✴️ #معرفی_کتاب📘 میدان مسابقه مال من است
🔹 #پاتریشیا_رایتسن/ مهدی غبرایی، هرمز ریاحی
🔸 #نشر_گلآذین✍️ اکرم سلیمانی: رایتسن نویسنده استرالیایی که آثارش در ژانر رئالیسم جادویی هست، "نارگان و ستارگان" و "پایین به سوی زمین" دو اثر دیگهی پاتریشیا هستن. اما دربارهی این
کتاب:
راستش اوایل
کتاب من به عنوان خواننده احساس کردم که مترجم به خوبی کارشو انجام نداده یا حداقل به راحتی منظور نویسنده رو نرسونده شاید هم من درک نکردم به خصوص که این
کتاب برای نوجوانان هست؛ یه جاهایی لزومی به توصیفهای آنچنانی شاید نداشت. اما انگار صفحات
کتاب که به جلو میرفت با ادبیات مترجم آشناتر شدم.
کل موضوع
کتاب رو میشد کنایهای در نظر گرفت و تمام زندگی رو به توهمات اندی که شخصیت اول داستان رو داره تشبیه کرد. گاهی وقتها خوبه که انسان برای خودش توهماتی داشته باشه به طوری که چنان باورش کنه که بقیه هم اون رو بپذیرن. ولی خب خیلی غرق شدن هم انگار ضربه خواهد زد...
یه نکته جالب رو که دربارهی این
کتاب خوندم، میارم «
کتاب "میدان مسابقه مال من است" نوشته پاتریشیا رایتسن مخاطب را با مفهوم کار و مالکیت در یک روایت داستانی آشنا میکند.
مالکیت به مفهوم رسمی قراردادی بین بزرگسالان است. برخی از کودکان خیلی زود با این مفهوم آشنا میشوند. بعضی از آنها ممکن است در بازیهایشان این مفهوم را به بازی بگیرند. جمعی از بچهها در رمان نوجوان "میدان مسابقه مال من است"، مفهوم مالکیت را به بازی گرفتهاند. سالهاست که آنها در بازیهایشان مکانهای عمومی را میفروشند و بعد با هم عوض میکنند مکانهایی مثل پارک، کتابخانه و.../ مینا حدادیان»
از دید دیگه دنیای بچهها رو میبینیم که چه قدر پاک و ساده هست و این که چهقدر بچهها پذیرش بالایی دارن؛ بچهها در بازیهاشون واقعا تو نخ نقش میرن گاهی با مشکل روبهرو میشن و سعی میکنن تو همون بازی اون مشکلات رو رفع کنن...
در این داستان هم شخصیت اول داستان (اندی) که یک معلول ذهنی بوده وارد این بازی شده که در آخر با واقعیات تلخ زندگی مواجه میشه...
مرسی از
معرفی کتاب و ممنونم بابت شکیباییتون.
🌿📘@klidarnews