گاهی پرسیده می شود که چرا امام اجازه هایی همچون عفو مجرمین را به آیت الله منتظری دارد. اگرچه #امام_خمینی (ره) بعدها اعلام کرد از ابتدا مخالف مسئولیت قائم مقام رهبری برای #منتظری بوده است؛ اما در تمکین به خواست نمایندگان ملت در #مجلس_خبرگان_رهبری ، در مقاطعي بيش از 40 مسئوليت از مسئوليتهاي خويش را به قائممقام خويش واگذار نمودند و در آنها دخالت نميكردند كه از آنجمله اختيار عفو زندانيان بود. اين رويه سبب گرديد در زمان حيات امام #عدم_صلاحيت منتظري اثبات شود و خطري بزرگ از نظام جمهوري اسلامي دفع گردد. يكي از اولين مواردي نيز كه امام از او صلب اختيار نمودند، اجازهاي بود كه در عفو زندانيان طبق اصل 110 قانون اساسي بر عهده رهبر انقلاب گذاشته شده و امام به او تنفيذ نموده بودند. آنچنان كه هاشمي رفسنجاني در خاطرات سهشنبه بيستودوم مهر 1365 خود نوشته است: «آقاي عبدالله نوري آمد و گفت آيتالله منتظري در عكسالعمل جريان بازداشت گروه سيد مهدي هاشمي، ملاقاتها را تعطيل كردند. مدتي كه در جلسه علني بودم، مراجعههاي زيادي از نمايندگاني در همين خصوص داشتم. نگراني شديدي در نمايندگاني كه مطلع شدهاند؛ بروز كرده است... نزديك غروب به منزل آقاي منتظري رسيديم. كمي پشت در معطل شديم. ظاهر اين بود كه ايشان مصمم بوده كسي را نپذيرد... ايشان از دستور امام در خصوص تعقيب گروه سيد مهدي هاشمي رنجيدهاند و دستور امام به اينكه ديگر عفو زندانيان با آقاي منتظري نباشد...» @mm_eslamy