. امام خمینی رضوان الله علیه: «هر که پیامبر را دشنام دهد، بر شنونده واجب است که دشنام دهنده را به قتل برساند، در صورتی که بر نفس یا عرض خود و یا نفس و عرض مؤمنی ترس نداشته باشد؛ چرا که در این صورت، اقدام بر چنین کاری جایز نمی‌باشد. و در صورت اقدام، به هیچ گونه اجازه‌ای از امام و یا از نائبش نیاز نیست» تحریر الوسیله، ج2، ص476 پ.ن: بدون تردید اگر فردی پیامبر(ص) را دشنام دهد؛ یعنی آن حضرت را به چیزی توصیف کند که عیب و نقص او لازم بیاید، این شخص «سابّ النبی» و دشنام دهنده به پیامبر خواهد بود. همچنین مذمّت، بدگویی، استهزا، تمسخر و یا عیب جویی علیه آن حضرت نیز سبّ پیامبر شمرده می‌شود. حکم سبّ کننده پیامبر چیست؟ تمام فقیهان شیعه از صدر اسلام تاکنون، بر این نظر هستند که: هر فردی به پیامبر بزرگوار اسلام (ص) دشنام دهد یا از او عیب‌جویی کند، باید کشته شود. و در این زمینه، میان مسلمان یا غیر مسلمان فرقی نگذاشته‌اند؛ چرا که خون او در اثر اهانت به رسول خدا(ص) هدر رفته است و کشتنش برای شنونده، جایز و حلال خواهد بود. شهید ثانی در ذیل فرمایش محقق حلی می‌‌فرماید: «و این حکم، مورد اتفاق علماست و در این خصوص روایاتی وارد شده است». مسالک الإفهام، ج14، ص452 همچنین فاضل هندی در این حکم اجماعی می‌فرماید: «و سابّ النبی او أحد من الأئمة یقتل إتفاقاً؛ دشنام دهنده به پیامبر(ص) و یا به یکی از امامان: کشته می‌شود و این حکم، مورد اتفاق همه فقهاست». کشف اللثام، ج2، ص235. http://ensani.ir/fa/article/58730/حکم-فقهی-دشنام-دهنده-به-پیامبر @Kouchakzadeh_Mahdi