ما را ببین و دولتِ فرخندهفالِ ما
وقتِ اجابت است و دعای شکستهایم
یا دعاهای ما شکسته بود یا وقتِ اجابت نبود یا نه، همین روالِ تاریخی تراژدیهای این سرزمین است که پایانی ندارد. برای سلامتی
#علی_انصاریان چه دستها که به سوی خداوند بلند شد و اجابت نشد. همان دستهای ما ایرانیها که گویی از بارانِ اجابت خالیتر از دیگران است. مرگ، در جهانِ ما با همهٔ درد و رنجش به دلیل قطعیتش و عدم تخلفش امری عادی است، اما کافی است با حادثهای گوشهای از این امر عادی فاصله گرفته شود، همین مرگِ عادی به سمتِ یک امرِ تراژیک حرکت میکند.
مرگ
علی انصاریان تلخ بود، اما به چند دلیل تلختر و تراژیکتر شد. یکی این که روزِ مرگش با روزِ مادر مقارن شد و او را با پایمردیاش در حقِ مادر میشناسیم. دوم این که پس از مرگ
#مهرداد_میناوند و طولانی شدن بیماری
علی انصاریان، دعاهای جمعیتِ عظیمی به سمتِ آسمان رفت که شفایی از سمتِ آسمان به زمین بیاید، اما نیامد. و این عدم اجابتِ دعای جمعی انگار یک شکستِ جمعیِ دیگر برای ما ایرانیان بود که این سالها به شکستهای جمعی و ملی عادت کردیم. و سوم این که مرگِ جوان که همیشه تراژدی است، با یادآوری خندههای بلند و روحیهٔ شاداب
انصاریان تراژیکتر میشود.
باورم نمیشود که مرگ به این نسل که این همه خاطراتِ زنده از آنها داریم نزدیک شده است.
#سایه گفته بود:
دردها را سربهسر انباشتند
انتظارِ سینهٔ ما داشتند
بله آقای ابتهاج، گویا همهٔ دردها را به سینهٔ ما ایرانیها ریختند، گویا ابرهای همه عالم، شب و روز در دلِ ما ایرانیها میگریند
#جویا_معروفی@jooyamaroofi1