《جنبشِ زبانِ پاک》

۱۴سده پیش، نهالی کِرمو و کپک‌خورده بنام اسلام، در باغ خوش‌آب‌ورنگِ ایران کاشته شد و با آبیاری و کوددهی بسیاری از پشت‌به‌میهن‌کرده‌ها، امروز درخت تناوری شده است که به سرتاسر این باغ زیبا، ریشه دوانده است.
این باغ، زمانی آباد می‌شود که این درخت کِرمو را از ریشه زد؛ وگرنه زدن شاخ و برگ آن، سایه‌گسترترش می‌کند و باغ را می‌خشکاند.

اهریمنِ میهنِ تو اسلامِ دد است
او دشمنِ دیرینه‌یِ جان و خرَد است
گر در سرِ خود چنین خَسی را نکُشی،
زنهار! که فرجامِ تو بدتر زِ بد است

@jonbeshezabanepak

#بخوانید_بیندیشید_سپس‌_داوری‌کنید
(بخش بیستم)

گمان کنید دوستی دارید که ساده‌دل و زودباور است.
آیا ساده‌دلی و زودباوری دوست شما، انگیزه‌ی آن است که او را بفریبید و سرش کلاه بگذارید؟
برون‌مرزنشینان که دَم از پیکار با جمهوری اهریمنی اسلامی می‌زنند، از ساده‌دلی و زودباوری شما مردمِ درون ایران کژبهرگی(=سو استفاده) می‌کنند و یک‌روز با پنج اَنشوری، روزی دیگر با من وکالت می‌دهم، گاهی با چهارشنبه‌های سپید، گهگاه هم با کارزارهای کون‌جنبانی، نه به رای، نخریدن بستنی میهن، توفان توییتری و چه و چه و چه، شما را سر می‌دوانند و برای ماندگاری اهریمن زمان می‌خرند.
این میان تنها و تنها شما مردمِ درونِ ایرانید که روز‌ به روز بدبخت‌تر، بیچاره‌تر و افسرده‌تر می‌شوید و میهنتان یک گام به نابودی نزدیکتر می‌شود.
برون‌مرز‌نشینان اگر برنامه‌ای برای براندازی می‌داشتند، در کشور می‌ماندند و خردمندانه و دلیرانه در راستای آزادی میهنشان گام برمی‌داشتند و از جان مایه می‌گذاشتند. آن‌ها با در دست‌ داشتن رسانه‌، تنها و تنها درپی گِره‌گشایی و دیده‌شدنند، وگرنه شما را بازیچه‌ی دست خودشان نمی‌کردند و با این کارزارهای خنده‌آور وختتان را نمی‌گرفتند و به اهریمن یاری نمی‌رساندند. به‌سخن‌دیگر آن‌ها بیرون گود نشسته‌اند و می‌گویند لنگش کن.
نه‌تنها ایرانیانِ برون‌مرز دردی از شما مردم درون ایران درمان نمی‌کنند، که سازگان‌(=حکومت)های کشورهای بیگانه نیز برای شما مردم درون ایران تره هم خُرد نمی‌کنند و ککشان هم نمی‌گزد که آخوندهای شَوَنده در زندان‌ها به دخترانتان دست می‌یازند، جوان‌هاتان را به دار می‌آویزند و کودکانتان را به خاک و خون می‌کشند. سَران کشورهای بیگانه دیوانه نیستند که با نابودی جمهوری اهریمنی اسلامی، برای خود سرِ خری در ایران درست کنند که پسفردا برای خودشان شاخ بشود. آن‌ها بخوبی می‌دانند که تنها و تنها با بودن جمهوری اهریمنی اسلامی است که شیره‌ی ایران کِشیده می‌شود، دریاهایش خشک می‌شود و خاکش به جاهای دیگر فرستاده می‌شود. اگر هم روزی بخواهند کسی را روی کار بیاورند، دست‌نشانده‌‌ی خودشان خواهد بود که برده‌وار، این‌ بکن آن‌ نکن‌های آن‌ها را گردن نهد.
رهاننده‌ای در کار نیست که با اسپ سپید بیاید و شما را از این هال‌وهنجار ننگین به گلزار رنگین برساند، پس بخودتان بیایید و نگذارید فریبتان دهند.

