پروانگی، رها شدن از قید پیله است وقتی تمام زندگی ات پشت میله است زُل می زنم به چشم تو از خویش می روم مانند کودکی که حواسش به تیله است در من که عاشقم پیِ یک رو شدن مباش گاهی سلاح آخر یک مرد حیله است یوسف، به پای عشق زلیخا عزیز شد نور چراغ حاصل داغ فتیله است تدبیر عقل وسوسه را زنده می کند در این میانه عشق فقط یک وسیله است خو کن به خویشتن که کسی "ما" نمی شود هر یک نفر برای خودش یک قبیله است #غلامرضا_خدارحمی @khodarahmi25