درگذشت رادمان پور ماهک!!؛ دلاور ایرانزمین
👇👇👇✍1177 سال پیش در چنین روزی، 13 خورداد سال 1403 شاهنشاهی، رادمان پور ماهک، بنیادگذار دودمان صفاریان در ایران، در گندی شاپور، از شهرهای کهن و تاریخی ایران، درگذشت.
رادمان پور ماهک (یعقوب! لیث صفاری) بنیانگذار دودمان فرمانروایی صفاریان در سیستان بود. او در روستای قرنین در سیستان زاده شد و از رویگری به پادشاهی رسید.
پس از فراز و فرودهای بسیار، زمانی که دیگربار آماده میشد با لشکریان خلیفهی عباسی رودررو شود، بر اثر بیماری درگذشت. در این زمان او به همراه سپاهیانش در خوزستان به سر میبُرد. از اینرو، پیکر یعقوب را در همان جا به خاک سپردند. چند سده پس از آن آرامگاهی در کنار بازماندههای شهر کهن و تاریخی گندیشاپور ساخته شد.
رادمان، مردی سختکوش و خودساخته و شهریاری خردمند بود. رادمان را نخستین شهریار ایرانیِ زندهکنندهی زبان پارسی، پس از فروپاشی شاهنشاهی ساسانیان میدانند. وقتی شاعری بنا بر رسم زمان قصیدهای به زبان تازی در ستایش او سرود، وی او را سرزنش کرد که چرا به زبانی که نمیفهمد برایش شعر سروده است که «چیزی که من اندر نیابم چرا
باید گفت».
رادمان پس از آزاد کردن کرمان، پارسی را زبان رسمی همه ایرانیان اعلام کرده و گفته بود که از آن پس به زبانی که او نمیفهمد گفتوگو و نوشتن نکنند. از سال 1211 شاهنشاهی زبان تازی، زبان رسمی گفتوگو و رایزنی بود. زیرا تازیان فرمانروای شهرها بودند و زبان دیگری نمیدانستند و به ایرانیانی را كه تازی نمیدانستند و کوششی در یادگرفتن آن نمیكردند «عَجَم به معنای گُنگ و لال» مینامیدند. هنوز هم این زبانزد است.
رادمان هشدار داده بود که از آن پس اگر كسی در قلمرو او جز به پارسی سخن بگوید و بنویسد؛ سخت مجازات خواهد شد. ایرانیان تنها مسلمانان دوران سلطهی تازیان هستند که زبان و فرهنگ ملی خودرا پاسداشتند.
پرهیز ایرانیان از گفتن و نوشتن به زبان تازی، پس گرفتن خوزستان از خلیفه عباسی، و بازدارندگی از ادامه کوچ قبایل تازی به این بخش از ایران، از کارهای مهم او بود.
دل جهان است ایران
#نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای#تحریم_انتخابات_فرمایشی #جمهوری_کثیف_اسلامی_باید_برود #پیمان_نوین #رای_من_سرنگونی #شاهزاده_رضا_پهلوی #شاهزاده_تنها_نیست