#حافظه_تاریخی اگوست اسپایسر، الیوت پارسن، ساموئل فیلدمن، آدولف فیشر، لوئیس کینگ، مایکل شوارتز، جورج انجل و اسکار نیپ؛ ۸ نفر از رهبران کارگری بودند که به دلیل سازماندهی تظاهرات چهارم ماه مه سال ۱۸۸۶ شیکاگو دستگیر و در دادگاهی نمایشی محاکمه شدند. پنج کارگر مهاجر آلمانی، یک آلمانی تبعه آمریکا و دو آمریکایی.
خواسته آنها، کاهش
ساعت کار از چهارده و شانزده
ساعت به
هشت ساعت کار در روز بود.
پنج نفر به اعدام، دو نفر حبس ابد و یک نفر به پانزده سال زندان محکوم شد. یک نفر از محکومین به اعدام، پیش از اجرای حکم خودکشی کرد.
یکی از محکومان، پس از شنیدن حکم دادگاه، اعتراض خود را اینگونه بیان کرد:
«کارگران اینک دریافتهاند که میتوانند با اتحاد و همبستگی، و مبارزه جمعی بر مشکلات خود فائق آیند. کارگران دریافتهاند که چه قدرت عظیمی در اتحاد آنان نهفته است، و به همین دلیل است که کارفرماها با تمام توان میکوشند تا اتحاد کارگران را بشکنند، و میتینگ کارگران را به خون بکشند. ما کارگران گرد هم آمدیم تا اندکی از حقوق خود را باز پس بگیریم؛ اما اکنون از دادگاه و زندان سر درآوردهایم. آیا این است معنای برابری و عدالت در جامعه ما؟ امروز اگر صدای حقطلبانه ما را با گلوله خفه میکنید، مطمئن باشید که این صداها دیگر خاموششدنی نیست، و هر روز طنین آن رساتر خواهد شد.»
اینچنین بود که در ماه مه ۱۸۸۶، اعتصاب و تظاهرات کارگران شیکاگو با خواست
هشت ساعت کار توسط دولت سرمایهداری آمریکا بشدت سرکوب شد. اگر چه کارگران این کشور پرچم کاهش
ساعت کار را به دست گرفته بودند؛ اما بازخوانی تاریخ
جنبش کارگری ایالات متحده به ما نشان میدهد که ترس و وحشت بورژوازی این کشور، از «شوالیه های
کار» و تکرار «کمون پاریس» در شیکاگو و دیگر شهرهای این کشور بود.
جنبش هشت ساعت کار در آمریکا، جنبشی ضد سرمایهداری بود که حاکمیت سرمایه در این کشور را به لرزه در آورده بود. همانطوری که «مادر جونز» از رهبران کارگری آن روزهای آمریکا در باره ماه مه ۱۸۸۶ میگوید:
«کارگران فریاد می زدند: «
هشت ساعت کار،
هشت ساعت تفریح و استراحت،
هشت ساعت خواب!... کارفرماها از خشم، خون، خونشان را میخورد. شبح انقلاب را جلوی چشمشان می دیدند...»
#جنبش_هشت_ساعت_کار #شیکاگو #اول_ماه_مه#روز_جهانی_کارگرhttps://t.me/tajrobeneveshtan/2900