📚 شبههٔ «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (٣)
👈 بهمناسبت دههٔ فجر
🇮🇷1⃣ اخیراً به سندی جدید دست یافتم که مؤید ادعاهای پیشینم است دال بر جایگاه برجسته و منحصر بهفرد فقهی آیتالله خمینی در حوزهٔ علمیهٔ قم در سال ۱۳۴۰، چند ماه پس از فوت آیتالله بروجردی.
2️⃣ این سند گزارش مجله
#تهران_مصور (شماره ۹۶۴، مورخ ۴ اسفند ۱۳۴۰) است با عنوان «۱۴ قرن رهبری شیعیان: مراجع تقلید شیعیان جهان از آغاز تا امروز» درباره وضع مرجعیت پس از رحلت آیتالله بروجردی. صفحهٔ اول این گزارش مزیّن به عکس دو نفر است: «حضرت آیتالله خمینی» و «حضرت آیتالله گلپایگانی».
3️⃣ در صفحهٔ سوم گزارش «
تهران مصور» اینگونه آمده است:
✍️ «علمایی که در قم هستند و صلاحیتدار مرجعیت تقلید را دارا میباشند عبارتند از:
۱- حضرت آیتالله حاج آقا روحالله خمینی که اکنون در حوزه علمیه قم کلاس دارند و بیش از ۴۰۰ نفر را تدریس مینمایند.
۲- حضرت آیتالله آقا سیدمحمدرضا گلپایگانی.
۳- حضرت آیتالله آقا سیدکاظم شریعتمدار تبریزی.
۴- حضرت آیتالله آقا شیخ عبدالنبی اراکی»
و سپس بهترتیب از آقایان سیدمحمد محقق یزدی (داماد)، شیخ عباسعلی شاهرودی، سیدشهابالدین نجفی مرعشی و سیدمرتضی لنگرودی نام برده شده.
4️⃣ در گزارش فوق اسامی علمای سایر حوزههای علمیه نیز ذکر شده: در خراسان حاج سیدهادی میلانی، در تبریز حاج سیدعبدالحجت ایروانی، در
تهران حاج سیداحمد خوانساری و شیخ محمدتقی آملی، در نجف اشرف سیدمحسن حکیم و سیدمحمود شاهرودی و سیدعبدالهادی شیرازی و سیدابوالقاسم خویی. [۴]
5️⃣ چنانکه میبینیم، در سال ۱۳۴۰ آیتالله خمینی بهعنوان عالم دینی طراز اول اشتهار کامل داشت بهنحوی که حتی نشریاتی چون «
تهران مصور» نیز ایشان را در ردیف اول از فهرست علمای سرشناس وقت معرفی میکردند.
✍️ استاد عبدالله شهبازی
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
🇮🇷👉 @jscenter