قول‌‌ الکی نده _______________ عادت کن زیاد قول ندهی. مخصوصن به خودت. مثلن خودِ من. سرم پر از قول‌هایی بود، که روی هوا به خودم می‌دادم. یک روز که به سرم سر زدم، دیدم همه‌شان ترکیدند و پخش و پلا شدند. از آن روز با احتیاط قول می‌دهم. لااقل به خودم. چون شاید فراموش کنم که قولی داده شده، اما ناخودآگاهم که مثل من نیست. کاری که وعده‌ش را داده ‌بودم به سرانجام برسانم، نرساندم، و بعد به شکل سردرد و فلاکت روی سرم ریخت. شما هم قول الکی ندهید. لااقل نه به خودتان. |کوثر محمودآبادی 🪻نوشتگاه