@literature9با بَدان کم نشین که صحبت بَد
گرچه پاکی تو را پلید کند
آفتاب ار چه روشن است او را
[آفتابی بدین بزرگی را]
پارهای ابر ناپدید کند.
در تذکره ریاضالعارفین این سروده را از آن شمس طبسی دانسته (برگ ۲۱۲) و همچنین در حاشیه تذکره هفتاقلیم نیز به تبع گفتهی تذکره ریاضالعارفین این سروده را تکرار کرده و به نام شمس الدین محمد بن عبدالکریم (شمس طبسی) نوشته است (برگ ۱۶۹)
اما در اَمثال و حِکَم شادروان علّامه دهخدا چنین آمده است:
با بدان کم نشین که همسر بد
گرچه پاکی ترا پلید کند
آفتابی بدان بلندی را
ذره ی ابر ناپدید کند.
سعدی؟ (ج ۱ برگ ۴۱ و ۳۴۵)
زندهیاد دهخدا همچنین در زیر واژهی "پلید" نیز این بیت را به شاهد آورده است:
با بدان کم نشین که صحبت بد
گرچه پاکی ترا پلید کند.
سعدی ؟
ولی در هیچ یک از چاپهای معتبر چنین سرودهای از آن استاد سخن دانسته نشده است و این سروده از هیچ یک از این بزرگان نبوده و نیست و از
#حکیم_سنایی غزنوی است و درست آن چنین است:
منشین با بدان که صحبت بد
گرچه (که؟) پاکی ترا پلید کند
آفتاب ار چه روشن است او را
پارهی ابر ناپدید کند.
(دیوان
سنایی، برگ ۱۰۶۵)
#تصحیح_متون #قرابت #سعدی #سنایی #شمس_طبسیمنابع:
امثال و حکم، علی اکبر دهخدا، امیرکبیر،۱۳۷۴
دیوان
سنایی غزنوی، به سعی و اهتمام مدرس رضوی،
سنایی، ۱۳۸۸
تذکره ریاض العارفین، رضاقلیخان هدایت، چاپ اُفسِت از روی چاپ سنگی به سال ۱۳۰۵، وصال.
تذکره هفت اقلیم، امین احمد رازی، تصحیح و تعلیقات و حواشی سید محمد رضا طاهری" حسرت"، انتشارات سروش، دوره سه جلدی، ۱۳۷۸