♦️#چپهای_ایرانی بهخاطر انتخاب نمایندهی #حزب_کمونیست اتریش در شهر “#گراتس” ابراز سرور و خشنودی میکنند!
چه توهم دلخوشکنکی !! "پیروزی حزب کمونیست در انتخابات"، آنهم در یک شهری!
به نام کمونیسم، چهار سال مردم را با همان برنامههای نولیبرال سر میدوانند و رفرمیسم با دلبستگیهای ریاکارانه با شرکت در ساختارهای جامعهی مدنی (بورژوایی)، در جامعهای محروم از هوش و متاثر از حماقت کر کنندهی سیرک رسانهها، بازنمای ساختار نمایندگی میشود.
چرا نمیتوانیم خودمان را از نهادها و ساختارهای هنجارگذار خلاص کنیم؟ مگر انقلاب نیازمند قدرتی برسازنده نیست؟ کسی و کسانی که از انتخاب حزب کمونیست اتریش به وجد در میآیند، طبیعی است که در هر جایی که چنین احزابی در انتخابات حضور دارند نیز شرکت خواهند کرد. فقط حزب تودهی ایران بد بود!
✖️جنگ با حکومت درون حکومت، این نگرش چپ است؛ بستری که امیدهایش را به شاخهی قانونگذار دوخته است. حس بیاعتمادی و سرخوردگی در مردم که چپ به بار آورده و میآورد، چیزی غیر از احزاب مرثیهخوانی نمیتوانند باشند. دست آخر هم همینها بر سر فساد نمایندگان خودشان و سرانجام فقدان مشروعیت نمایندگیشان بایستی مرثیه سر دهند. این احزاب در نهایت با نسخههای بهداشتی شدهی ضدفاشیسم، حتی از راهاندازی یک آکسیون موثر برای اصلاح قانونی ناتوان هستند. آنان خنثیشده درون ارگانهای مدیریت مشترک صنعتی و خدماتی به خدمهی سرمایه بدل شدهاند.
اینگونه احزاب بهخوبی میدانند که اشکال برنامهریزی عملیشده توسط سوسیالیسم دولتی به مرگی فلاکتبار مردهاند، اما اذهان ایدئولوژیک درونماندگار "چپ" هنوز باورش نیست، هنوز از اینکه در منافع مالی انحصارات میتوانند حضور به هم رسانند، به هم تبریک و تهنیت میگویند.
هنوز هم به دنبال احیای اتوپیای جزایر کمونیستی توسط بورکراتیزم دولتی بوده و سودای سوسیالیسم دولتی را دارند.
https://t.center/kkfsf