رسانه زنان W.I.S.E Media

برای مبارزه زنده بمان سپیده!
ماریا محمودی همسر زنده یاد هژیر فرامرزی خطاب به سپیده رشنو می‌گوید:
آن روزها هژیر پشت میله‌های زندان و در انفرادی بود، اما هرگز احساس نکردم از‌ او جدا هستم.
من ۱۹ ماه اگرچه در یک انتظار کشنده زندگی کردم اما هنوز هم آرزو می‌کنم به روزهایی برگردم که میدانستم  همسرم در گوشه‌ای از‌ زمین نفس میکشد.
اینها را می‌گویم تا بگویم آسان نیست.
مبارزه برای هر یک از ما شکل مخصوصی به خود می‌گیرد و از ما انسان‌هایی می‌سازد که زندگی‌شان تبدیل به نوعی ایستادگی و نپذیرفتن ستم می‌شود.
من مقاومتت را دیدم‌ سپیده، می‌دانم آسان‌نیست، اما امروز تو الگوی هزاران زن‌ ایرانی هستی که نه تنها با حکومت بلکه با زن ستیزی هم می‌جنگند.
تو صدای میلیون‌ها زن ایرانی هستی و هر‌کجا که باشی روشن کننده‌ی ذهن‌هایی هستی که تاریک پسندان از آن می‌ترسند.
فکر و صدایت با تمام ایران است و ندای حق طلبانەات در این روزها امیدبخش همە ماست.‌

#رسانه_زنان #سپیده_رشنو #نه_به_جمهوری_اسلامی #زن_زندگی_آزادی

#رسانه_زنان
#استقلال_و_برابری_پایدار_زنان
@mediawise

‍ دختران، همواره سرتان را بالا بگیرید که تنها وجود شما برای وحشت این حکومت تاریک از سقوط نابهنگام کافیست. اعتراف اجباری جهت نمایش اقتدار نظام چهل ساله تمامیت‌خواهی که با داشتن صدها تریبون، ارتش درون و برون مرزی و قتل مخالفین خود، همچنان به "تارِ مویی بند" است.
به گفته فرج سرکوهی "اعتراف‌های تحمیلی اکنون به ضدِ خود بدل شده‌ است. پیامِ هر اعترافِ تحمیلی و اجباری اکنون چیزی نیست جز آن‌که مقاومت و مبارزه‌ی مردمی همگانی شده‌ و ادامه دارد، استبداد دینی در توجیه وجودِ خود درمانده‌ است و راهی جز دروغِ آشکار، دگردیسه کردن و انکارِ واقعیت ندارد و..
اکنون هر اعترافِ تحمیلی حاوی این پیام است که نه قربانیانِ شکنجه، که حکومتِ استبدادِ دینی است که درهم‌شکسته و چون حیوانِ درنده‌ی زخمی و آگاه به مرگِ خود، به همه سو حمله می‌کند و از همه چیز و همه کس، و بیش از همه از مرگِ ناگزیرِ خود، می‌ترسد. چهره‌‌ی هر مبارز در هر اعترافِ تحمیلی اکنون نشانه‌ی آن است که او هم در کنار ما مردم بود و هست. ما مردم تنها نیستیم و تا رهایی با هم ادامه می‌دهیم.
.اکنون کارکرد و پیامِ اعتراف‌های اجباری و تحمیلی را نه حکومتِ استبدادی دینی که مردم تعیین می‌کنند."

پس از انتشار ویدیوی مصالحه و طلب بخششِ مضروب از ضارب در پی درگیری در بی‌آر‌تی در تهران و پخش صحبت‌های #سپیده_رشنو با زن آزارگر #رایحه_ربیعی ابهاماتی درباره حضور سپیده رشنو در این ویدئو در شبکه‌های اجتماعی به‌راه افتاد و برخی کاربران معتقد بودند شخصی که در ویدیو طلب بخشش کرده است سپیده رشنو نیست و هشتگ #سپیده_رشنو_کجاست به راه انداختند.
چند روز بعد در شامگاه هشتم مرداد صدا و سیمای ‌جمهوری اسلامی مصاحبه‌ای با سناریوی تکراری موسوم به "اعترافات اجباری" از سپیده رشنو با چهره‌ای خسته منتشر کرد که آثار شکنجه و ضرب و جرح بر روی چشم او مشهود بود.

سال‌هاست جمهوری اسلامی از صدا و سیما برای ترویج عقاید خود و سرکوب نظامند مخالفان و تحمیل عقاید خود به جامعه‌ی هشتاد و سه میلیونی ایران استفاده می‌کند و اعترافات اجباری جلوی دوربین را از طریق این رسانه همگانی منتشر می‌کند و با این اعترافاتِ تحت فشار و شکنجه‌ی مخالفان خود، ترس و ضعف خود را از فراگیر شدن اعتراضات مردمی به نمایش می‌گذارد که در تمام این سال‌ها نه تنها اعتراضات مردمی متوقف نشده، بلکه فراگیر شده و به اقشار مختلف جامعه مانند کشاورزان، معلمان، بازنشستگان، جانبازان، پرستاران و فعالان کارگری رسیده است و حتی بیشتر مردم ایران از خنثی بودن نسبت به وقایع داخلی تبدیل به شهروند خبرنگار شده‌اند.

در ژوئن ٢٠٢٠ (تیر ماه سال ۱۳۹۹) دو نهاد حقوق‌بشری "عدالت برای ایران" و "فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر(FIDH)" با انتشار گزارشی مشترک از پخش ۸۶۰ مورد اعتراف اجباری و افترا آمیز خبر دادند و خواستار توقف و پایان دادن به آن شدند. این گزارش(حکومت اورولی: صدا و سیمای جمهوری اسلامی مشابه سلاح سرکوب جمعی) در ۵۷ صفحه منتشر شد و نتیجه بیش از ۱۵۰۰ ساعت تحقیق و تحلیل بیش از ۱۵۰ برنامه و ۱۳ مصاحبه تفصیلی با قربانیان است.
در این گزارش مشخص نشد که چه تعداد اعترافات از مخالفان انجام شده اما پخش نشده است چون اطلاعات دقیقی در این مورد دسترس نمی‌باشد.

#سپیده_رشنو #اعتراف_گیری_نمایشی #صدا_و_سیما #شکنجه #اعتراف_اجباری #اورولی #اسلام_سیاسی #وحوش_حکومتی_رایحه_ربیعی #حکومت_آخوندی_نمیخوایم_نمیخوایم #ظلم_پایدار_نیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_حجاب_اجباری #نه_به_حکومت_آخوندی #حجاب_تحمیلی_به_بندگی_کشیدن_زنان #ننگ_ما_صدا_و_سیمای_ما

#رسانه_زنان
#استقلال_و_برابری_پایدار_زنان

@mediawise