می‌خواهم به پیری برسم می‌خواهم چون نور شمع، لرزان تاریکی را از زیبایی تو کنار بزنم در آوار استخوان و گوشت فکر تو گل سرخ کوچکی‌ست که از گوشه‌‌ی جیب کت سر می‌زند کیسه‌های آذوقه که خالی شوند فکر تو زمین و داس و گندم است کاغذ و مداد و کلمه‌ است وقتی واقعیت از رویا خالی‌ست فکر تو چراغی در شب برفی که از دور پیداست از دفتر شعر صدای زنگوله در گردن باد سیاوش قربانی‌پور