♨️ #طرح_انتقال_آبپس از سفر اخیر رئیس جهمور به استان سمنان (استان زادگاه ایشان) و
طرح برخی وعده ها مجددا بحث
طرح انتقال آب از دریای کاسپین به کویر بر سر زبان ها افتاده است. مخالفان به شدت به این
طرح بدبین اند و نسبت به عواقب محیط زیستی آن هشدار می دهند. در مقابل، موافقان این
طرح بر اجرایی شدن اصرار دارند و انجام آن را به نفع تامین نیازهای آبی کشور در زمینه شرب و صنعت به حساب می آورند. موافقان، همچنین می گویند که در شرایطی که سهم ایران از رژیم حقوقی دریای کاسپین با چالش های اساسی روبروست، اجرایی شدن چنین طرحی می تواند در راستای تامین بخشی از منافع ملی ارزیابی گردد.
می دانیم مساحت دریای دریای کاسپین 371000 کیلومتر مربع و حجم کل
آب این دریا معادل 69400 کیلومتر مکعب است. هر کیلومتر مربع معادل یک میلیون مترمربع، هر کیلومتر مکعب معادل یک میلیارد متر مکعب یا هزار میلیارد لیتر، و هر سانتی متر معادل 0.00001 (یک صدهزارم) کیلومتر می باشد. با فرض کم کردن عمق یک سانتی متری از این دریا حجم
آب برداشت شده معادل 3710000000 (سه میلیارد و هفتصد و ده میلیون) متر مکعب خواهد بود. خب، حالا ممکن است بگوییم در برابر حجم
آب دریای کاسپین که این میزان چیزی نیست. اما باید به این نکته هم توجه کنیم که با کم شدن این حجم
آب چه میزان شنزار در ساحل ایجاد می گردد. همچنین با عقب نشینی دریا محل مصب رودخانه ها نیز تغییر می کند و به طور کلی شرایط اکوسیستمی جدیدی ایجاد می شود. آیا در این
طرح به همه ی این سوالات پاسخ داده شده است؟ ضمنا از یاد نبریم که سابقه ی اقدامات صورت گرفته در زمینه ی مدیریت منابع
آب بسیار منفی و فضاحت بار بوده است (سدسازی های بی رویه دوران سازندگی!، خشک شدن دریاچه های ایران،
انتقال آب به یزد، سد گتوند و...). دریاچه ارومیه طی فقط بیست سال از سال 1374 تا 1394 با از دست دادن سی میلیارد متر مکعب
آب به چنین وضعیتی دچار شده است. با چنین سابقه ای طبیعی است که مردم نسبت به چنین طرحی وسواس و حساسیت نشان دهند و انتظار داشته باشند تمام جوانب
طرح با جزئیات برایشان توضیح داده شود.
از سوی دیگر برخی موافقان
طرح انتقال آب، مخالفت اهالی استان های مجاور دریای کاسپین را به معنی منطقه گرایی و ترجیح منافع استانی بر منافع ملی تعبیر می کنند. آنها می گویند به همان دلیلی که بهره برداری و استفاده از گاز و فرآورده های سوختی منابع جنوب کشور حق همه ی ایرانیان است، سهم ایران از
آب دریای کاسپین نیز متعلق به تمام ایرانیان است. این اشکال در حالی مطرح می شود که هرگز از سوی اهالی استان های شمالی ایران تعلق دریای کاسپین به همه ی مردم ایران مورد تردید واقع نشده است. در ثانی مخالفان این
طرح محدود به اهالی استان های گیلان و مازندران و گلستان نیستند و آنچه در مخالفت مطرح شده است عواقب زیست محیطی و خطراتی است که متوجه ثروتی ملی و حتی جهانی است. اگر مجموعه ی کارشناسان علمی مستقل محیط زیستی و مدیریت
آب (نه کارشناسان وابسته ی دولتی) چنین طرحی را با ذکر دلایل روشن و در نظر داشتن عواقب احتمالی آن به صلاح بدانند آن وقت می توان بر سر چگونگی اجرایی شدن آن با اهالی استان های شمالی ایران که خود را فرزندان دریا می دانند به توافق دست یافت. این در حالی است که این
طرح پیش از این با مخالفت سازمان محیط زیست متوقف شده بود اما به تازگی «رئیس جمهور در سفر استانی خود به استان سمنان اعلام کرد که از نظر دولت مشکلات
انتقال آب از شمال ایران به استان سمنان برطرف شده» است. خب، چطور برطرف شده است؟ با اعمال نفوذ و صدور دستور یا با کار کارشناسی و در نظر گرفتن تمام جوانب و رفع اشکالات و پیشگیری از عواقب منفی محتمل؟ اگر کار کارشناسی صورت گرفته است آیا سند مکتوبی از آن درسترس هست؟ اینها باید برای مردم و افکار عمومی توضیح داده شود نه اینکه رئیس جمهور در یک سفر استانی به بخش خصوصی فراخوان بدهد که بیا و
طرح را اجرا کن!
و در انتها دو پرسش: برای کشوری مثل ما ابتکارات محیرالعقول با نام
طرح های بومی (!) جز آسیب و ضرر چه داشته است؟ آیا بهتر نیست ببینیم کشورهای بیابانی دیگر در جهان و منطقه خودمان چگونه در این زمینه موفق بوده اند و متواضعانه از همانها یاد بگیریم؟
#حامد_رمضانی#کاسپین#خزر#دریای_مازندران#انتقال_آب🆔 @khabaremazandaran