👪 خــانواده ے 💏 شـاد 💑

#احترام_به_جسم
Канал
Логотип телеграм канала 👪 خــانواده ے 💏 شـاد 💑
@khanevade_shaadПродвигать
1,71 тыс.
подписчиков
12,2 тыс.
фото
2,73 тыс.
видео
3,27 тыс.
ссылок
#احترام_به_جسم {قسمت4}

اولين مسئله ي ما در حوزة جسم كودك  « احترام به جسم كودك است.» ما، در احترام به جسم كودك و هر پديده ي ديگري يك خط تعادل داريم تا مواظب باشيم دچار افراط و تفريط نشويم .

خط تعادل احترام به جسم يعني تعريف و تمجيد از جسم كودك . يعني پذيرش جسم او ( پذيرش يعني شاد بودن مادر از وجود كودك نه تحمل او و به معني : « تو براي من بهتريني » ، است ) و احترام به جسم يعني محبت بي قيد و شرط به جسم كودك ، همان گونه كه هست .

همه ي كارهايي كه ما به عنوان پدر و مادر براي فرزندان مان انجام مي دهيم ، همه مي توانند انجام دهند ولي آن چه كاري است كه خاص والدين است و از هيچ كس ديگري بر نمي آيد چيست ؟

تنها كاري كه خاص والدين است، محبت بی قید و شرط است. محبت بي قيد و شرط را غير از پدر و مادر هيچ كس ديگري نمي تواند براي كودك داشته باشد . با هر خصوصيت و هر ويژگي كه كودك دارد . « تو براي من بهتريني » .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت2 }
   
در مورد جسم كودك اولين و مهمترين مسئله اين است كه " كودك چه دركي از جسم خودش دارد ؟ " دركي كه ما در كودكي از هر پديده اي به خصوص جسم مان پيدا مي كنيم تا آخر عمر همراهمان خواهد بود. بعد ها عوض كردن اين درك كار بسيار مشكل و زمان بري است.

چه دركي از جسم مان داريم ؟ از كودكي چه دركي به ما داده شده است ؟ اين درك يا اين برداشت ما از جسم مان ، احساسي در ما به وجود مي آورد و بر پايه ي اين احساس ، رفتارهاي بيروني ما شكل مي گيرد .

علت اينكه دخترهاي جوان ما اين قدر به شدت آرايش مي كنند (آرايش كردن يك رفتار بيروني است ) به دليل درك و تصويري  است كه از خودشان دارند، « من زشت هستم » ، احساس خوبي در مورد خودش ندارد، انتظار جلب توجه دارد، در نتيجه رفتارش آرايش غليظ و پوشيدن لباس نامناسب خواهد بود .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
 
#احترام_به_جسم {قسمت1}

 وقتي به كودك نگاه مي كنيم ، يك مجموعه را مي بينيم و راجع به يك مجموعه صحبت مي كنيم. انسان و كودك يك مجموعه هستند ، ابعاد مختلف دارند .
در دوره ي مدرن جزئي نگري مي كنند و انسان و كودك را تقسيم مي كنند . ابعاد رشد را تفكيك مي كند مثل رشد عاطفي ، رشد اجتماعي ، هوش و خلاقيت و غيره . اما ما نگاه كلي داريم و كلي نگاه مي كنيم و ابعاد مختلف را در جاي خودش بررسي مي كنيم .

تفاوت اساسي رويكرد هوش متعادل با رويكردهاي ديگر در اين است كه هوش متعادل كلي نگر است ، جزئي نگر نيست .

كودك يك بُعد جسمي و يك بُعد روحي و معنوي دارد . بقّيه ي ابعاد انسان و كودك زير مجموعه ي اين دو بُعد است . در رويكرد هوش متعادل تمام ابعاد انساني را بر اساس بُعد جسمي و معنوي بررسي مي كنيم . ما اين دو بُعد را در امتداد هم مي بينيم ، جدا از هم نمي بينيم ، چون نگاه كلي نگر داريم. وقتي وارد مبحث جسم مي شويم ، جسم وروح را با هم مي بينيم تفكيك نمي كنيم .     
         
وقتي نوزاد متولد مي شود همه ي چهار مرحله ي مخروط را دارد ( مرحله نباتي ، حيواني ، انسان متفكر و انسان الهي ). به این صورت که؛ نوزاد از نظر جسمي كامل است فقط كوچك است و ابعاد رشدش نهفته است . اطلاعات در مغزش هست ولي هنوز باز نشده اند . نوزاد غريزه دارد هنوز چشمش را باز نكرده دنبال سينه ي مادر مي گردد ، پس بُعد حيواني هم همراهش هست . نوزاد تفكر دارد ، ذهن دارد. حتي جنين هم ذهن دارد . و همينطور بُعد الهي هم دارد نوزاد متصل به عالم بالا است و اين بُعدش خيلي قوي است.

