یک روز در دیوار چین در بازدید یک روزه از دیوار چین برای نخستین بار متوجه شدم که ما «دیوار چین» نداریم بلکه «دیوارهای چین» داریم و به عبارت دیگر «سنت دیوارسازی چینی» داریم. در واقع وضعیت به این شکل بوده که هر سلسله‌ای که در چین به قدرت می‌رسید، می‌کوشید دیوار جدیدی احداث کند که نسبت به دیوارهای سلسله‌های قبلی قوی‌تر و بی‌عیب ‌و نقص‌تر باشد. اولین دیوار ساخته شده برای چین مربوط به حدود ۲۲۰۰ سال قبل است که هنوز هم بخش‌های کمی از آن باقی مانده است. آخرین آن هم که امروز محل بازدید گردشگران است، مربوط به سلسلهٔ مینگ (Ming Dynasty) است (ساخت آن از سال ۱۳۶۸ میلادی تا ۱۶۴۴ میلادی به طول انجامیده و تنها چند صد سال قدمت دارد). نکته دیگری که جلب توجه می‌کند این است که دیوار چین بیش از آن که مرزی برای چین باشد (در قدیم مرز به معنای امروزی وجود نداشت) فقط در بخش‌های شمالی چین ساخته می‌شده و بیشتر جنبهٔ دفاعی داشته تا در برابر اقوام شمالی مثل مغول‌ها که به کشور حمله می کردند، از کشور و از جمله پایتخت پکن محافظت کند. امروز نقاط مختلفی از دیوار چین به روی بازدیدکنندگان باز است. نزدیک‌ترین آنها به شهر پکن سه منطقهٔ بادالینگ، موتیانیو و هوانگهواچنگ هستند. ما موتیانیو (Mutianyu) را انتخاب کردیم. از شهر پکن تا پای دیوار موتیانیو حدود یک ساعت و نیم با وسیلهٔ نقلیه طول می‌کشد. بعد از رسیدن و کمی پیاده‌روی، به پایین دامنه کوه می رسیم. برای رفتن به سمت دیوار می‌توان از تله‌کابین یا تله‌سیژ استفاده کرد و نیز می‌توان پیاده دامنه کوه را طی کرد. برای بازگشت نیز علاوه بر مسیر پیاده‌روی، تله‌کابین و تله‌سیژ، سورتمه هم در نظر گرفته شده که مردم بر روی سورتمه‌ها می‌نشینند و به سمت پایین دامنه سر می‌خورند. برای استفاده از هر یک از این وسایل باید مدتی طولانی در صف‌ بایستید. این مدت برای ما به دلیل مشکل زبان و بی‌نظمی‌های ناشی از ناتوانی راهنمای چینی خیلی طولانی‌تر نیز شد. بیشتر بازدیدکنندگان مردم چین هستند در این میان می‌توانید افرادی از کشورهای دیگر را نیز بیابید. هنگامی که با تله‌کابین یا تله‌سیژ یا پیاده به بالای دیوار می‌رسید می‌توانید مسیر چپ یا راست را انتخاب کنید و بازدید کامل هر مسیر لااقل حدود دو ساعت وقت می‌گیرد. بسیاری از افراد بعد از بازدید از یک مسیر دیگر توان و ارادهٔ بازدید از مسیر مخالف را ندارند. نکته‌ای که جلب توجه می‌کند این که دیوار یکسره نیست و در محل‌هایی قطع می‌شود و از فاصله‌ای دورتر مجدداً شروع می‌شود. در واقع در این‌ بخش از دیوار سلسلهٔ مینگ اگر هر یک از دو مسیر چپ یا راست را انتخاب کنید بعد از مدتی متوجه می‌شوید که به‌ انتهای مسیر رسیده‌اید. دیوار عمدتاً از سنگ ساخته شده است. ساخت دیوار به شکلی بوده که به دو دامنهٔ سرسبزی که در دو سوی آن قرار دارند اشراف کامل داشته باشد. هنگامی که به راهروی اصلی دیوار می‌رسید برای رفتن به هر سو باید پله‌های متعددی را طی کنید. اندازهٔ این پله‌ها بسته به شیب مسیر گاهی بلندتر و گاهی کوتاه‌تر است. در طی مسیر علاوه بر راهروی پلکانی کلبه‌هایی سنگی هم وجود دارد که محل استراحت و غذا خوردن نگهبانان دیوار و دیگر نیروهای نظامی و دولتی بوده است. بعضی قسمت‌ها حاوی هشدارهاییست که آن قسمت را خطرناک دانسته و از بازدیدکنندگان خواسته مراقب باشند. وجود نوعی هزارپا در تمام بخش های مسیر مشهود است. در بخشی از دامنهٔ سمت چپ عبارتی بسیار بزرگ به زبان چینی نوشته شده بود که بعد از پرس و جوی فراوان متوجه شدم ترجمهٔ آن چنین است: به رئیس، مائو وفاداریم. #دیوار #دیوار_چین #موتیانیو #سلسله_مینگ #پکن #چین @khateratesafarhayesafari