شب که غم‌های تو را پرده‌نشین می‌کردم از تبسم لبِ زخمی شکرین می‌کردم هجر می‌سوخت دلم را و من از دیدۀ خویش نظری درخورِ آن روی گزین می‌کردم گِردِ اوراقِ پریشانِ نفس می‌گشتم انتخابِ نفسِ بازپسین می‌کردم سجده می‌ریخت ز سر تا قدمم در ره دوست همه را چیده ز ره بارِ جبین می‌کردم دوش تقلید جرس کردم و صد قافله سوخت وای اگر ناله پریشان‌تر ازین می‌کردم کشور درد فصیحی همه از من می‌بود ناله را چون دل اگر نقش نگین می‌کردم. #فصیحی_هروی 📚 دیوان فصیحی هروی به‌اهتمام ابراهیم قیصری انتشارات امیرکبیر ۱۳۸۳ غزل ۱۲۸ خاکستر ققنوس