  [استادسلطانی]
@khanevade_shaad
Forwarded from خانواده شاااد
#تربیت_فرزند

#احترام_به_جسم {قسمت3}

دركي كه كودك از جسم خود پيدا مي كند ناشي از رفتاري است كه والدين داشته اند.
 والدين دو نقش بسيار اساسي و مهم در زندگي كودك دارند:
   1_ الگوهستند 2 _حامي هستند

پدر و مادر از بدو تولد براي كودك حكم خدا را دارند . براي كودك بي عيب و نقص و كامل هستند ؛ نه اشتباه مي كنند و نه نقطه ضعفي دارند . رفتار والدين براي كودك حجت است و هر عيب و نقص را در وجود خودش مي بيند . بر پايه ي رفتار والدين ، كودك درك از خودش را مي سازد .

 اهميت 6 سال اول زندگي در اين است كه اين درك و انتظار و احساس در او شكل مي گيرد و در ناخودآگاه كودك ثبت مي شود . در 6 سال اول كودك هيچ فيلتري ندارد و هر چه كه هست با اعتماد كامل به پدر و مادر با عنوان يك واقعيت اصيل در ناخودآگاهش ضبط مي كند . در اين مرحله ي سني ، عقل و فهم و شعور حضور ندارند و همه چيز بر اساس احساس است . عقل منفك كودك در اين زمان والدينش هستند و هر رفتار آنان براي او درست و كامل است. منبع قضاوت او احساسش است .  

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
Forwarded from خانواده شاااد
#احترام_به_جسم {قسمت2 }
   
در مورد جسم كودك اولين و مهمترين مسئله اين است كه " كودك چه دركي از جسم خودش دارد ؟ " دركي كه ما در كودكي از هر پديده اي به خصوص جسم مان پيدا مي كنيم تا آخر عمر همراهمان خواهد بود. بعد ها عوض كردن اين درك كار بسيار مشكل و زمان بري است.

چه دركي از جسم مان داريم ؟ از كودكي چه دركي به ما داده شده است ؟ اين درك يا اين برداشت ما از جسم مان ، احساسي در ما به وجود مي آورد و بر پايه ي اين احساس ، رفتارهاي بيروني ما شكل مي گيرد .

علت اينكه دخترهاي جوان ما اين قدر به شدت آرايش مي كنند (آرايش كردن يك رفتار بيروني است ) به دليل درك و تصويري  است كه از خودشان دارند، « من زشت هستم » ، احساس خوبي در مورد خودش ندارد، انتظار جلب توجه دارد، در نتيجه رفتارش آرايش غليظ و پوشيدن لباس نامناسب خواهد بود .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
Forwarded from خانواده شاااد
 
#احترام_به_جسم {قسمت1}

 وقتي به كودك نگاه مي كنيم ، يك مجموعه را مي بينيم و راجع به يك مجموعه صحبت مي كنيم. انسان و كودك يك مجموعه هستند ، ابعاد مختلف دارند .
در دوره ي مدرن جزئي نگري مي كنند و انسان و كودك را تقسيم مي كنند . ابعاد رشد را تفكيك مي كند مثل رشد عاطفي ، رشد اجتماعي ، هوش و خلاقيت و غيره . اما ما نگاه كلي داريم و كلي نگاه مي كنيم و ابعاد مختلف را در جاي خودش بررسي مي كنيم .

تفاوت اساسي رويكرد هوش متعادل با رويكردهاي ديگر در اين است كه هوش متعادل كلي نگر است ، جزئي نگر نيست .

كودك يك بُعد جسمي و يك بُعد روحي و معنوي دارد . بقّيه ي ابعاد انسان و كودك زير مجموعه ي اين دو بُعد است . در رويكرد هوش متعادل تمام ابعاد انساني را بر اساس بُعد جسمي و معنوي بررسي مي كنيم . ما اين دو بُعد را در امتداد هم مي بينيم ، جدا از هم نمي بينيم ، چون نگاه كلي نگر داريم. وقتي وارد مبحث جسم مي شويم ، جسم وروح را با هم مي بينيم تفكيك نمي كنيم .     
         