چشمت به در است و پشتِ آن جز خس نیست
آیا دگر این چشم‌براهی بس نیست
زانو مزن و خیز و ستیز و این دان،
مانندِ تو اندر این جهان بی‌کس نیست


پاینده ایران - تورج آریامنش

@jonbeshezabanepak

باید کشور را آزادش کنیم و برایِ همین آرمان است که؛
ما پنج دلاوران که از یک پشتیم
در عرصه‌یِ روزگار پنج انگشتیم
گر فرد شویم، در نظرها علمیم
ور جمع شویم، بر دهان‌ها مشتیم

پنجمِ آذرماه، هشتادوسومین زادروزِ پدرِ خرافه‌ستیزیِ ایران، جهان‌پهلوان استاد «فرود فولادوند» را گرامی می‌داریم.

🎋پاینده باد ایران پادشاهی🎋

@jonbeshezabanepak

«نهم آذرماه، جشن آذرگان»

ایرانیاران گرامی و هم‌میهنان بسیار ارجمندم درود بر شما.

جشن آذرگان را پیشاپیش به همه‌ی شما آزاده‌زنان و بزرگ‌مردان ایرانی شادباش می‌گویم.

پاینده ایران - هومر آبرامیان 

@jonbeshezabanepak

ایران، تو بمان که نورِ امّید آید
در نیمه‌یِ شب فروغِ خورشید آید
تاریخ اگر دوباره تکرار شود
کعبه به طوافِ تخت‌جمشید آید

@jonbeshezabanepak

نامه‌ی فرستاده‌ی روسیه، گولیتسین به پادشاه روسیه:
«نادر را دیدم که رخت جنگی‌اش بوی خون می‌داد و سخنانش بوی دیوانگی. او که تبرزینش را روی زانویش گذاشته بود و نان و سبزی و پیاز می‌خورد، از ما خواست تا بی‌درنگ شهرهای ایران را تهی کنیم. این مرد دارای نیرویی بی‌اندازه است، چنان در سربازانش رخنه دارد که اگر به آن‌ها بگوید بمیرید، بی‌درنگ می‌پذیرند. با‌این‌همه با اندکی نان و پیاز و سبزی شکم خود را سیر می‌کند و دربند آسایش در کاخ‌ها نیست و آنچه می‌گوید انجام خواهد داد. من نماینده‌ی پادشاه روسیه پیشنهاد می‌کنم که سخنان او را جدی بگیرید.»

دوم آذرماه، سیسدوسی‌و‌ششمین زادروز بزرگترین سردار جنگی جهان، ابرشهریار آخوندکُش، «نادرشاه بزرگ» را گرامی می‌داریم.

🎋پاینده باد ایران پادشاهی🎋

@jonbeshezabanepak

✅به پارسی:

از بن باید گفت که این مرد رگمند [سردارسپه = رِزاشاه آینده] با بکارگماری اروپایی و آمریکایی در سازمان‌های ایران همسو نبود و يک سهش بیگانه‌ستیزی از چندین دید در او پنهان بود.
نخست آنکه چون با زبان‌های بیگانه آشنایی نداشت گرایش به نشست‌وبرخاست با اروپاییان نداشت. دیگر آنکه بر این باور بود که ایرانیان خودشان بایستی خانه‌ی خود را سامان دهند. سوم آنکه آن‌ها را موی دماغ و سر خر می‌دانست و می‌خواست میدان را برای خودش از همه‌سو تهی کند.

📕تاریخ اهزاب سیاسی ایران
✍مهمدتغی بهار

@jonbeshezabanepak

زنانِ مسلمان ژرف بنگرند!

گوینده: جاویدنام استاد کورُش آریامنش
(نزدیک به ۳۰سال پیش)

اگرچه نادانان تازی‌پرست، شَماله‌ی هستی استاد کوششگر و دلبسته‌ی ایران، سردار «کورُش آریامنش» را خاموش کردند، ولی شیفتگان ایران‌زمین در سراسر گیتی، آتشدان دانایی و بیداری را که آن جنگاور خستگی‌ناپذیر به اخگر جانش جاودانگی بخشایید، از دست نخواهند داد و راهش را تا رهایی و سربلندی دوباره‌ی میهن آریایی دنبال خواهند کرد.

