من
#دیانا_محمودی هستم. در تاریخ ۷ آبان ماه ۱۴۰۱ کشته شدم. فقط ۸ سالم بود، من با خواهرم نادیا و پدر و مادرم در
#پیرانشهر زندگی می کردیم. روایت کوتاهی دارم، به کوتاهی عمر زندگیم…. با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن
#ژینا_امینی، در
پیرانشهر هم تجمعات و تظاهرات گسترده ای شکل گرفت. اونجا نیروهای سرکوبگر به معترضین با گلوله شلیک می کردند. من روز ۷ آبان وقتی داشتم از مدرسه برمیگشتم هدف شلیک گلوله تک تیر اندازای نیروهای امنیتی قرار گرفتم. آن ها به سرم شلیک کردند و بعدش به بیمارستان منتقل شدم و تحت عمل جراحی قرار گرفتم ولی از زیر عمل زنده بیرون نیامدم من را در زادگاهم
پیرانشهر به خاک سپردند و مراسم سوم رو دو روز بعد در تاریخ ۹ آبان ۱۴۰۱ برگزار کردند.
بعد از مرگم نیروهای امنیتی خانواده ام را تحت فشار گذاشتند که اعلام کنند من بر اثر داشتن تومور مغزی و سرطان از زیر عمل زنده بیرون نیامدم. نمی دانم جرم من چه بود که من را کشتند. با آرزوهای کودکی زیر خروارها خاک سرد آرمیده ام. من را مثل بقیه که کشته شدند، فراموش نکنید و در روز آزادی به یادمان باشید. روز ی که دیگر کودکانی مثل من نه تنها کشته نمی شوند، آروزهایی به زیر خاک نمی روند و کودکان بی دغدغه شاد و خندان هستند.
#علیه_فراموشی#نه_میبخشیم_و_نه_فراموش_میکنیم#نمیخشیم_و_فراموش_نمیکنیم#زن_زندگی_آزادی#زن_انقلاب_رهایی#سرنگونی_انقلابی@kaarzaar