💢 چرا
احساس #پیشرفت نمیکنیم؟
ابتدای بحث باید این
#دسته_بندی را مدنظر قرار دهیم که
احساسِ
پیشرفت با
پیشرفت #تفاوت اساسی دارد.
مانند فقر و
احساس فقر، ممکن است فرد یا جامعه ای
#فقیر نباشد اما
احساسِ فقر کند. ممکن است جامعه ای نسبت به سه دهه قبل
#پیشرفت کند اما آحاد جامعه
احساس پیشرفت نکنند!
همه آمارهای داخلی و بین المللی در مورد وضعیت ایران نسبت به
#سه_دهه پیش نشان میدهد در بخش های مهمی مانند بهداشت و سلامت، آموزش و توسعه سواد، قدرت نظامی و امنیتی، گسترش راه سازی، سدسازی و دسترسی روستاها به امکانات پایه نظیر انرژی، سوخت، میزان صاحبخانه شدن مردم، و دهها نمونه دیگر
پیشرفت کرده ایم.
اما سوال اساسی اینجاست؛ چرا
احساسِ
#پیشرفت نمیکنیم؟
بلافاصله در پاسخ میگوییم: چون تورم بالاست، بیکاری در همه خانواده ها وجود دارد و تامین
#معیشت سخت شده است!
منتها این پاسخِ درست، قانع کننده نیست، چون پاسخ کاملی نیست!
اولین شرط
پیشرفت استمرار و همیشگی بودن آن است، جامعه نمیتواند یک دوره
احساس پیشرفت داشته باشد اما با یک بحران همه دست آوردها را
#فراموش کند، در نتیجه باید به سمت
پیشرفت ثابت و
#مستمر حرکت کرد.
در ایران اگر انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ را یک مبنا و نقطه عطف تحول به سمت
پیشرفت بدانیم،
#همیشه بین دولت و ملت یک رقابت و عدم اعتماد وجود داشته است.
دولتها، بیسوادی و فرهنگ ناقص ملت را عامل عقب ماندگی میدانستند، ملت هم دولت را عامل اصلی عدم
پیشرفت می پندارد.
بخشی از پاسخ به سوال ابتدایی در همین نکته نهفته است، ایرانی ها
#احساس_پیشرفت نمیکنند و هیچ گاه
احساس پیشرفت نخواهند داشت، زیرا هر کدام بار و وظیفه
پیشرفت را بر دیگری تحمیل میکند.
وظیفه ایجاد
پیشرفت را، دولت بر عهده ملت و ملت بر عهده دولت میگذارد، این سیکل کماکان ادامه دارد.
از کجا باید
#شروع کرد؟
در ادامه اینمباحث به این سوال میپردازیم که از کجا باید شروع کرد؟
#علیرضا_زادبرhttps://t.me/joinchat/AAAAADvV7pY_b_pIaHwEmg