✊نابود باد اسلام اهریمنی✊
✊نابود باد جمهوری ننگین اسلامی✊
✊نابود باد استانسالاری(=فدرالیسم)✊

@jonbeshezabanepak

برای اينکه بت‌پرست نباشی، بسنده نيست که بت‌ها را شکسته باشی، بايد خوی بت‌پرستی را کنار گذارده باشی.

✍فریدریش نیچه

@jonbeshezabanepak

#به‌_فارسی_به_پارسی

هر کاو به زبانِ خویشتن درماند
نادان بوَد ار دوسد زبان می‌داند

@jonbeshezabanepak

یارار افندی مرا ترک می‌خواند، بخواند، اَرَب می‌داند، بداند. اگر به ارب یا به ایرانیان ماننده نیستم، نباشم، این‌ها نه چیزی است که من ارج گزارم. آنچه من ارج گزارده‌ام و می‌گزارم آن است که در توده‌ی ایران زاییده شده‌ام و در میان این توده زندگی می‌کنم و سود و زیان و آسایش و گرفتاری من و خانواده‌ام بسته به نیکی یا بدی هال این توده و این کشور می‌باشد، این است بایستی خواهان نیکی این توده باشم که بوده‌ام و اکنون نیز هستم.

✍جاویدنام استاد کسروی

@jonbeshezabanepak

هنگامی‌که نادر، به پادشاهی رسید و جامه‌ی ارزشمندی بر تن داشت، بِناگاه یادمانی بِنِگَرش رسید و پس از گریه‌ای که کرد، خنده‌اش گرفت. میرزامهدی‌خان [استرآبادی] که آنجا بود، چرایی گریه و خنده را از نادر پرسید.
نادر پاسخ داد: بِیادم آمد هنگامی‌که کودکی ۹ساله بودم پدر و مادرم در اوژِ درماندگی و تنگدستی بسر می‌بردند، من نیز جامه بر تن نداشتم، پدرم نخ‌هایی که مادرم چرخ‌ریسی کرده بود، فروخته، جامه‌ای برای من به سه‌‌ ریال خرید؛ من آن را به تن کرده به کوچه رفته با بچه‌های دیگر که همه مرا بِبُزرگی پذیرفته و فرمانبُردارم بودند، به بازی پرداختم. یکی از بچّه‌ها که در درگیری با بچّه‌های کوچه‌ی دیگر از خود دِلیری‌ای نشان داده بوده و جامه‌اش پاره شده، آن را بُرده بودند، لُخت نزد من آمد؛ من برای نکوداشت و دِلیری‌نمایی‌اش، جامه‌ی نُوی که دربرداشتم به او پیشکش دادم. وختی به خانه آمدم پدرم که مرا لُخت دید، به آزارم پرداخت و به آسمانه(=سقف) آویزانم کرد و من برای زمانی درهالی‌که دست‌وپایم به ریسمان بسته بود، آویزان بودم. مادرم مرا رهاند و امروز که می‌بینم پدر و مادرم نیستند که مرا با این شکوه و بزرگی ببینند اندوهگین و گریانم و از سویی که می‌بینم خداوند مرا از هرگونه دارایی و جایگاه بی‌نیاز کرده است، خندان و سپاسگزارم.

📕زندگی پُرماجرای نادرشاه افشار
✍جاویدنام مهمدهُسین میمندی‌نژاد
(همراه با دگرگونی برای پارسی‌نویسی)


🎋پاینده باد ایران پادشاهی🎋

@jonbeshezabanepak

کَسی سگ خود را کنار رودخانه برد. تخته‌سنگی به گردن جانور آویخته، او را در آب انداخت. سگ پس از کمی دست‌وپا زدن، سنگ را از گردن خود رها کرده، شناکنان به کناره‌ی رودخانه نزديک می‌شود. همان‌کَس دست خود را بسوی سگ برده و زمانی‌که نزدیکش می‌شود، با کارد بسختی روی سر جانور می‌زند و پای خودش نیز لغزیده و در رودخانه می‌افتد. هرچه یاری می‌خواهد، سودی ندارد. در آب فرو رفته، دوباره بالا می‌آید و نزديک است جان ببازد. ناگاه کسی او را گرفته به کناره‌ی رودخانه می‌کشاند؛ این سگ خون‌آلود اوست.

