خانه‌ٔ زمستانه‌ دیوارها کمی سر به هوایند گرمایش، واژه‌ها را در تنورهٔ ذهنم می‌پزد پنجره، پرده‌ها را تنگ به آغوش می‌کشد سرما در دور دست‌هاست و برف که بر سینهٔ گرم زمین خفته باز، بازیِ واژه‌ها، هو هو چی چی و آخرین ایستگاهِ نوشتن «شعر» در اندرونی زاییده می‌شود می‌فشارمش به سینه زمزمه‌اش مرا تا بهار خواهد رساند #شعر_واژه ✍🏼 منصوره بانام