‍«در سوگ امیری فیروزکوهی» ▪سروده‌ی دکتر مظاهر مصفّا [پاره‌ی دوم] ___________________ مدحت‌سرای شاه خراسانی ای امیر چشم و چراغ کشور ایرانی ای امیر حاجت به حجتی نبود عزت تو را صبح سپید و مهر درخشانی ای امیر در ملک شعر خاتم دولت به دست تُست در روزگار خویش سلیمانی ای امیر دوری اگر ز دیده‌ی من در دل منی در دل چگونه گویم در جانی ای امیر وارسته‌ای به صورت و سیرت به راستی صورت‌نگار سیرت انسانی ای امیر در لفظ‌پروری نه تو را تالی ای کریم در معنی‌آوری نه تو را ثانی ای امیر خونین‌دلی اگرچه ز تاب غم گران چون جام باده با لب خندانی ای امیر در راه شعر و عشق و دل از دست دادگی سر باختی و بر سر پیمانی ای امیر فرمانروای شعری و فرمان چو یافتی سر از ادب نهاده به فرمانی ای امیر اکنون شفای درد گران بازیافتی اکنون در آستانه‌ی درمانی ای امیر دیری‌ست کز حریم حرم دور مانده‌ای دل‌سوخته در آتش هجرانی ای امیر مژگان به خاک درگه مولا کنون بسای در بارگاه قدس نگهبانی ای امیر در خاک ری اگرچه بخفتی ز لطف حق در ظلّ آفتاب خراسانی ای امیر زیب رواق و زیور ایوان عزتی سرو چمن چراغ شبستانی ای امیر آزرده‌ای ز دوری آبا و امهات بر خوان هر دو اینک مهمانی ای امیر بردار بار حسرت از دوش خسته‌ات بنشین که سوز حسرت بنشانی ای امیر دست ملایک و دل افلاک جای تُست زآن دست و دل به خاک بیفشانی ای امیر ننگ از فقیر اشعث اغبر چو نیستت اینجا نه اغبری نه پریشانی ای امیر از لوث کبر و ذل منی چون منزهی در خورد قرب حضرت سبحانی ای امیر از دست‌برد نائبه بی‌بیم و در امان از چشم‌زخم حادثه پنهانی ای امیر ایمانت از فریب امانی امان گرفت کاینجا مقیم مأمن ایمانی ای امیر دارالشفای درد تو اینجاست سر بنه دارالامان بیم جز این جا نی ای امیر ای سید کریم خدایت پناه باد جانت مقیم سایه‌ی لطف اله باد #مظاهر_مصفا ___________________ ▪دکتر مظاهر مصفّا ▪@mazahermosaffa ___________________