سخنی از میرحسین_موسوی :
تا هنگامی که اکثریت مردم اغتشاشگر نامیده میشوند، تا موقعی که مردم به حساب نیایند و منحرف نامیده شوند، تا موقعی که حق مردم برای تعیین سرنوشتشان قبول نشود، راه حل جامعی برای این مشکل پیدا نخواهد نشد .
۲۷ مهرماه ۱۳۸۸
یکی از صفات #مصدق که حتی دشمنانش دربارهی آن حرفی نداشتند فسادناپذیری او بود. او در سمتهای نمایندگی مجلس شانزدهم و نخستوزیری از دریافت حقوق خودداری کرد و آن را به موسسات خیره اهدا نمود. این شاید بزرگترین سرمایه او در چارچوب ساختار دزدسالانهی حکومت ایران و در جامعهای بود که شمار کمی از سیاستمداران آن از اتهام فساد برکنار بودند.
همچنین با سختگیری و دشوارپسندی میکوشید همکارانش را از میان افراد درستکار برگزیند. مصدق بدون اینکه بخواهد به دیگران درس اخلاق بدهد علاقهمند بود میزان دلبستگی به ارزشهای اخلاقی موازین مدنی را در فرهنگ سیاسی ایران بالا ببرد. آرزو یا رویای اصلی او این بود که جامعهای سیاسی ایجاد کند که در برابر فساد آسیبناپذیر باشد و در نتیجه اعتبار و پذیرنگی دولت را بیفزاید و غایتاً به شهروندی و مشارکت سیاسی استحکام و مفهوم ببخشد. عبدالحسین بهنیا یکی از مقامات بلندپایه وزارت دارایی که خودش در مقام رئیس کمیسیون ارز به اتهام اخذ رشوه از جانب دولت مصدق تحت تعقیب قرار گرفته بود، موکداً مدعی شد که مصدق "ماورای هرکونه فساد مالی قرار داشت و اصولاً از همکاری با افراد فرصتطلب و بدنام خودداری می کرد
بحران #دموکراسی در ایران، فخرالدین عظیمی، نشر البرز، چاپ 1372، ص 457