#هنر_جراحیاز ادبیات به سینما
با
#آیدا_مرادی_آهنی.
.
.
در مبارزهی کهنهی «ادبیات یا سینما؟»، اقتباس همیشه محل آن جدال دائمی بوده، اما ما قرار نیست سراغ آن مبارزه برویم.
بیایید اقتباس را به همان نام قدیمیاش صدا بزنیم: «
هنر جراحی»؛ آنوقت شاید بدمان نیاید بدانیم در پس هزار احیاء و پیوند و برش، چه اتفاقی میافتد و چگونه میافتد؟ یا در مواجهه با فرم و مدیوم، جابهجایی روایت چه نقشی در این وامگیری بازی میکند؟ بپرسیم که آیا وفاداری و تطابق لزوماً همیشه اقتباس موفقی میسازد؟ در این سفر بزرگ از کتابها تا فیلمها، مترومعیارهای دگردیسی کجا ممکن است تعالیدهنده باشند؟ و چگونه داستان یک سرزمین به سینمای سرزمین دیگر مهاجرت میکند؟ خلاصه اینکه چه وقت اقتباسی مسحورمان میکند؟ کی فکر میکنیم اگر این اقتباس نبود آن داستان مرده بود و فراموش شده بود و برعکس، چرا به گمانمان یک اقتباس رنگولعابی غلط از داستان محبوبمان دارد؟
در جلسات مدرسهی خوانش که با عنوان «
هنر جراحی» برگزار میشود قرار است دربارهی اینها با هم حرف بزنیم و ابتدای هر جلسه هم یکی از فیلمهای زیر را خواهیم دید:
تنگسیر (۱۳۵۲)- امیر نادری- بر اساس رمانی از صادق چوبک.
شب قوزی (۱۳۴۳)- فرخ غفاری- بر اساس شب بیستوچهارم از هزار و یک شب.
گاوخونی (۱۳۸۱)- بهروز افخمی- بر اساس رمانی از جعفر مدرسصادقی.
پستچی (۱۳۵۱)- داریوش مهرجویی- بر اساس نمایشنامهی وویزک از گئورگ بوخنر.
برای دریافت اطلاعات بیشتر و ثبتنام، لطفاً با مدرسهی خوانش تماس بگیرید: ۸۸۴۹۵۴۲۴
#خوانش_خانه_دوم_شماست