✅ شرایط
کار و زیست نسل اول
#کارگران_ایران؛
#کار_کودکان ( قسمت دوم )
🔹کار کودکان در مزارع، کارگاهها، دکانها و باربری امری طبیعی و رایج و در افكار عمومی نیز از مشروعیت برخوردار بود. کارگران خردسال آسیبپذیرترین و بیحقوقترین بخش نیروی
کار بودند. دستمزد ناچیزی میگرفتند. قدرت دفاع از خود و جرأت اعتراض کردن نداشتند. به همین جهت برای کارفرمایان «بیدردسر» بودند.
پاولویچ و ایرانسكی مینویسند:
« از اطفال در زیر زمینهای مرطوب و تاریك تحت شرایط بهداشتی فوقالعاده مدهشی در زمستان روزانه ٩ و در تابستان ١٠ ساعت
کار میکشند. مزد روزانه اینان در حدود ۴ شاهی و ناهار نیز به عهده خودشان است. غالبا" صاحبان کارخانهها پدران اطفال را متهم میکنند که در تغذیه اطفالشان سهلانگاری نموده و بدین ترتیب نمیتوانند از آنان
کار لازم را بكشند.
از جمله کارگاههای که در آنها
کودکان تحت استثمار وحشیانه قرار داشتند، قالیبافیهای کرمان بود. در اینجا بچههای شش ساله تحت شرایط طاقتفرسایی به
کار گرفته میشدند. این وضع شامل
کودکان و زنان در قالیبافیهای سراسر کشور نیزمیشد. سلطانزاده حق داشت، هنگامی که نوشت:
« استثمار در کارگاههای قالیبافی که کارفرمایان به معنای واقعی کلمه عرق زنان و
کودکان را در میآورند، وحشتناك است... این استثمار بیرحمانه تنها منحصر به کرمان نبود بلكه در خراسان، کاشان، آذربایجان، سلطانآباد (اراك)، فارس و همهجا و هرجا که قالیبافی دایر است چنین استثماری وجود دارد ... خوراك معمولی آنان (زنان و
کودکان قالیباف) فقط نان و آب است و اگر گرانی یا قحطی شروع شود، مرگ و میر در میان آنان به سرعت برقآسا افزایش مییابد. چنین است نحوهی تولید آن قالیهای نفیس و زیبایی که در ایران و خارجه زینتبخش بهترین کاخ ها و سالنهای بورژواهاست.»
ادامه دارد
✔️ منبع، کتاب: شوق یک خیزبلند؛نویسندهگان: جلیل محمودی - ناصر سعیدی
@khamahangyتماس با ما
@hkomite