وقتي نوزاد متولد مي شود همه ي چهار مرحله ي مخروط را دارد ( مرحله نباتي ، حيواني ، انسان متفكر و انسان الهي ). به این صورت که؛ نوزاد از نظر جسمي كامل است فقط كوچك است و ابعاد رشدش نهفته است . اطلاعات در مغزش هست ولي هنوز باز نشده اند . نوزاد غريزه دارد هنوز چشمش را باز نكرده دنبال سينه ي مادر مي گردد ، پس بُعد حيواني هم همراهش هست . نوزاد تفكر دارد ، ذهن دارد. حتي جنين هم ذهن دارد . و همينطور بُعد الهي هم دارد نوزاد متصل به عالم بالا است و اين بُعدش خيلي قوي است.

  [استادسلطانی]
@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت7}

هرگز پشت دست بچه ها نزنید. همینطور كف دست. وقتي دست كودك را مي زنيد يعني مغز او را مي زنيد . هر آسيبي كه به دست كودك بخورد ، به مغز او آسيب خورده است . ( به باسن و صورت كودك هم ضربه نزنيد خيلي خطرناك است . اين ضربه ها در بدن منعكس مي شوند و همه ي ابعادروحي ، مغزي ، شخصيتي و رشدي او را آسيب مي زند .)

خصوصيات جسمي كودك مان را بپذيريم و به او افتخار كنيم . هر گونه كه هست ، كوتاهي قد ، معلوليت و ..... جسم مهم است ولي يادمان باشد كه ظرف روح است. جسم گلدان است ، مهم نيست كه مشكلي داشته باشد . عظمت ، متعلق به روح است .

معلوليتها را بپذيريد و از وجود كودك معلول خود همان گونه كه هست ، لذت ببريد ، پنهان نكنيد ، خجالت نكشيد ، هر چه كه هست به آن افتخار كنيد. چون جسم ظرف روح است و روح انسان ها هيچ گونه نقص و معلوليتي ندارد چون از يك منبع غني مي آيد .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت5}

به دليل يكسري باور هاي اشتباه، محبت پدر و مادر تبديل به محبت با قيد و شرط مي شود . چه قدر از كلمه هاي "ولي" ،" اما " و " اگر"  استفاده مي كنيم ؟
محبت بي قيد و شرط اما ، ولي ، اگر ندارد . براي مثال : اگر بچة خوش اخلاقي باشي ... ، چون كه بچة تميزي بودي ... ، اگر بچة خوبي باشي... .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت5}

به دليل يكسري باور هاي اشتباه، محبت پدر و مادر تبديل به محبت با قيد و شرط مي شود . چه قدر از كلمه هاي "ولي" ،" اما " و " اگر"  استفاده مي كنيم ؟
محبت بي قيد و شرط اما ، ولي ، اگر ندارد . براي مثال : اگر بچة خوش اخلاقي باشي ... ، چون كه بچة تميزي بودي ... ، اگر بچة خوبي باشي... .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت5}

به دليل يكسري باور هاي اشتباه، محبت پدر و مادر تبديل به محبت با قيد و شرط مي شود . چه قدر از كلمه هاي "ولي" ،" اما " و " اگر"  استفاده مي كنيم ؟
محبت بي قيد و شرط اما ، ولي ، اگر ندارد . براي مثال : اگر بچة خوش اخلاقي باشي ... ، چون كه بچة تميزي بودي ... ، اگر بچة خوبي باشي... .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت4}

اولين مسئله ي ما در حوزة جسم كودك  « احترام به جسم كودك است.» ما، در احترام به جسم كودك و هر پديده ي ديگري يك خط تعادل داريم تا مواظب باشيم دچار افراط و تفريط نشويم .

خط تعادل احترام به جسم يعني تعريف و تمجيد از جسم كودك . يعني پذيرش جسم او ( پذيرش يعني شاد بودن مادر از وجود كودك نه تحمل او و به معني : « تو براي من بهتريني » ، است ) و احترام به جسم يعني محبت بي قيد و شرط به جسم كودك ، همان گونه كه هست .

همه ي كارهايي كه ما به عنوان پدر و مادر براي فرزندان مان انجام مي دهيم ، همه مي توانند انجام دهند ولي آن چه كاري است كه خاص والدين است و از هيچ كس ديگري بر نمي آيد چيست ؟

تنها كاري كه خاص والدين است، محبت بی قید و شرط است. محبت بي قيد و شرط را غير از پدر و مادر هيچ كس ديگري نمي تواند براي كودك داشته باشد . با هر خصوصيت و هر ويژگي كه كودك دارد . « تو براي من بهتريني » .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#تربیت_فرزند

#احترام_به_جسم {قسمت3}

دركي كه كودك از جسم خود پيدا مي كند ناشي از رفتاري است كه والدين داشته اند.
 والدين دو نقش بسيار اساسي و مهم در زندگي كودك دارند:
   1_ الگوهستند 2 _حامي هستند

پدر و مادر از بدو تولد براي كودك حكم خدا را دارند . براي كودك بي عيب و نقص و كامل هستند ؛ نه اشتباه مي كنند و نه نقطه ضعفي دارند . رفتار والدين براي كودك حجت است و هر عيب و نقص را در وجود خودش مي بيند . بر پايه ي رفتار والدين ، كودك درك از خودش را مي سازد .

