💢سوغات سفر فرنگ
فرضا کودکی را به محض
#تولد از مادر بگیرند و تا بیست سال در اتاقی بدور از اجتماع محبوس کنند. آن کودک هیچ تصویر و تصوری از عالم بیرون از اتاق ندارد. نه مفهوم "مهربانی" را درک میکند و نه میداند "صندلی" چیست. زیرا در این بیست سال
#خالی_الذهن فقط برای زنده ماندن به او
#غذا داده اند. آن کودک اگر به دنیا خارج از اتاق وارد شود همه چیز برای او مایه
#تحیر است.
با این واژه
#تحیر کار دارم.
بجای آن کودک، شاهان، نخبگان و
#روشنفکران ایرانی را قرار دهید. وقتی پا به فرنگ میگذاشتند با
#تحیر مات و مبهوت میشدند که غرب چگونه به این ترقیات دست یافته است!
تیر چراغ برق، اتول، اسبهایی که از ته آنها
#دود خارج میشود(قطار)، نظم، خط کشی در خیابان، قانون، مجلس و روزنامه... همه اینها تحیر ایرانی ها را برمی انگیخت و مرحله پس از تحیر، خودباختگی بود زیرا در مقابل غرب پیشرفته ایران "هیچ" نداشت. جز پهن گاو برای تولید نور!
اولین بار میرزا حسین خان سپهسالار (مسجد سپهسالار تهران) با هزار ترفند بعنوان صدراعظم، ناصرالدین شاه را به فرنگ برد و او از نُه کشور دیدن کرد. آنقدر به شاه چسبید که دو نوبت دیگر به فرنگ رفت. گاها قریب به هفت ماه مملکت شاه و صدراعظم نداشت زیرا در فرنگ دنبال گشت و گذار بودند.
حتی مظفرالدین شاه بیمار وام سنگینی از
#روسها گرفت و بجای وثیقه بنادر ایران را ودیعه گذاشت.
احمدشاه میگفت: قدم زدن در پاریس به
#پادشاهی به ایران ترجیح میدهد.
اما سوغات این سفرها چه بود؟
سوغات شاهان، نخبگان، روشنفکران و صاحبان صنایع از غرب فقط یک چیز بود تحیر و خودباختگی!
پدرجد تمامی این روشنفکران میرزافتحعلی آخوندزاده، مَلکُم خان و بعدها تقی زاده ها از ابتدا با همین
#تحیر جهان غرب را به نوچه های امروزیشان شناساندند.
اینکه امروز با مفهوم از
#خودبیگانگی مواجه هستیم و عده ای هرآنچه "غربی" باشد را ستایش میکنند ریشه در این حقیقت تلخ تاریخی دارد.
با درآمد نفتی در دوره پهلوی این خودباختگی و واگذاری خود به غرب نهادینه شد آنجا که نخست وزیر شاه گفت: ایرانی ها حتی توان ساخت یک آفتابه را ندارند.
#علیرضا_زادبرتصویر: میرزا ملکم خان ارمنی که اولین بار او قرارداد "لاتاری" بست.
#علیرضا_زادبر ✅نشانی
#صفحه اینستاگرام👇https://www.instagram.com/zadbarhttps://t.me/joinchat/AAAAADvV7pYCS4NJ0-f7Ug