چتر خیس

چو شب، 
به راهِ تو ماندم
      كه ماهِ من باشی
 چراغِ خلوتِ
     اين عاشقِ كهن باشی ...


#هوشنگ_ابتهاج
❤️
@mm_shahidi

در گشودند
به باغِ گلِ سرخ
و منِ دل شده را 
به سراپرده‌ی رنگینِ تماشا بردند ...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

هنوز آیا
در گوشه‌ای از این دنیا
زمین به رقصِ خرامیدن تو می‌نگرد؟
به‌ ناز می‌روی و گل به ‌سبزه می‌گوید؛
ببین که می‌گذرد!

#هوشنگ_ابتهاج


❤️
@mm_shahidi

ﺗﻮ نباشی،
ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﭼﻪ دردی می‌ﺧﻮرد؟
ﺑﻪ ﻛﺪام ﺷﻬﺮ ﺑﺮوم
ﻛﻪ ﺣﻀﻮر ﻏﺎﻳﺒﺖ دﻳﻮاﻧﻪام ﻧﻜﻨﺪ؟
ﻛﺪام ﻣﻮزه و ﭘﻞ و ﺧﻴﺎﺑﺎن؟
ﮔﻞ ﻗﺸﻨﮕﻢ!
ﺑﻪ ﻛﺠﺎي ﺗﻨﻢ دﺳﺖ ﺑﻜﺸﻢ
ﻛﻪ رد اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﺑﺮ آن ﻧﺒﺎﺷﺪ؟
ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺑﭙﻮﺷﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻢ ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻲ؟
راستی، زﻳﺴﺘﻦ ﭼﻪ ﺑﻴﻬﻮده اﺳﺖ بیﺗﻮ ...

#عباس_معروفی
#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

می‌بینم؛
آن جشنِ بزرگِ آزادی را ...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

مرغِ شبخوان که با دلم می‌خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شبِ دشت
آه از آن رفتگانِ بی برگشت...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

سرانگشتش
گره می‌زد به گیسو
دلم می‌رفت و آن جا گیر می‌کرد.

#هوشنگ_ابتهاج


❤️
@mm_shahidi

گفتمش:
” شیرین ترین آواز چیست؟ ”
چشم غمگینش به رویم خیره ماند
قطره قطره اشکش از مژگان چکید
لرزه افتادش به گیسوی بلند
زیر لب غمناک خواند:
” ناله زنجیرها بر دست من! ”
گفتمش:
” آنگه که از هم بگسلند… ”
خنده تلخی به لب آورد و گفت:
” آرزوئی دلکش است اما دریغ!
بخت شورم ره بر این امید بست.
و آن طلائی زورق خورشید را
صخره‌های ساحلِ مغرب شکست!… ”
من به خود لرزیدم از دردی که تلخ
در دلِ من با دل او می گریست.
گفتمش:
” بنگر در این دریای کور
چشم هر اختر چراغ زورقی است! ”
سر به سوی آسمان برداشت گفت:
” چشم هر اختر چراغ زورقی است
لیکن این شب نیز دریایی‌ست ژرف.
ای دریغا شبروان کز نیمه راه
می‌کشد افسونِ شب در خوابشان… ”
گفتمش:
” فانوسِ ماه
می‌دهد از چشمِ بیداری نشان… ”
گفت:
” اما در شبی این گونه گنگ
هیچ آوایی نمی‌آید به گوش.. ”
گفتمش:
” اما دلِ من می‌تپد
گوش کن اینک صدایِ پایِ دوست! ”
گفت:
” ای افسوس در این دامِ مرگ
باز صیدِ تازه‌ای را می‌برند
این صدایِ پای اوست!… ”
گریه ای افتاد در من بی امان
در میانِ اشک‌ها پرسیدمش:
” خوش‌ترین لبخند چیست؟ ”
شعله ای در چشمِ تاریکش شکفت
جوشِ خون در گو‌نه‌اش آتش فشاند
گفت:
” لبخندی که عشقِ سربلند
وقتِ مردن بر لبِ مردان نشاند. ”
من ز جا برخواستم بوسیدمش...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

‌
زهی شکوهِ قامتِ بلندِ عشق
که استوار ماند در هجومِ هر گزند
نگاه کن؛
هنوز آن بلندِ دور
آن سپیده، آن شکوفه زارِ انفجارِ نور
کهربایِ آرزوست
سپیده‌ای که جانِ آدمی هماره در هوایِ اوست
به بویِ یک نفس در آن زلال دم زدن
سزَد اگر هزار بار
بیفتی از نشیبِ راه و باز
رو نهی بدان فراز...

#هوشنگ_ابتهاج



❤️
@mm_shahidi

🔸 عزیزِ همزبان؛
تو در کدام کهکشان، نشسته‌ای؟! ...


#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

باغ‌ها را گر چه دیوار و در است
از هوا‌شان راه با یکدیگر است
شاخه‌ها را از جدایی گر غم است
ریشه‌هاشان دست در دستِ هم است

#هوشنگ_ابتهاج


❤️
@mm_shahidi

هوشنگ ابتهاج در این ویدئو میگه :
من خیال می‌کنم بعد از هشتاد و چند سال تجربه‌ی شعری، تقریبا به جایی رسیده زبانم که از عهده‌ی گفتنِ خیلی حرفا می‌تونم بر بیام، ولی ...
ببینید وقتی به بیانِ "درد" یا احساساتِ درونی انسان میرسه، چی میگه...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

هیچگاه رو به روی تو نخواهم ایستاد
جز برای بوسیدنِ تو...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

می‌بینم؛
آن جشنِ بزرگِ آزادی را ...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد؟
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

#حافظ

عاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست، ولیکن طبیب نیست

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

من به باغِ گلِ سرخ،
در تمامِ شبِ سرد،
روشنایی را خواندم با آب
و سحر را به گل و سبزه بشارت دادم...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@mm_shahidi

گمگشته‌ی دیارِ محبت کجا رود
نامِ حبیب هست و نشانِ حبیب نیست
عاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست و لیکن طبیب نیست ...


#محمد_اصفهانی
#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@faratar_az_boodan

شب است و مادرانِ شهر غمناک
هزاران گل شکفت و خفت بر خاک
عزیزم! داغدارم! دست وا کن!
به‌پا کن بیرقِ صبحِ طربناک

#هوشنگ_ابتهاج
#محمد_رضا_شجریان

❤️
@faratar_az_boodan

  آه ای کبوترانِ سپیدِ شکسته بال
اینک به آشیانه‌ی دیرین خوش آمدید
 اما دلم به غارت رفته‌ست
با آن کبوتران که پریدن
 با آن کبوتران که دریغ
هرگز به خانه بازنگشــتند...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@faratar_az_boodan

🔸 می‌بینم آن شکفتنِ شادی را ...

#هوشنگ_ابتهاج

❤️
@faratar_az_boodan