|نکته‌های دستور خطّ فارسی| |کسرۀ اضافه| ▪️نشانۀ کسرۀ اضافه در خط آورده نمی‌شود، مگر برای رفع ابهام و پرهیز از بدخوانی: حکومتِ نظامی/ حکومت‌نظامی ▪️واژه‌هایی مانند رهرو، پرتو، جلو، در حالت مضاف، گاهی با هم‌خوان (صامت) میانجی «ی» می‌آید، مانند «پرتوی آفتاب» و گاهی بدون آن، مانند «پرتوِ آفتاب». آوردن یا نیاوردن هم‌خوان میانجی «ی» به تلفظ بستگی دارد. 🔸 واژه‌هایی که «ها»ی پایانی آن‌ها تلفظ نمی‌شود، در حالت اضافه، علامت «ۀ/ ‍ۀ» می‌گیرند. این علامت کوتاه‌شدۀ «ی» (یای کوتاه) است و نباید آن را با نشانۀ همزه اشتباه گرفت: برنامۀ روزانه 🔸 واژه‌هایی که «ها»ی پایانی آن‌ها تلفظ می‌شود، در حالت اضافه، کسره می‌‏گیرند، امّا گذاشتن این کسره در نگارش الزامی نیست: بازدهِ تولید ▪️واژه‌هایی که واج پایانی آن‌ها همزه است، در حالت اضافه، کسره می‌‌گیرند، امّا گذاشتن این کسره در نگارش الزامی نیست: تلألؤِ افکار ▪️«ی» در وام‌واژه‌های عربی که واج پایانی آن‌ها الف مقصوره «یٰ» است (و «آ» تلفّظ می‌شود)، در هنگام اضافه شدن به کلمۀ پس‌از خود، به «الف» تبدیل می‌شود: عیسای مسیح #دستور_خط_فارسی 🆔 https://t.center/kashanuniofart