عاشقان ایران

☝️برخلاف خبری که درباره دستور رییسی برای توقف کامل پروژه پتروشیمی میانکاله پخش شد، اما کنشگران محلی می‌گویند که اتفاقا کار ساخت با سرعت بسیار بیشتری در این چندروز ادامه دارد!!!
مردم باید به مخالفت ادامه دهند و با امضای کارزار مخالفت با پتروشیمی میانکاله در سایت کارزار، و با تجمعات محلی اجازه ادامه این طرح ویرانگر را ندهند. مافیای نابودی زیست‌بوم ایران, حتی به حرف نهاد بالادستی ریاست جمهوری هم توجه نکرده!

🎥 پیرمرد میانکاله می‌گوید یه ساختمان کوچک بسازی، جنگل‌بانی پدرت رو در میاره حالا چطور شده مرتع به این بزرگی رو می‌خوان پتروشیمی کنن و صدا از کسی در نمیاد...‌

🔹می‌گوید دست ما به جایی بند نیست، یک نفر درد ما را به گوش مسئولان برساند شاید فرجی شود‌/فرهیختگان
✅ @Khabar_Fouri

❗️امروز ۲۰فروردین، تداوم وحشتناک آلودگی


📌فاجعه زیستی
اگر از فروردین این فاجعه رخ داده پس روزهای دیگر سال چه وضعیتی خواهد داشت؟ روزهای خشک تابستان و روزهای وارونگی هوا در پاییز و زمستان!
از خوزستان تا آذربایجان، از مازندران تا کرمان، از سمنان تا سیستان همه درگیر موج وحشتناک غبار برخاسته از عراق شده‌اند!

در این تداوم خشکسالی‌ها کاهلی دولتهای ایران، عراق، سوریه در برابر ترکیه دیگر هیچ توجیهی ندارد. اگرچه دولت عراق سال ۹۷ اعتراضات مکرری کرده بود و اردوغان هم تعهداتی داده بود اما تعهدات اردوغان در سال ۹۷ به عراق مبنی بر اینکه ایلیسو صرفا سد برق‌آبی است و آب را ذخیره نمی‌کند و حق‌آبه عراق را می‌دهد، امروز بی‌معنا شده و واقعیت دهشتناک ماجرا عیان شده است!

🔻جنایت زیست‌محیطی ترکیه
دربرابر بحران‌های زیستی جدید و‌مصنوعی که ترکیه برای همه طول سال در ایران ایجاد کرده؛ اصلا و‌ابدا سکوت جایز نیست:
فاجعه آب‌وهوایی و افزایش انواع بیماریهای ناشی از ریزگردها در ایران، فاجعه کشاورزی با قطع آب ورودی به کارون از عراق، و فاجعه زیست‌محیطی ناشی از هجوم ریزگرد به غرب و مرکز ایران با تاثیر منفی بر همه جانداران

پست‌های اصلی، را همرسانی کنید

⛔️کمپین تحریم پان‌ترکیسم
@ban_Turkey

🔴 جشن درگذشتگان در #ایران_باستان

🔸در ایران باستان برای درگذشتگان سوگواری نمیکردن بلکه جشن برپا میکردن
۱۹ فروردین جشن فروهرها و جشن فروردین گان گرامی باد 🌹


پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

🔴 جزیره ستوان یکم نورالله کثیری کجاست ؟

🔸بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سپتامبر سال 1945 میلادی( شهریور 1324 شمسی ) و ترک ارتش سرخ شوروی از خاک ایران تا ده سال بعد کم و بیش در مرزهای ایران و شوروی بین مرزبانان دو کشور در گیری رخ میداد تا سرانجام دو دولت در گیر در سال 1332 شمسی تصمیم میگیرند تا با تشکیل کمیسیونی مشترک با تعیین مجدد مرزهای بین المللی دو کشور، به این درگیریها پایان دهند.