 اهميت 6 سال اول زندگي در اين است كه اين درك و انتظار و احساس در او شكل مي گيرد و در ناخودآگاه كودك ثبت مي شود . در 6 سال اول كودك هيچ فيلتري ندارد و هر چه كه هست با اعتماد كامل به پدر و مادر با عنوان يك واقعيت اصيل در ناخودآگاهش ضبط مي كند . در اين مرحله ي سني ، عقل و فهم و شعور حضور ندارند و همه چيز بر اساس احساس است . عقل منفك كودك در اين زمان والدينش هستند و هر رفتار آنان براي او درست و كامل است. منبع قضاوت او احساسش است .  

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
#احترام_به_جسم {قسمت2 }
   
در مورد جسم كودك اولين و مهمترين مسئله اين است كه " كودك چه دركي از جسم خودش دارد ؟ " دركي كه ما در كودكي از هر پديده اي به خصوص جسم مان پيدا مي كنيم تا آخر عمر همراهمان خواهد بود. بعد ها عوض كردن اين درك كار بسيار مشكل و زمان بري است.

چه دركي از جسم مان داريم ؟ از كودكي چه دركي به ما داده شده است ؟ اين درك يا اين برداشت ما از جسم مان ، احساسي در ما به وجود مي آورد و بر پايه ي اين احساس ، رفتارهاي بيروني ما شكل مي گيرد .

علت اينكه دخترهاي جوان ما اين قدر به شدت آرايش مي كنند (آرايش كردن يك رفتار بيروني است ) به دليل درك و تصويري  است كه از خودشان دارند، « من زشت هستم » ، احساس خوبي در مورد خودش ندارد، انتظار جلب توجه دارد، در نتيجه رفتارش آرايش غليظ و پوشيدن لباس نامناسب خواهد بود .

[استادسلطانی]

@khanevade_shaad
 
#احترام_به_جسم {قسمت1}

 وقتي به كودك نگاه مي كنيم ، يك مجموعه را مي بينيم و راجع به يك مجموعه صحبت مي كنيم. انسان و كودك يك مجموعه هستند ، ابعاد مختلف دارند .
در دوره ي مدرن جزئي نگري مي كنند و انسان و كودك را تقسيم مي كنند . ابعاد رشد را تفكيك مي كند مثل رشد عاطفي ، رشد اجتماعي ، هوش و خلاقيت و غيره . اما ما نگاه كلي داريم و كلي نگاه مي كنيم و ابعاد مختلف را در جاي خودش بررسي مي كنيم .

تفاوت اساسي رويكرد هوش متعادل با رويكردهاي ديگر در اين است كه هوش متعادل كلي نگر است ، جزئي نگر نيست .

كودك يك بُعد جسمي و يك بُعد روحي و معنوي دارد . بقّيه ي ابعاد انسان و كودك زير مجموعه ي اين دو بُعد است . در رويكرد هوش متعادل تمام ابعاد انساني را بر اساس بُعد جسمي و معنوي بررسي مي كنيم . ما اين دو بُعد را در امتداد هم مي بينيم ، جدا از هم نمي بينيم ، چون نگاه كلي نگر داريم. وقتي وارد مبحث جسم مي شويم ، جسم وروح را با هم مي بينيم تفكيك نمي كنيم .     
         
وقتي نوزاد متولد مي شود همه ي چهار مرحله ي مخروط را دارد ( مرحله نباتي ، حيواني ، انسان متفكر و انسان الهي ). به این صورت که؛ نوزاد از نظر جسمي كامل است فقط كوچك است و ابعاد رشدش نهفته است . اطلاعات در مغزش هست ولي هنوز باز نشده اند . نوزاد غريزه دارد هنوز چشمش را باز نكرده دنبال سينه ي مادر مي گردد ، پس بُعد حيواني هم همراهش هست . نوزاد تفكر دارد ، ذهن دارد. حتي جنين هم ذهن دارد . و همينطور بُعد الهي هم دارد نوزاد متصل به عالم بالا است و اين بُعدش خيلي قوي است.

  [استادسلطانی]
@khanevade_shaad