عریان ز چیست پیکرت ای مادرِ عزیز؟
کو لعل و گنج و گوهرت ای مادرِ عزیز؟
شد خاکِ تیره بسترت ای مادرِ عزیز!
نوباوگانِ تو ز غمت در عزا وطن
بیکس وطن، غریب وطن، بینوا وطن!
#سید_اشرف_گیلانیایران، این ملکِ باستانی فراز و فرودِ فراوان دیده است و پیروزی و شکست فراوان تجربه کرده است.
وطن و وطنپرستی هم در زمانهای گوناگون معانی و برداشتهای گوناگونی داشته است. از پیامبر اسلام نقل است که فرمود: "حبّ الوطن من الایمان". هفت قرن پیش
#شمس در مقالاتش در انتقاد بر اینکه گروهی از مریدان مولانا گفتند چگونه مولانای خراسانی باید متابعت شمس تبریزی کند، گفت:
او را اینقدر عقل نباشد که خاک را اعتبار نباشد ...
حب الوطن من الایمان،
آخر مرادِ پیغامبر علیهالسلام چگونه مکه باشد؟
که مکه از این عالم است،
و ایمان از این عالم نیست...
آن وطن حضرتِ خداست
که محبوب و مطلوب مومن است.
وطن برای پیشینیان آن مفهومی را نداشت که برای ما دارد. اگرچه وطن همیشه یک مفهوم عاطفی بوده است، مانند این بیت
#حافظ:
هوای کوی تو از سر نمیرود آری
غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد
اما آن حدود و ثغوری را که عاطفهٔ وطندوستی ما برانگیخته میشود نداشت.
#مولانا در دیوان کبیر، از زادگاهش بلخ تنها یک بار یاد میکند، حال آنکه از تبریز که موطن شمس است، بیش از هزار و صد بار یاد کرده است.
#سعدی نیز در انتهای یک غزل عاشقانه میگوید:
سعدیا حبّ وطن گرچه حدیثیست صحیح
نتوان مُرد به سختی که من اینجا زادم
اما در روزگار انقلاب
#مشروطه مفهوم جدیدی از وطن ارائه شد. وطنپرستی و دموکراسی دو میوهٔ مهم درخت مشروطه است.
#بهار و
#عشقی و
#فرخی و
#سید_اشرف و
#ادیب_الممالک و
#ایرج و
#نسیم_شمال و ... شعرهای درخشانی در باب وطن سرودند. یکی از یکی عاطفیتر. شعرهای بهار در عشق به وطن یکی از بهترین یادگاریهای انقلاب مشروطه برای آیندگان است:
ای خطهٔ ایران مهین! ای وطنِ من
ای گشته به مهرِ تو عجین، جان و تنِ من
دردا و دریغا که چنان گشتی بیبرگ
کز بافتهٔ خویش نداری کفنِ من
و این وطندوستی با مختصات مشروطه در کشور ما ادامه یافت و ادامه دارد. و وطنِ ما امروز هم عزیز است، گیرم نحیف، گیرم زخمی،گیرم گرفتارِ فقر و بیعدالتی، گیرم اسیر دشمنانِ داخلی و خارجی، گیرم ناامید، اما خُردک شرری هست هنوز. پاسبانِ خُردک شررها باشیم
#جویا_معروفی#ایران@jooyamaroofi1