زینب(س) است که در اوج زیبایی طلعت روح بود. به قول جاحظ، زینب(س) در صفا و لطف مانند مادرش فاطمه(س) و در دانش و سخن همچون پدرش علی(ع) بود.
🔸 آرامش و شکوه زینب(س) در این بود که راز شهادت را می‌دانست و نگاه دور پروازش، افق‌های دور دست را می‌نگریست.

#زندگینامه_حضرت_زینب (س) 1⃣

🔹زینب(س) سومین فرزند امام علی(ع) و فاطمه(س) است که بنا به قول مشهور در پنجم جمادی‌الاولی سال ششم هجری در مدینه متولد شد. پیامبراکرم(ص) قنداقه او را طلبید و به سینه چسبانید و بوسید و فرمود: “حاضرین و غایبین امت را وصیت می‌کنم که حرمت این دخترم را پاس بدارند؛ همانا او به جده‌اش خدیجه کبری شبیه است.”
🔹 نامش را زینب نهادند. زینب به معنی درخت خوش‌بوی نیکو منظره‌ای است که از بوی خوش آن روندگان سرمست می‌شوند. می‌تواند مخفف از زین و أَب یعنی زینت پدر هم باشد. کنیه او اُمّ‌عبدالله است و مهم‌ترین لقبش عقیله بنی‌هاشم به معنی زن ارجمند و یکتا، بانوی خردمند در خاندان بنی‌هاشم است. 🔹او به این لقب چنان معروف شده بود که وقتی عقیله بنی‌هاشم می‌گفتند، زینب(س) فهمیده می‌شد.
🔹زینب(س) به القاب و کنیه‌های دیگری نیز شهرت دارد: صدیقه صغری، امینة‌الله است، نائبةالزهراء، صاحب‌الشوری، ام‌العزائم، ام‌هاشم، ام‌العواجز، ام‌المصائب، بطلة کربلا و...
🔹درباره توصیف ظاهر زینب(س) تا جریان کربلا سخنی به میان نیامده، اما مسلم است که او چون اجدادش بسیار زیبا بوده است. در کربلا در حالی که سنی حدود ۵۴ داشت، هنگامی که از خیمه به سوی میدان می‌آید تا خود را بر بالین فرزند برادرش علی‌اکبر برساند، حمید بن مسلم وقایع‌نگار کربلا گوید:
🔹زنی را دیدم که مانند خورشید✨ می‌درخشید و با شتاب از خیمه‌گاه بیرون آمد. پرسیدم این زن کیست؟ گفتند زینب دختر علی(ع) است. هنگامی که پس از شهادت امام ‌حسین(ع) به مصر سفر کرد، عبدالله بن ایوب انصاری در وصفش گفت:
🔹به خدا که من صورتی مانند آن ندیدم. گویا پاره‌ای از ماه بود. باید توجه داشت که زینب(س) در آن سن آن‌همه مصیبت دیده بود. ا
🔹ما آنچه مهم‌تر از توصیف ظاهر اوست، صفات و ویژگی‌های برجسته‌ای است که در وجود او جمع بود و هیچ‌یک از زنان عصر او دارای چنین فضایلی نبودند، دوست و دشمن در اعتراف به جلالت قدر، عظمت رتبت، فصاحت بیان، کمال خرد و علو منزلت وی هم‌سخن هستند. در جلالت قدر و شکوهمندی شأن زینب(س) در بعضی از روایات آمده است که چون بر برادرش امام حسین(ع) که مشغول تلاوت قرآن بود، وارد می‌شد، امام قرآن را کناری می‌نهاد و تمام قامت به احترام خواهر به پا می‌ایستاد.
🔹اما بهترین جلوه‌گاه برای شناخت شخصیت وجودی زینب (س)، سفر تاریخی به کربلا و مطالعه ماجرای جانگداز واقعه عاشورا و به دنبال آن ماجرای اسارت و برخورد آن حضرت با ستمگران و یاغیان روزگار بود.
🔹او عالی‌ترین نمونه از شهامت و دلیری، صبر و بردباری همراه با عقل و درایت و عزم و اراده پولادین، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت روحی و تشخیص موقعیت و مدیریت بسیار قوی در بحران بود و هر وظیفه‌ای از وظایف گوناگون اجتماعی را که به عهده گرفت، به خوبی انجام داد.