نوای دلم را بر چاه متروک سپردم
چه به آسانی باران بی اعتنایی شست تمامیم را
زندگی و زیست خنجر بر شاه رگ خویش نهادند
دمادم خود را در گورستانی میجورم
که سنگ قبری نیست
و گلوله ای که از باروت نادم سر ریز شده
تا از خان گلویی نا میرا بر عشق بچکاند
بر قلب عاشقم!؟
گمان میدارد دست به دست واژه ها می گردند
تا دروغی دیگر را رغم بزنند
غریو نا امیدی هر غروب
سردی سرود دلداده گی را
بلند و بلند تر می کند
قدیسه ای که دست گرفته
کتاب احادیث شکنجه معشوق، چه بی ملال
بر من مقدری نیست
تا چاووش مهر آرد غنج دل فریاد سرور بر سر اندازد
خنیاگر در باد باران پاییز می خواند
چکاوکی می نوازد
چگونه است مرگ را منت پذیرم
تا باز کند کلید افسانه ای کهن
همانا عشق فتیله ای جاوید روشن
بر سکون دل است و بس ...م.
ن#منوچهرـافتخارزاده خوانش آنلاین:بانو
#ن_نصراله_زاده@loverScarecrow#شاعر #شعر_ماندگار #فی_البداهه #شعر_غزل #شعرنو #شاعرانه #شاعرانه_های_من #شاعرانه #شعروغزل #شعرنو #شعرناب#امانتدارآثاردیگران_باشیم
