بدون شک هرکدام از شما مثل من نویسنده یا نویسندگان محبوبی دارید که طعم شیرین واژه‌هایشان را هرگز فراموش نمی‌کنید، نویسنده‌هایی که برایتان خاطره‌آفرین هستند. کافکا اولین محبوب من بود، نویسنده‌ای خاص با دنیایی از هزارتوهای پیچ‌درپیچ که هیچ پایانی نداشت. آشفتگی من هنگام خواندن رمان‌های کافکا و بعد پیوند خوردن شیفتگی‌هایم با اضطراب‌ها و سردرگمی‌های عاشقانه‌اش او را به نویسندۀ محبوب من تبدیل کرد. بعد نوبت کامو بود، نویسنده‌ای که جستار فسلفی‌ معروفش به شرح مفصل دغدغۀ همیشگی من پرداخته بود: خودکشی. با کامو البته دیوارهای پوچی در اطراف من فرو ریخت و زندگی‌ام رنگ‌ دیگری گرفت. و کوندرا... با کوندرا هنوز راه درازی درپیش دارم. گاهی هنگام خواندن جملاتش، کتاب را می‌بندم، به کوبش قلبم گوش می‌دهم و خودم را در آینۀ واژه‌های او پیدا می‌کنم. در سال گذشته، طی برگزاری کلاس‌های متعددی که داشتم، بسیاری از شما عزیزان ضمن ابراز لطف به من درخواست داشتید گروه یا کانالی زده شود تابهانه‌ای باشد برای دورهم بودن و گپ زدن از ادبیات و نوشتن، که به قول فلوبر عزیز تنها راه تحمل هستی غرق شدن در ادبیات است. القصه، این کانال با نام کا، که حرف ابتدایی نویسندگان محبوب من است، زده شد و قرار است مفری باشد برای رهایی از روزمرگی‌ها و به قول دلوز، کشف جهان سوم خویشتن. موفق و شاد باشید تا همیشه ارادتمند شما: مهدیه کوهی‌کار @ka_koohikar