کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

💠 قصه های صمد، تنیده در لحظات زندگی

✍ آسیه سپهری

🔹 روز تولد هانس کریستین اندرسن، روز جهانی کتاب کودک است اما اگر از من؛ یک کودک پنج- شش سالهٔ متولد دهه ۶۰ بپرسند؛
۲ تیر، #زادروز_صمد را روز کتاب کودک می‌دانم. بنظر من روز کتاب کودک را باید، به نام صمد مُهر زد.
وقتی از کودکی از پنج- شش سالگی، تنها دارایی‌ات، اسباب بازی‌ات، هم خانه‌ات، یار خلوتت و حتی دستاویزِ فرار کردنِ از واقعیت‌های سنگین‌تر از شانه‌های کودکی‌ات و نشستن در پرواز رؤیاهایت را، مدیونِ واژه‌های رهایی‌بخشِ او بدانی و قصه‌هایش، رخصتی باشد برای لحظاتی پرواز ذهن از سرزمینی غمناک و جنگ‌زده.
وقتی از کودکی با قهرمانانِ قصه‌های صمد همراه باشی، دیگر نمی‌توانی راحت و آرام و سر در لاک خویش فرو برده تنها در فکر عافیت خویشتن باشی.

🔹نمی‌توانی در میدان شوش میان این همه کودکان کارِ پابرهنه راه بروی، بی آنکه «پسرک لبوفروشِ»* عاشق درس و مدرسه را به یاد نیاوری.
وقتی نگاه مشتاق کودکان کار را با کیسه‌های سنگین بازیافتی بر دوش، پشت ویترین مغازه‌ها، خیره به اسباب بازی‌های رنگی می‌بینی، نمیتوانی «۲۴ ساعت در خواب و بیداری»* را از ذهنت دور کنی و لعنت نفرستی بر هر چه قانونِ عدالتخواهانه!!! و دلت نخواهد رو به آسمان فریاد بزنی: «دوست داشتم مسلسل پشت شیشه مال من باشد».
وقتی برای دوستان گرفتار در قفست، حاضری از جان مایه بگذاری و از این سوی میله‌ها در اعتصاب غذا، در دردها، در نخوردن‌ها، در حبس‌ها و حصرها شریک می‌شوی به سکوت و بغض در گلو، نمی‌توانی «یک هلو - هزار هلو»* را به یاد نیاوری و طعم ناب دوستی را در عمق جان کودکی‌ات از یاد ببری.

🔹این هنر قصه‌گویی صمد است که نه فقط از انسان‌ها، بلکه حتی کلاغ‌ها و اسب‌ها، مارها و کبوتران، و حتی یک عروسک، یک شتر نیز، تو را به خلسه حضور در وادی قصه‌های برآمده از واقعیات می‌کشاند.
وقتی با دیدن «کلاغ»*، سیاهی نمی‌بینی بلکه بالِ نوازش مادرانه‌ای می‌بینی بر سر «اولدوز»*، کودکی که با محنت نامادری و بدسرپرستی و تنهایی عجین است و خلوت دلهره روز و شبانش، با نوازش کلاغ و مهربانی‌اش، به بهشت رویایی مبدل می‌شود و تنها همدمش می‌شود «عروسکی سخنگو»*.

وقتی کودکان کار را می‌بینی که دست یکدیگر را بر حمل کیسه‌های سنگین نان خشک و پلاستیک و... به یاری محکم گرفته‌اند، یاشار را به نوازش گونه‌های خیس اولدوز و تمام همتش برای نشاندن لبخندی بر لبان او به یاد می‌آوری و عشق‌های ناب کودکی را.
وقتی نظام قانونیِ سرمایه داری را می‌بینی، و #بیگارورزی و #کولبری و #کارگران_آق_دره و #فریاد_مطالبه_حقوق_های_معوق_مانده_کارگران و ... را، به یاد «کچل کفترباز»* می‌افتی در گیرودار عشق و تظلّم خواهی‌اش.

🔹وقتی هشتگ #معلم_زندانی و #زندان_تهران_بزرگ تو را بیاد «ماهی_سیاه_کوچولو»* می‌اندازد و رویای راهی که در سر می‌پروراند.

و وقتی اسم هر زندانی، هر کارگری، هر اعتصاب کننده‌ای، هر هشتگ #اعتصاب_غذا #حصر #حقوق_زندانی و #حقوق_شهروندی و هر واژه‌ای از این دست، تو را به یاد «کوراوغلو»* می‌اندازد؛ این قهرمانِ حماسی و یاران همراهش برای اعتراض، شوریدن و از پای ننشستن، نمیتوانی یاد صمد نیفتی.
آری
صمد جاودانه شد؛
به پاسِ هنر قصه گویی‌اش در ذهن کودکی، که تنها اسباب بازی‌اش کتابی بود با جلدی ضخیم و بی هیچ تصویر، که اجازه می‌داد رؤیاهای آینده را، راهت را، اندیشه‌ات را؛ خودت به تصویر بکشی
سبزِ سبزِ سبز 🍃

* نام قصه‌های صمد

برگرفته از کانال صنفی معلمان

@khamahangy

🚩 روز کارگر و روز معلم، ما دانشجویان

آنچه دانشجو را به معلم و کارگر پیوند می دهد، سرنوشتی بیش از پیش یکسان است. طبق تعریف، کارگر کسی است که جز نیروی کار خود برای فروش ندارد. با تخصص زدایی سیستماتیک از دانشجویان که حاصل بحران شدید اقتصادی است که صاحبان سرمایه و سود رقم زده اند، سرنوشت شغلی دانشجویان هر روز بیشتر منطبق بر تعریف کارگر می شود، آنچنان که معلمان بخشی از طبقه کارگر هستند.
اما پیوند اصلی این گروه ها، نه در سرنوشت مشترکشان در استثمار شدن بلکه در اراده ی مشترکی است که برای مقابله با استثمار و محرومیت ها دارند.
اگر کارگران خواهان تشکل های مستقل بمنظور تلاش برای احقاق حقوق انسانی همچون حق دستمزد، حق امنیت شغلی، حق بازنشستگی و امثالهم برای نیروی کار هستند که تمام حیاتش قربانی سود بیشتر صاحبان سرمایه می شود، معلمان در کانون صنفی معلمان سالهاست برای احقاق حقوق صنفی خود از جمله دستمزد، مسکن، امنیت شغلی و ... می جنگند. علاوه بر این آنها در کانون صنفی معلمان علیه کالایی شدن آموزش عمومی و پولیسازی آن مقاومت می کنند، پولی شدنی که موجب محروم سازی بیش از پیش طبقات زحمتکش از حق طبیعی آموزش می شود.
به همین نسبت شوراهای صنفی دانشجویان در سالهای اخیر موازی با کارگران جبهه ی مقاومتی علیه ناامن سازی شغلی و تشدید بحران بیکاری از طریق بسته اشتغالی دولت و بویژه طرح کارورزی یا همان #بیگارورزی شکل داده اند، از سوی دیگر موازی با کانون صنفی معلمان علیه پولی سازی آموزش در سطح آموزش عالی ایستاده اند. شوراهای صنفی دانشجویان، درمقابل آن سیاست هایی معترض بوده اند که آموزش عالی را بیش از پیش پولی می کنند و محروم سازی گسترده طبقات پایین را در پی دارند، آنها علیه قانون سنوات، کاهش ظرفیت های روزانه، تبعیض جنسیتی، بومی گزینی و در پی آن تبعیض قومی، ستاره دار کردن و محرومیت از تحصیل مبارزه می کنند.

روز کارگر و روز معلم فرصت خوبی است تا بر این سرنوشت مشترک و پیوند مشترک در مقاومت علیه 'استثمار' و 'محروم سازی' تاکید شود.
ما ضمن اعلام دفاع از فعالیت صنفی مستقل کارگران و معلمان، ادای احترام می کنیم به تمامی معلمان عضو کانون صنفی و کارگران عضو سندیکا که سالها فشار امنیتی و زندان و بازداشت را بخاطر دفاع از ساحت صنفی خود متحمل شده اند.
روز کارگر و روز معلم را گرامی می داریم و خود را در کنار این دو گروه می دانیم.

