#خاطرات_شـهید سیزده سالش بود ڪہ رفت جبهہ توی
#عملیات_بدر از ناحیہ گردن قطع نخاع شد هفده سال روی تخت بود، ولے همواره خندان بود...
بالای سرش این بیت شعر چشم نوازی مے ڪرد:
"چرا پای ڪوبم، چرا دست بازم
مرا خواجہ بے دست و پا مے پسندد"
همسرش میگہ: نیم ساعت قبل از شهادتش بهم گفت: نگران نباش، جای من رو توی بهشت بهم نشون دادند...
#شهید_حاج_حسین_دخانچی@modafeeharimeeshgh
