𝐋𝐈𝐎𝐍𝐒𝐔𝐍𝐈𝐑𝐀𝐍

🎖📜🖋

توسعه و پیشرفت ملّتها، مدتها در قلمرو کار و صلاحیت اقتصاددانان و متخصصین فن بوده که راه حلها و طرحهایی نیز ارائه داده و به اجرا گذاشته‌اند. لیکن مسائل بی‌شماری که توسعه و پیشرفت اقتصادی به همراه می‌آورد، تا حدود زیادی از حیطه صلاحیت انحصاری متخصصان علوم اقتصادی و فنی بیرون است. امروزه توسعه اقتصادی با نتایج اجتماعی و فرهنگی بی‌شمار نیز همراه است و هر اقدامی که بی‌توجّه به ابعاد انسانی انجام شود به شکست غیر قابل اجتناب و یا به راه‌های بن بست می انجامد. برای نیل به این منظور ظاهراً یک راه حل کلی وجود ندارد و هر موردی راه حل خاص می‌طلبد و البته خطوط مشترک و یک رشته مسائل اصلی را همه جا می‌توان یافت. مسائلی که زائیده امید و آرزوهای مشابه همه کشورهاست و برای نیل به این اهداف مشترک، باید مسائل را در دو سطح مختلف و از دو دیدگاه متمایز ملّی و جهانی مطرح کنیم. در مقیاس ملّی قبل از هر چیز باید تکیه را بر آموزش و فرهنگ گذاشت. پیشرفت و توسعه اقتصادی ملازمه با آموزش در همه سنین و همه سطوح اجتماعی دارد و در راه تحقّق این منظور باید از همه کس و همه چیز مدد گرفت. باید از وجود پدران و مادرانی که سُنّت‌های فرهنگی را در خانواده به کودکان منتقل می‌کنند و از دانش جوان فارغ‌التحصیل دانشگاهی که دانش خود را به محل کار خویش یا روستاها می‌برد و در پیکار با بیسوادی مشارکت می‌جوید بهره گرفت.

علاوه بر این، همه وسایل و اماکن عمومی، پارک‌ها، کتابخانه‌ها، مطبوعات، رادیو، تلویزیون و سینما باید در اختیار برنامه‌های آموزشی گذاشته شود و باید به یک آموزش عام، جامع و همه‌جانبه همت گماشت که در آن سنّت‌های ملّی، نوآوری و تجارب تازه دوشادوش هم باشد. توسعه هنگامی از یک مفهوم عمیق برخوردار است که موجبات عدالت اجتماعی را فراهم آورد و در هر طرح که این هدف عمده فراموش شود، بی شک نتایج غیر قابل تصور برای جامعه ببار می‌آورد. پیشرفت اقتصادی غالباً محیط زیست جامعه را به تباهی می‌کشاند و نباید اجازه داد که دستاوردهای دیرینه ملّی دیرینه در راه اجرای هدف‌های توسعه و پیشرفت قربانی شود. ما در کشورمان همیشه سؤالاتی اینگونه را با خود در میان گذاشته‌ایم و باید اعتراف کرد که دشواری‌ها بسیار است. اما تلاش ما برای غلبه بر دشواری‌ها نیز بی نتیجه نبوده است. در مقیاس جهانی، جامعه بین‌المللی وظیفه دارد که برای هر کشور شرایطی فراهم سازد تا بتواند در پرتو آن به آمال و آرزوهای ملّی خود جامه عمل بپوشاند و وظیفه دارد تجارب دیگران را در اختیار محرومان بگذارد و به یاری افرادی که به این تجارب نیاز دارند، بشتابد. امّا آنچه بیشتر اهمیّت دارد اینست که یک مجموعه اخلاقی بین‌المللی بسط و گسترش یابد، زیرا بدون چنین کاری دگرگونی عمیق جامعه بین‌المللی ممکن نیست. مسئله اخلاق محدود به محیط بین‌المللی نمی‌شود و در سطح ملّی نیز به صورت یک مسئله اساسی مقامی رفیع دارد. ما امروز در دو جهان زندگی می‌کنیم، جهان اغنیا و جهان فقرا و به تعبیر دیگر، جهان شمال و جهان جنوب. وظیفه اساسی بشریت است که فاصله بین این دو جهان را از میان بردارد. البته در این کار هدف این نیست که به یک جهان یکپارچه تیره و تار برسیم، بلکه باید به هزار و یک جهان دست یابیم که در عین تنوع، بتوانند با انسجام و مساوات در کنار یکدیگر زندگی کنند.