در همین راستا در 6 مهر سال 1334 شمسی، هیاتی عالیرتبه از اتحاد جماهیر شوروی برای تعیین حدود مرزی با ایران و تقسیم رودخانه ارس در شهر جلفا حاضر میشوند، در بررسیهای به عمل آمده توسط هیات مشترک مشخص میشود رودخانه ارس در طی مسیر خود از غرب به شرق در برخی از مناطق دو شعبه میشود و در نتیجه جزایر کوچکی در این مسیر به وجود آمده است که در حدود 800 جزیره غیر مسکونی میباشد(به زبان محلی" شام ") و مقرر میشود هر شعبه ای از رود که عمق بیشتری دارد نقطه صفر مرزی محسوب شده و جزیره و شعبه فرعی رود به کشور مقابل برسد.

در ادامه کار و در 5 کیلومتری شهر جلفا، کار هیات مشترک در مورد تعیین مرز به اختلاف کشیده میشود و جزیره شماره 130 باعث این اختلاف میشود، هیات کارشناسان شوروی بر این اعتقاد بودند که قسمت عمیق رود ارس نزدیک خاک ایران است و بنا بر توافق مرز اینجا بوده و جزیره 130 داخل خاکی شوروی افتاده و به آنان تعلق دارد و کارشناسان ایرانی که عمدتا از نظامیان ایرانی بودند معتقد بودند بخش عمیق رود به سمت خاک شوروی است و جزیره 130 به ایران تعلق دارد و کار این اختلاف حتی به نزاع لفظی هم کشیده میشود که با به رخ کشیده شدن شکستهای ایرانیان در جنگ با روسها و عقد قرارداد ترکمانچای خون سربازان ایرانی به جوش آورده میشود.

"امان الله جهانبانی" رئیس هیات ایرانی در کتاب خود به نام "مرزهای ایران و شوروی" چنین مینویسد:

"در میان این درگیریها ستوانیکم نورالله کثیری، افسر تبریزی نقشه بردار لشگر تبریز که تاب گفتارهای افسران شوروی را نداشت و با اینکه میدانست آب در سمت ایران عمیق است، سوار اسب شده و برای برافراشتن پرچم ایران در جزیره 130 شجاعانه به آبهای عمیق و خروشان ارس میزند ولی بعد از لحظاتی اسب و سوار در مبارزه با جریان عمیق و قوی آب ارس زیر امواج خروشان ناپدید میشوند.

در میان بهت و آشفتگی حاضرین از این عمل، سرباز قوی هیکلی به نام "صمد محمد اوغلو" برای نجات دوست و هم سنگرش به آبهای ارس میزند و ستوان کثیری را که پایش در رکاب اسب گیر کرده بود رها کرده و هر دو با شنا کردن خود را به جزیره 130 میرسانند و پرچم ایران را که ستوان کثیری زیر لباس خود همراه برده بود در این جزیره بر پا میکنند".

هیات روسی که تحت تاثیر این عمل شجاعانه و از جان گذشتگی این دو قرار گرفته بودند موافقت میکند مالکیت جزیره به ایران برسد، دولت و ارتش ایران به پاس این فداکاری جزیره 130 را به نام ستوان کثیری تغییر میدهند و سالها نام این افسر ایرانی در بین اهالی منطقه به وطن پرستی مشهور میشود ولی متاسفانه با گذشت زمان این داستان و این نام کم کم به دست فراموشی سپرده میشود و بطوریکه در حال حاضر حتی جوانان محلی منطقه هم علت نامگذاری این جزیره را نمیدانند و اکثر مردم ایران هم از این ماجرا و فداکاری بی اطلاع هستند که یک افسر با شرف ایرانی بلا درنگ برای نگه داشتن پاره ای از خاک وطن در سرما به آبهای خروشان میزند و حاضر میشود جانش را فدا کند.

منبع: کتاب “مرزهای ایران و شوروی” نوشته امان‌اله جهانبانی (۱۳۳۶) و پژوهش محلی نویسنده...

پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali