«آزادی بار سنگینی است، باری بزرگ و عجیب که بر روح سنگینی میکند... آزادی هدیهای اعطاشده نیست، بلکه یک انتخاب است، شاید انتخابی سنگین.»
از کتاب «مقبرههای آنتوان» نوشته ورسولا ک لاگوین
#کتاب_امروز 📔وصیتها
📗مارگارت اتوود
✍️ کلبهکتابکلیدر/
#سعیده_تیموری:
اتوود کتاب «سرگذشت ندیمه» رو سال 1985 نوشت و در سال 2017 بروس میلر یک سریال برپایه این رمان منتشر کرد که هنوز ادامه داره. بعد از پخش سریال دوباره محبوبیت اتوود و کتابش بیشتر شد. و سال 2019 کتابی با نام «وصیتها» منتشر کرد که ادامهی «سرگذشت ندیمه» معرفی شد. البته که جرقهی نوشتن این کتاب دقیقا بعد از انتخاب ترامپ به ریاست
جمهوری اتفاق میافته: «از زمان روی کارآمدن دونالد ترامپ بهعنوان رئیسجمهور آمریکا، در بخشهایی از کشور حقوق زنها در زمینه مشارکت در موارد اجتماعی و فرهنگی محدودتر شد و در واقع روی کارآمدن ترامپ کابوس ایجاد یک
جمهوری نظیر
جمهوری استبدادی و ارتجاعی گیلیاد در آمریکا را در ذهن من دوباره زنده کرد.»
در «سرگذشت ندیمه» تمام اتفاقات جوری تموم میشن که قبل از انتشار این کتاب کسی فکر نمیکرد که شاید ادامهای داشته باشه. اما حکومت مستبد «گیلیاد» از کجا روی کار اومده؟ این سوالیه که اتوود در کتاب «وصیتها» بهش جواب داده.
«وصیتها» از زبان سه نفر روایت میشه: «عمه لیدیا» که یکی از شخصیتهای «سرگذشت ندیمه» بود و روای «سرگذشت ندیمه» مدام از آموزهها و پندهایی که ازش یاد گرفته بود میگفت. چطور عمه لیدیا باورهای خودش رو در مورد دموکراسی و حقوق زنان زیر پا میذاره و زیر پرچم گیلیاد به عنوان یک مربی مشغول به کار میشه. دو راوی دیگهی این کتاب دو دختر نوجوان به اسم «اگنس» و «نیکول» هستند؛ دو دختر که در حکومت گیلیاد بزرگ شدند. هر سه راوی در طول داستان همزمان که راوی ظلم و تلخی زندگیشون هستند، اسنادی رو از حکومت گیلیاد رو میکنند...
سوالی که بعد از دیدن جلد کتاب برای من ایجاد شد این بود که چرا رنگ لباس از قرمز به سبز تغییر کرده که مارگارت اتوود در مصاحبهای در این مورد گفته: «اگر قرار باشد از کتاب وصیتها نیز اقتباس تلویزیونی شود، باید در طراحی لباسها هم تغییرات گستردهای داد. در جلد کتاب وصیتها شمایی از لباس شخصیتهای حاضر در این کتاب با رنگ سبز نمایش داده شده درحالیکه لباس شخصیتهای کتاب و همچنین سریال سرگذشت ندیمه قرمز بود. در کتاب وصیتها برای شخصیتها حق انتخاب رنگ لباس قائل شدیم.»/
منبع
برای من، اتوود در صدر لیست نویسندههای موردعلاقهام قرار داره. راستش دوست داشتم تمام جایزههای دنیا که به کتابها میدن، دست من بود و همهشون رو به مارگارت اتوود اهدا میکردم. آکادمی نوبل تا کی میخواد لفتش بده، نمیدونم!
😒◀️ #چند_سطر_کتاب هر وقت دختران مرواریدی میآمدند، ملانی بروشورها را میگرفت و قول میداد یک عالمه از آنها را برای حراجی نگه دارد. گاهی حتی بعضی از بروشورهای قدیمی را به آنها برمیگرداند: بروشورهای مانده را برای استفاده در کشورهای دیگر جمعآوری میکردند.
وقتی چهار سالم بود و خیلی به سیاست علاقهمند شده بودم از ملانی پرسیدم: «چرا این کار رو میکنی؟ نیل میگه ما بیدین هستیم. تو به اونها کمک میکنی.» در مدرسه سه ویژگی برای گیلیاد داشتیم: جای خیلی خیلی وحشتناکی بود، زنان نمیتوانستند سرِ کار بروند یا رانندگی کنند، و ندیمهها باید مثل بردهها فقط باردار میشدند، به استثنای آن بردههایی که پیشنهاد بهتری داشتند. چجور آدمهایی میتوانستند طرف گیلیاد باشند و هیولا به نظر نیایند؟ به ویژه زنان.
ص70
▪️#وصیت_ها،
#مارگارت_اتوود، مترجم:
#محمدرضا_صالحی،
#نشر_جمهوری، چاپ دوم 1398، 512 صفحه، قیمت: 79 هزار تومان
عنوان اصلی: The Testaments
نام نویسنده: Margaret Atwood
▫️ t.center/klidarnews ▫️instaklidar ▫️ klidar.ir