@jonbeshezabanepak

روشن است هنگامی که می‌گوییم آخوند
ایرانستیز است، ستیز او پهنه‌ی زبان پارسی را هم در برمی‌گیرد. زیرا می‌داند که ما با این ریسمان استوار، ایرانی‌بودن، ماندگاری و جاودانی خود را نگه داشته‌ایم و تازی نشده‌ایم.
بویژه از پایان دوران زندیان و آغاز زنجیره‌ی غاجاریان آخوندها، گستاخی بیشتری در آلودن زبان پارسی پیدا کردند و در این ستیز از یکدیگر پیشی می‌گرفتند و نِبیگچه‌های زناشویی، پیمان‌نامه‌ها، مُهرنامه‌ها، نوشته‌های دفترخانه‌ها، فرمان‌های دادگاه‌های دادگستری، دستورهای بازپرسان و سخن کوتاه، آنچه که آخوند در آن‌ها تا آغاز زنجیره‌ی پهلوی دست داشت به زبان تازی بیشتر مانند بود تا زبان پارسی. و بهتر است بگوییم که از ریشه تازی بود.

📕ماهنامه‌ی بیداری، شماره‌ی ۴۹
✍جاویدنام استاد ناسِر اِنغِتا

اگر دانی سخن‌گفتن به تازی
چه آرد بر زبان این دست‌یازی
فرستی بر خودت سَد ننگ و نفرین
که بگْرفتی تو این جان را به بازی

@jonbeshezabanepak

داستان نادر باید در ایران ویران امروز که کشور ما در چنگال مشتی دستاربند تازی‌پرستِ گروگانگیر، گرفتار شده دیگربار رخ دهد.
باید نادر را در میان کارگران نیشکر هفت‌تپه جست.
باید نادر را از میان کارگران فولاد اهواز شناسایی کرد.
شاید نادر، سنگین‌سواری است که ماه‌هاست دست از کار کشیده است.
نادر آن آموزگار میهن‌خواهی است که به دَرسگاه نمی‌رود.
نادر شاید آن دانشجوی بابلی است که به هواداری از کارگران نیشکر هفت‌تپه فریاد همبستگی سر می‌دهد.

✍روزبه آذربرزین
(همراه با دگرگونی برای پارسی‌نویسی)

چشمت به در است و پشتِ آن جز خَس نیست
آیا دگر این چشم‌براهی بس نیست!؟
زانو مزن و خیز و ستیز و این دان،
مانندِ تو اندر این جهان بی‌کَس نیست

@jonbeshezabanepak

#به‌_فارسی_به_پارسی

میوه‌یِ این‌وآن مچین پیوست
چون درختانِ میوه‌دارت هست

@jonbeshezabanepak

🔹تیره‌ای تازی بودند که پیران هفتاد‌ساله مرا بازمی‌گفتند که در زندگانی خویش بجز شیر شتر چیزی نخورده بودند، چه در آن بیابان‌ها چیزی نیست بجز گیاهی شور که شتر می‌خورد، و ایشان خود گمان می‌بردند که همه‌ی جهان چنان باشد.

🔸چون همراهان ما سوسماری می‌دیدند، می‌کشتند و می‌خوردند و هر کجا تازی بود شیر شتر می‌دوشیدند.

▫️من نه سوسمار توانستم خورد و نه شیر شتر و در راه هرجا درختکی بود که باری داشت، اندازه‌ای که دانه‌ی ماشی باشد از آن چند دانه می‌چیدم و بدان بسنده می‌کردم.

📕سفرنامه‌ی ناسِر خسرو
(همراه با دگرگونی برای پارسی‌نویسی)

@jonbeshezabanepak