از هفت خوان رستم دستان تا هفت خوان اسفندیار.... فرزندان میهن..می خواهم برایتان از مهر میهن و سرزمین ریشه در تاریخ بگویم ...اندکی با هم واکاوی کنیم می دانید که خداوند خرد پیروز توسی .برابر نسک های کهن از رستم دستان..و هفت خوان می گوید..دستانی که سوار بر رخش اندیشه..به راهنمایی سیمرغ....هست..اینک نمی خواهم در مورد آیین سیمرغ...و پیوند آن با آیین مهری ....واکاوی کنیم !!! اما دستان هفت خوان را به راهنمایی سیمرغ و رخش اندیشه..در می نورد .. اسفندیار هم هفت خوان را..چونان که دستان در نوردید ..تا آخرین خوان..و گاه شاید حتی بسی سخت تر و پیچیده تر از هفت خوان دستان...تا پایان در می نورد.. هر دو مهر میهن دارند ..و ریشه در دیار کهن..و ذره ذره وجودشان.. چو ایران نباشد تن من.....را می توان دید.. اسفند روئین تن هست ..در چشمه ایی ....برخی می گویند رویین تن بودن ..و یا نسگ های کهن !!! افسانه هست!!! امروز اما شما با جلیقه زد گلوله یا کپلار ..می دانید که چیست .. می داند کلاه خود و رخت و تن پوش ضد زره چیست !!! می دانید که حتی پارچه یا بافته...ایی هست که ..نور را ‌..یعنی پوشش نامری شدن ..را می توان ...یا از دید پنهان شدن .... هم دستان نژاده هست ریشه  در  اشایی یا پادشاهی و آیین مهر در سپهر و خرد دارد و هم شاهزاده پاک نهاد اسفندیار پور گشتاسپ ..فقط برای یاد آوری که در پاس داشت زند و اوست ..هر دو کوشا بودند و مهر میهن را با ذره ذره وجود سرودند در پند گشتاسپ به اسفندیار " مهان و کهان را همه خواند پیش . همه زند و استا به نزدیک خویش .. برای یاد آوری نام اوستیا ..بر گرفته از استا و اوستا هست می دانید امروز پاره تن میهن کجاست و چرا از مام میهن جداست ؟؟؟ .... اما اینکه چرا شاه به اسفندیار بد گمان شد ..بسی درد آور هست..گمان می کنید چند بار این دسیسه توسط کینه توزان و بد خواهان تکرار شد ..نادر بزرک نیز !!! ..بسیار پیشتر هم دسیسه چینان در مورد گئومات را خواندید..آن چه در حد توان و امکان نگاشتم .. ندانم گناهی من ای شهریار؟؟؟ که کردستم اندر همه روزگار؟؟؟ به جان توای شاه گر بد به دل گمان برده ام پس سرم بر گسل .. ولیکن تو شاهی و فرمان تراست ترا ام من و بند و زندان تراست ..می دانید که تخم بد بینی و ....ریشه ماجراست؟؟؟ . در گفتگو با جاماسپ..گشتاسپ...از کینه توزی بد خواهان و روزنه نفوذ می گوید ..اگر چه نباید کاستی ها را ...فقط در بدخواهان جست ..گمان می کنید ماموریت امثال فردوست ها و بختیار تا ملا مصدقی ها و شریفی امامی ها تا آموزگار ها و ...قره باغی ها ...چگونه رخ داد ؟؟؟ بدو گفت شاه " گشتاسب " انچ دانی بگوی که هم راست گویی و هم راه جوی و جاماسپ از پاد شاه می خواهد اسفندیار را از بند بگشاید ..کی ؟؟؟ در چه شرایطی ؟؟؟ هنگامه کارزار و میدان نبرد اگر شاه بگشاید اورا " یعنی اسفندیار را " ز بند نماند برین کوهسار بلند.. به جاماسپ گفت ای خردمند مرد مرا بود از آن کار دل پر ز درد که اورا ببستم بر آن بزمگاه به گفتار بدخواه و او بیگناه.. همانگاه من زان پشیمان شدم دلم خسته بود ، سوی درمان شدم .. گر او را ببینم برین رزمگاه!!! بدو بخشم این تاج و تخت و کلاه !!!! .. چو نیرو کند با سر و یال و شاخ پدر پیر گشته نشسته به کاخ .. در مورد شاخ به شاخ و یا سر شاخ شدن ..بعد ها خواهم نبشت..برای یاد آوری شاخ کلاه خود هم..یکی از ابزار پیکار و نبرد بود و ... نباشد بر آن پور همداستان پسندند گردان چنین داستان ؟؟؟ ز بهر یکی تاج و افسر ، پسر تن باب را دور خواهد ز سر ؟؟؟ ... و در ادامه... بر آمد بسی روزگاران بدوی که خسرو سوی سیستان کرد روی که آنجا کند زند و استا روا کند موبدان را بدانجا گوا.. امروز اما پتیاره و آسیابان تباری بنام مولوی عبدول حمید ..ضحاک تباران و ابلیس کرداران را در دیار سیس ..و زاهدان ..دیار رخش اندیشه و دستان...دیار هفت خوان بالای منبر عرعر می کند..مداحی برای پتیاره ایی چون بوبکر و عمر...سوار بر عفیر و خریت را ..سفر!!!.. آنچه درد آور هست اسفندیار در خوان پنجم یار سیمرغ را می کشد !!! سیمرغ آیین پیشا مهری بود..و بعد در پیوند دئو دئنا. دپی دیپی دیوی .." دیوان سالاری ..که هنوز در کشور داری از آن یاد می شود ..دیوان دیوار .دیو سالار دیوان سالاری ..از همان آیین هست و ماند یادگار..همانان که جم شید را..بسیار آموختند.... " یکی کوه ببینی سر اندر هوا برو بر یکی نغز فرمانروا که سیمرغ گوید وراکار جوی چو پرنده گوهیست پیکار جوی . اگر پیل بیند بر آرد به ابر ز دریا نهنگ و به خشکی هژبر .....فرزندان میهن..این خوان یکی از درد آور ترین تراژدی هست ..که اینک قصد واکاوی و رزم گشایی آن را نداریم و ندارم .. کد واژه وار نبرد دو نگرش و جهان بینی ایرانی هست. باید واژه به واژه تاریخ و گاتاها و نسک های کهن را واکاوی کرد..شاید امروز اگر بیش از پیش واکاوی کنیم کینه توزان و بد