بخشی از نوشتار علیاحضرت شهبانو در مجله سیاسی فرانسوی "دو جهان"؛ عنوان مقاله: "توسعه به گونه‌ای دیگر"؛ بهمن ماه ۲۵۳۵ شاهنشاهی


#lionsuniran
@lionsunorder

اعلیحضرت شاهنشاه محمّدرضا پهلوی؛ تهران، ۱۳۳۷
🎖️📃

His Imperial Majesty Shahanshah Mohammad Reza Pahlavi; Tehran, 1959

#lionsuniran
@lionsunorder

🎖️📃
‌
من هرگز فرهنگ را مختص گروهی خاص و معدود نمیدانستم و گسترش و اعتلای فرهنگ ایران را از مبانی اصلی سیاست ملّی و مملکتی تلقی میکردم که مخصوصاً شهبانو توجّه و دقت بسیار معطوف بدان کرد. نخستین کوشش ما حفظ و صیانت هنرهای سنتی و باستانی ایران و‌ تجدید حیات آنها بود. همچنین توجّه بلیغ به شکوفایی فرهنگ و هنر اصیل و نوین ایران معطوف شد. ایجاد کتابخانه های متعدّد، مؤسسات تحقیقاتی و آموزشی، موزه ها، فرهنگسراها، برپایی جشنواره ها، تشویق نویسندگان و شاعران و هنرمندان، همه بر اجرای این اصل تکیه داشت. بسیاری از مردم ایران تصور میکردند که هرچه متعلّق به گذشته است کهنه، مخالف ترقّی و حتی ارتجاعی است. این باور یک نوع بی اعتنایی به فرهنگ و سنت و گونه ای غربگرایی افراطی در بعضی گروههای اجتماعی بوجود آورده بود. مبارزه با این طرز تفکر برای ما از اهمیت خاص برخوردار بود تا ایرانیان به بزرگی و تنوع و جامعیت فرهنگ و تمدن و هنرهای خود بیشتر و بهتر پی ببرند و بدینسان مبانی وحدت و هویت ملّی تحکیم شود. در همین دیدگاه بود که به شعر و ادبیات و تاریخ ایران، مقامی والا در برنامه های تحصیلی اختصاص داده شد. همچنین تلویزیون ملّی ایران در حفظ و اشاعه موسیقی ملّی و سنتی ایران سهم قابل ملاحظه ای ایفا کرد.

به موازات این برنامه ها به شناسایی و شناساندن هنر پیشرو نیز توجّه کامل مبذول شد که جشنواره شیراز تخت جمشید، میعادگاه نوپردازان هنر جهانی نمونه ای شایسته از آن است. در دوران سازندگی شتابان کشور، مسائل ناشی از معماری، دارای اهمیت خاص بود. تعدادی از مهندسان و معماران ایران، گرایش محسوسی به تقلید از غرب نشان دادند. بسیاری از ساختمانهای قدیمی و محلات سنتی شهرهای ما متأسفانه به بهانه نوسازی ویران شد و جای خود را به بناهای بی هویت و ناهماهنگ با آب و هوا و شرایط محیط و زندگی ایرانی داد. در این زمینه نیز شهبانو به تلاش برخاست و توفیق یافتیم بسیاری از بناهای قدیمی را مرمت کرده و از تخریب محلات و‌ نقاط سنتی جلوگیری کنیم. خوشبختانه باید بگویم که بسیاری از معماری ایرانی نیز با الهام از شرایط اقلیمی و سنتهای ملّی هنر ایرانی، در ابداع سبک جدید معماری ایران توفیق یافتند و به نحوی مطلوب شیوه های نو را با خصایص قدیم ایرانی تلفیق کردند.

پاسخ به تاریخ
✍🏻 اعلیحضرت شاهنشاه
محمّدرضا پهلوی


#lionsuniran
@lionsunorder

🎖️🏭
‌
بیش از ۳۰ سال پیش، تا ۲۵۲۱ که انقلاب ایران شروع شد، ما از مراحل مختلفی گذشتیم. فلسفه کاملی را که ما داریم البته در کتاب به سوی تمدّن بزرگ خوانده‌اید، اصولاً فکر می‌کنیم که به مصلحت کار هم هست، که خانه کارگر نزدیک محل کارش باشد. این سیاست کلی است و تا جایی که ممکن است دنبال خواهد شد. کارخانه‌ها هم اگر کهنه، قدیمی و فرسوده باشند، باید کم‌کم به جاهای دیگری منتقل بشوند. چون اصول این است که کارخانجات ما در آینده باید در مقیاس بین‌المللی کار بکنند، اگر بخواهند که قیمت‌های آنها با جاهای دیگر قابل رقابت باشد. برای کارخانجات خصوصی با کمک تمام دستگاه‌هایی که برای این کارها ایجاد شده ‌است عمل میکنیم، مثل بانک‌های مختلف تخصصی و صنایع ملّی که توسط دولت ایجاد شده است.

