”ایمانوئل کانت (۱۸۰۴-۱۷۲۴)“ متافیزیک اخلاقِ (The Metaphysics of Morals) کانت نظامی جامع را بیان می­‌کند تحت عنوان «اخلاقیات/ morals». این نظام جامع دو بخش را در ذیل خود جای می­‌دهد که عبارت­‌اند از: «اخلاق/ ethics» (= «آموزه­‌ی فضیلت/ doctrine of virtue»)؛ و «حق/ right (ius)»/ «عدالت/ justice (recht)» (= «آموزه­‌ی حق/ doctrine of right»). کانت در متافیزیک اخلاق بر این باور است که «امر مطلق و نامشروط» تعیین می­‌کند که تکلیف و وظیفه­‌ی عامل/ عاملان اخلاقی چیست. تکلیف (obligation)، یا محدودیت (constraint)، می­‌تواند یا صرفاً درونی (internal) (همان­طور که در «وظایف فضیلت» آمده و «انگیزه/ motivation» «محرک/ incentive» در آن مدخلیت دارد) باشد یا بیرونی (external) (همان­طور که در «وظایف حق/ عدالت» آمده و «انگیزه/ محرک» در آن مدخلیتی ندارد). در مورد هردو وظیفه «امر مطلق و نامشروط» است که این محدودیتِ اخلاقی را بیان می­‌کند. از نظر کانت، وظایف مرتبط با اخلاق، یا همان فضیلت، وظایفی درونی­­‌اند که برخلاف «وظایف حق/ عدالت» به هیچ­‌وجه نمی­‌توان وظایف مبتنی بر «فضیلت» را به صورت بیرونی الزام و اجبار (enforcement and coercion) کرد. «وظایف فضیلت» صرفاً موضوعی برای قانون­گذاریِ اخلاقی و محدودیت­‌های درونیِ عامل/ عاملان اخلاقی­‌اند، در حالی که «وظایف قضایی/ juridical duties» (که ترجمان وظایف مبتنی بر «حق/ عدالت»­اند) وظایفی به شمار می­‌آیند برای انجام یا عدم انجامِ کنش­های بیرونیِ عامل/ عاملان اخلاقی. این­ دسته از وظایف مقید به محدودیت­‌های بیرونی، به ویژه محدودیت­‌های قانونی، هستند.