منابع کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور

@khamahangy

@alayhe_bigarvarzi
⚪️ چندی پیش بیانیه ای در خصوص طرح کارورزی از سوی بیش از ۴۶۰ نفر از فعالین حوزه های مختلف اجتماعی منتشر شد.
⚫️ برای مقابله محکم تر با این طرح و طرح های مشابه که هستی تمامی اقشار فرودست جامعه را نشانه رفته است، لازم است که پشتوانه اجتماعی این بیانیه بیش از پیش تقویت شود.
🔴 برای مشاهده بیانیه و لیست امضاکنندگان می توانید به لینک زیر رجوع کنید و در صورت موافقت نام خود را نیز در انتهای آن درج نمایید. 🔻
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScaS1iBbbLpU7jT9VsudRiW6uiwTuflMtHgZr-8Ca3Q9eW3UA/viewform

@alayhe_bigarvarzi
#بیگارورزی

▪️فعالین دانشجویی و کارگری
امشب ساعت ۹ تا ۱۱ در توییتر از کارورزی خواهند نوشت.

#بیگارورزی و #کاج را دنبال کنید.

@students_fatigue

🔸سالار خوبی؟
▪️ارادت داریم سالار.
🔸 یه خورده پول داری برا کرایه من قرض بدی؟
▪️پول که هست و قابلتا نداره سالار. ولی کرایه چی؟
🔸 می خوام برم کارگاه. ماه قبل یه خورده پس انداز داشتم برم تا کارگاه که اونم تموم شد.
▪️مگه چه کاریه که حتی به اندازه کرایه رفت و امد بهت مزد نمی ده
🔸کار کجا بود سالار، کارورزیه. میگن شاید بعدش استخدام کنن، ولی بعید می دونم
▪️همین کارورزی که هی دولت داره پزش را میده
🔸 اره دیگه، والا همچین آش دهن سوزی هم نیست. ولی دیگه گفتم تو خونه کمتر بهم غر بزنن. روزی 8 ساعت میرم تو این کارگاه بیگاری ازم میکشن و پدرم بازم میگه عرضه نداری که اوضاعت این شده
▪️ولی میگن خیلی ها را بعد پایان دوره استخدام میکنن ها. بچسب به کارفرما نونت تو روغن میوفته
🔸اره خیلی ها را جذب می کنن، اره جون خودت. می دونی اولین روزی که رفتم تو کارگاه چی بهم گفتن؟ گفتن که شما سعی کنید مثل قبلی ها بی عرضه نباشید تا جذبتون کنیم. ببین فلانی که اونجا داره کار می کنه (به فردی اشاره می کند که دائم در حال بالا و پایین کردن اهرمی است که گوشه کارگاه افتاده است ) از کاروزهای دو دوره قبله که جذبش کردیم و الان داره ماهی 900 هزار تومن حقوق می گیره برا خودش. ولی مابقی می گفتن این که کار نیست و ما با این مزد کار نمی کنیم. ما هم بعد پایان دوره راه خروجی را نشونش دادیم

▪️یعنی واقعا اوضاع اینجوریه؟ خب چرا رفتی

🔸اوضاع که فعلا اینه. نمی رفتم چکار می کردم گوشه خونه وردل بابا ننه بیکار بشینم که چی بشه. حداقل جلو چشممشون نیستم و اعصاب اونا راحته

▪️بعید می دونم اونا اعصابشون راحت باشه، چون دیروز پدرت اومد دم مغازه و نشست و هیچی نگفت. یکی دو نخ سیگار سنگین کشید و گفت : «بد روزگاری شده قبلا یه نفر کار می کرد خرج مابقی را در می آورد الان اون یه نفر صبح میره و غروب میاد و من پول کرایه رفتن اومدن سر کارش را میدم. بد روزگاریه»، بی خدافظی رفت.
🔸 یه دو نخ سیگار داری بدی
▪️ هوی سالار کجا داری میری؟ پول کرایه یادت رفت

#بیگارورزی
#نه_به_ارزان_سازی_نیروی_کار

@students_fatigue