عدهای خیال میکنند باید به فقیر تأمین داد که هر وقت نداشتی سراغ من بیا و
از من بگیر. و خیال میکنند نهایت احسان همین است، در حالی که این تامین بزرگترین خیانت است. این تامین، بت پرست بار آوردن است. فقیر همین که تنگدست میشود، به یاد من میافتد و به سراغ من میآید و هنگامی که به او انفاقی کردم به من علاقهمند تر میشود. عارف آگاه، نه تامین میدهد و نه همیشه فقیر را به خود راه میدهد. چه بسا خود، او را رد کند تا بت او بشکند، و به وسیله دیگری گرفتاری او را مرتفع نماید تا توکل و اعتقاد و عشق به حق در فقیر رشد کند.
سرّ اینکه پیشوایان دین در شب انفاق میکردند همین بود که افراد، بت پرست بار نیایند و متملق و چاپلوس و یا ذلیل و خوار نگردند.
استاد علی صفایی حائری
(کتاب فقر و انفاق: ص۷۲)
🔴 مرام جاودانه
🌙 ...چون هوا تاریک میشد و مقداری
از شب میگذشت،
#امام_صادق انبانی را که در آن نان و گوشت و پول بود بر دوش میگذاشت و به درب خانهٔ
#نیازمندان مدینه میرفت و آن را میان ایشان پخش میکرد، در صورتی که او را نمیشناختند. پس هنگامی که
از دنیا رفت و بخشش شبانهٔ او متوقف ماند، دانستند که او امام صادق(ع) بوده است.
📚 وسائل الشیعه: ج۶، ص۲۷۸
#حمایت_از_محرومان✅مجمع دانشجویی عدالتخواه دانشگاه کاشان
🆔@edalatkhahi_kashan