ممالک پیشرفته دنیا به عنوان نمونه دنیای به اصطلاح سرمایه‌داری هستند. وضع ما اصولاً فرق می‌کند، برای اینکه در آنجا مالکیت‌های خصوصی هست. ولی در اینجا مالکیت‌ها خوشبختانه با اصلاحات ارضی تبدیل شد به خرده مالکی، منتهی باید اینها را در تعاونی‌ها و شرکت‌های سهامی زراعتی دو مرتبه جمع کنیم. ممالک پیشرفته شاید سه درصد جمعیتشان بیشتر مشغول کشاورزی نیست. فکر می‌کنم سوئد همینطور است، انگلستان هم همینطور است. امریکا شاید نزدیک پنج درصد باشد، چطور ممالکی مثل اینها، امریکا با پنج درصد جمعیت مشغول کشاورزی‌اش که فقط غذای خودش را می‌دهد بلکه میلیون‌ها تن در سال اضافی تولید می‌کند که مقدار زیادی از جمعیت دنیا را غذا می‌دهد. ما باید حد وسطی را برای خودمان پیدا کنیم که اگر ممکن باشد، با وجود تمام اشکالات جوی از لحاظ کشاورزی بتوانیم خودکفا شویم. فکر می‌کنم حتماً اوّلاً آب و هوای خراسان روی هم رفته خوب است و تازگی معادن ذغال مهمی حتی از نظر بین‌المللی در حاشیه کویر پیدا شده و در یکی دو نقطه خراسان هم آهن خوب پیدا شده ‌است؛ در سرخس هم که گاز می‌شناسیم. شاید جای دیگری باشد که در آینده پیدا کنیم، پس ما می‌توانیم مسلماً در خراسان صنایع فولاد را نیز شروع بکنیم.

🎙️مصاحبه اعلیحضرت شاهنشاه با نمایندگان رسانه‌ها در بازگشت از خراسان؛ خرداد ماه ۲۵۳۷ شاهنشاهی


#lionsuniran
@lionsunorder

🎖️📖

من بارها درباره دیدگاهم نسبت به دوران پیش از انقلاب مورد پرسش قرار گرفته ام. واضح است که دلایل برحقی در خرده گیری و انتقاد از موارد گوناگون آن زمان وجود داشت. مواردی که به بحران سیاسی افزود و سرانجام به استقرار رژیم دین سالار انجامید. ولی امروز با نگاهی خردگرایانه به گذشته، اکثر ایرانیان با من همفکرند که اگر فرصت و مجالی برای رویارویی با طوفان حوادث و بهسازی برنامه ها وجود میداشت، اگر به همه دستاوردهای ارزشمند آن دوران پشت نمیکردیم، ایران ما میتوانست مسیری دیگر و سرانجامی کاملاً متفاوت داشته باشد. در راستای پیشرفت ایران، یکایک ما اندیشه هایی در مورد نقد عملکرد رهبران گذشته کشور داریم. در حریم سرزمینی با تیره های گوناگون، مملو از استعدادهای بی همتای فرهنگی و سیاسی، ما ایرانیان، در طول تاریخ همواره با دیدگاههای چندگونه به جستارهای گذشته نگریسته ایم. سخن گفتن از خودفرمانی و به دست گرفتن سرنوشت خود، به مراتب آسانتر از دستیابی واقعی و رسیدن به چنین هدفی است. ایران هم راستگرا دارد و هم چپگرا، هم طرفدار پادشاهی مشروطه دارد و هم جمهوری خواه. در ایران میانه رو و افراطی و لیبرال، همه و همه، به نوعی به میهن خود عشق میورزند؛ در عین آنکه پیشرفت و آینده کشور را با نگرش ویژه خود ترسیم میکنند.

در باور من صلاح و نیکبختی تمامی آحاد جامعه در دستیابی به این آرمان نهفته است: خودفرمانی. نقش و مسئولیت من بر حول این محور نمیچرخد که پیشاپیش در مورد برنامه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که در دهه های آینده منافع ایران را تأمین خواهد کرد، تصمیم گیری کنم. در واقع خود را موظف میدانم که با در میان گذاردن دیدگاههای خود، در مورد بحران کنونی، نه تنها راهکارهایی را برای تغییر اوضاع فعلی عنوان کنم، بلکه با همکاری و همفکری، ساختار جامعه و سیستم سیاسی نوینی را پی ریزی کنیم که در آن، خواستها و آرمانهای ملّی، بازتابی کامل داشته باشند. من تنها منافع ملّی و همگانی را در نظر داشته و نماینده و نمایانگر بخش ویژه ای از جامعه ایران نیستم. امید دارم که ندای آزادیخواهی من به گوش عده ای هرچه بیشتر از هم میهنانم از طیفهای فکری گوناگون، برسد. به عنوان عضوی از یک نسل قربانی، من درد و محنت غربت را به نیکی حس میکنم. آنچه که در چند دهه گذشته روی داد، به وضوح من و همسن و سالانم را تحت تأثیر قرار داده است. ولی جدا از این همگونی، من به خاطر نامم، بار سنگین انتظارات عمومی را نیز بدوش میکشم.

نسیم دگرگونی
✍🏻 والاحضرت شاهزاده رضا پهلوی


#lionsuniran
@lionsunorder