خبرمازندران 🇮🇷🇮🇷
#درد_معدنکاران
Канал
2,78 тыс.
подписчиков
57,8 тыс.
фото
9,99 тыс.
видео
5,31 тыс.
ссылок
✅خبرمازندران
♻️پوشش اخبار متنوع اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی و ..
🔸ما به #مازندران به عنوان یک #کلان_شهر می‌نگریم
🔹سایت خبری khaber.ir
👈ارسال مطلب:
@khabare_mazandaran
#درد_معدنکاران
دیروز ساختمان پلاسکوی تهران، امروز معدنِ زمستان یورتِ گلستان. دیروز کارگران آتش نشان، امروز کارگران معدن. دیروز با کلاه آتش نشانی، امروز با کلاه معدنکاری... هر چه سنگ است زیر پای لنگ است. هر چه بلاست، بر سرِ آدمِ بینواست. کلاه ایمنی جلوی یک سنگ و دو سنگ را شاید بگیرد اما جلوی آوار پلاسکو و معدن را نه. این آوارها محصولِ چیزی نیست مگر مقرراتِ سست و نادرستِ قانون کار که بیست و هفت سال پیش بر سر کارگران بینوای ما آوار شد؛ قانونی که موضوع حفاظت فنی و ایمنیِ کارگاه و کارگران را به شوخی برگزار کرده و بی ضمانت اجرای کارآمد؛ قانونی که امنیت شغلی کارگران را -با امکان انعقاد قراردادهای موقت برای کارهای مستمر و عدم تمدید در پایان مدتِ هر قرارداد- به چیزی در حد صفر رسانده؛ قانونی که شأن کارگران را تا سطح بردگان تنزل داده؛ قانونی که قانون نیست، بی قانونی ست!
حدودِ هشت سال پیش گزارشی تصویری از سیمای مازندران پخش شد که در آن کارگران یک معدن ذغال سنگ در سوادکوهِ مازندران با چهره های تکیده و سیاه و کبود، رو به دوربین و مسئولین زار می زدند که هفت هشت ماه است دستمزدشان پرداخت نشده و شما را به خدا بپردازید! دلم سخت به درد آمد. سال گذشته با همکاری یکی از دوستانم کتابی در حقوق کار نوشتم و آن را به کارگران زجرکشیده ی معادن ذغال سنگِ سوادکوه تقدیم کردم؛ تنها کاری که از یک لاقبایی چون من بر می آید!
معدنکارانِ گلستان رفتند، همچون آتش نشانانِ تهران. این به خودیِ خود دردناک است، اما دردناک تر آن است که آن بینوا مردمان در وقتِ "بودنِ" شان هم انگار نبودند؛ کارِ زیاد و دستمزدِ اندک و به تعویق افتادن های پیاپی همین اندک دستمزد و زبان بستن و اعتراض نکردن از ترس عدم تمدید قرارداد و دردهای بی درمانِ دیگر، همه و همه، چنان است که به جرأت می توان گفت آنان هیچ بهره ای از این زندگی نبردند مگر رنجِ مداومِ ناشی از بی کَسی و بی پناهی! دردناک تر آن است که چند روزی همه احساساتی می شوند و غرض ها و مرض ها عود می کنند و عقده ها گشوده می شوند، اما باز که آب ها از آسیاب افتاد، در بر همان پاشنه خواهد چرخید؛ دوباره آش همان آش و کاسه همان کاسه. دردناک تر، سوء استفاده های سیاسیِ گروه های مختلف از این فاجعه ی غم انگیزِ انسانی ست برای دستیابی به منافع آنی و مقطعی خود؛ به ویژه اکنون که فصل انتخابات است!!
دلم برای مظلومیت معدنکاران، این نفرین شدگانِ روی زمین، می سوزد وقتی می بینم بودن شان هیچ سودی برای خودشان نداشت و رفتن شان سودها برای دیگران خواهد داشت!
#داوود_کیاقاسمی
http://s9.picofile.com/file/8294042684/IMG
🌀به کانال مجله خبری مازندران بپیوندید:👇👇
@khabaremazandaran
دیروز ساختمان پلاسکوی تهران، امروز معدنِ زمستان یورتِ گلستان. دیروز کارگران آتش نشان، امروز کارگران معدن. دیروز با کلاه آتش نشانی، امروز با کلاه معدنکاری... هر چه سنگ است زیر پای لنگ است. هر چه بلاست، بر سرِ آدمِ بینواست. کلاه ایمنی جلوی یک سنگ و دو سنگ را شاید بگیرد اما جلوی آوار پلاسکو و معدن را نه. این آوارها محصولِ چیزی نیست مگر مقرراتِ سست و نادرستِ قانون کار که بیست و هفت سال پیش بر سر کارگران بینوای ما آوار شد؛ قانونی که موضوع حفاظت فنی و ایمنیِ کارگاه و کارگران را به شوخی برگزار کرده و بی ضمانت اجرای کارآمد؛ قانونی که امنیت شغلی کارگران را -با امکان انعقاد قراردادهای موقت برای کارهای مستمر و عدم تمدید در پایان مدتِ هر قرارداد- به چیزی در حد صفر رسانده؛ قانونی که شأن کارگران را تا سطح بردگان تنزل داده؛ قانونی که قانون نیست، بی قانونی ست!
حدودِ هشت سال پیش گزارشی تصویری از سیمای مازندران پخش شد که در آن کارگران یک معدن ذغال سنگ در سوادکوهِ مازندران با چهره های تکیده و سیاه و کبود، رو به دوربین و مسئولین زار می زدند که هفت هشت ماه است دستمزدشان پرداخت نشده و شما را به خدا بپردازید! دلم سخت به درد آمد. سال گذشته با همکاری یکی از دوستانم کتابی در حقوق کار نوشتم و آن را به کارگران زجرکشیده ی معادن ذغال سنگِ سوادکوه تقدیم کردم؛ تنها کاری که از یک لاقبایی چون من بر می آید!
معدنکارانِ گلستان رفتند، همچون آتش نشانانِ تهران. این به خودیِ خود دردناک است، اما دردناک تر آن است که آن بینوا مردمان در وقتِ "بودنِ" شان هم انگار نبودند؛ کارِ زیاد و دستمزدِ اندک و به تعویق افتادن های پیاپی همین اندک دستمزد و زبان بستن و اعتراض نکردن از ترس عدم تمدید قرارداد و دردهای بی درمانِ دیگر، همه و همه، چنان است که به جرأت می توان گفت آنان هیچ بهره ای از این زندگی نبردند مگر رنجِ مداومِ ناشی از بی کَسی و بی پناهی! دردناک تر آن است که چند روزی همه احساساتی می شوند و غرض ها و مرض ها عود می کنند و عقده ها گشوده می شوند، اما باز که آب ها از آسیاب افتاد، در بر همان پاشنه خواهد چرخید؛ دوباره آش همان آش و کاسه همان کاسه. دردناک تر، سوء استفاده های سیاسیِ گروه های مختلف از این فاجعه ی غم انگیزِ انسانی ست برای دستیابی به منافع آنی و مقطعی خود؛ به ویژه اکنون که فصل انتخابات است!!
دلم برای مظلومیت معدنکاران، این نفرین شدگانِ روی زمین، می سوزد وقتی می بینم بودن شان هیچ سودی برای خودشان نداشت و رفتن شان سودها برای دیگران خواهد داشت!
#داوود_کیاقاسمی
http://s9.picofile.com/file/8294042684/IMG
🌀به کانال مجله خبری مازندران بپیوندید:👇👇
@khabaremazandaran